Haring Goldemar
Si Haring Goldemar (na binabaybay din bilang Goldmar, Vollmar, at Volmar) ay isang duwende o kobold mula sa mitolohiyang Hermaniko at kuwentong-pambayan. Noong Gitnang Kapanahunan, si Goldemar ay naging hari ng mga duwende sa paniniwalang Aleman.[1] Sa kuwentong bibit na "Ang Pakikipagkaibigan ng mga Duwende", inilalarawan ng may-akda na si Villamaria si Goldemar bilang isang "makapangyarihang haring duwende" na may reyna at korte ng mga maharlikang duwende na naglilingkod sa kaniya. Siya ay may mahaba, pilak na buhok at balbas, at nakasuot ng korona, at isang lilang mantel.[2] Sa isang kuwento, tumakas siya kasama ang anak na babae ng isang taong hari.[3] Nananatili ang mga labi ng isang epikong tula ni Albrecht von Kemenaten na tinatawag na Goldemar. Ang tula ay nagsasabi tungkol sa pakikipagtagpo ni Dietrich sa haring duwende.[4] Nagtatampok din ang hari sa "Der junge König und die Schafërin" ("Ang Prinsipe at ang Pastol") ng makatang Aleman na si Ludwig Uhland.[5] Ang mga kapatid ni Goldemar, sina Alberich o Elberich at Elbegast, ay tampok sa iba pang tula.[1]
Ayon sa isang alamat na naitala ni Thomas Keightley noong 1850, si King Goldemar ay isang kobold, isang uri ng espiritu sa bahay sa paniniwalang Aleman. Nanirahan si Goldemar kasama si Neveling von Hardenberg sa Kastilyo Hardenstein sa Ilog Ruhr. Si Goldemar ay madalas na nakikipag-ugnayan sa mga mortal. Tinawag niyang "biyenan" si Neveling at madalas siyang natutulog sa iisang kama. Mahusay siyang tumugtog ng alpa, at nasiyahan siya sa pagsusugal at pagbato. Inilantad din niya ang mga maling gawain ng mga pari. Si Goldemar ay nagdala ng magandang kapalaran sa sambahayan ni Neveling, humihingi lamang ng isang upuan sa mesa, isang kuwadra para sa kaniyang kabayo, at pagkain para sa kaniyang sarili at sa kaniyang hayop. Tumanggi ang espiritu na makita, ngunit pinahihintulutan niyang madama siya ng mga mortal; Sinabi ni Keightley na "may manipis siyang mga kamay na parang palaka, malamig at malambot sa pakiramdam." Matapos makasama ni Haring Goldemar si Neveling sa loob ng tatlong taon, isang taong mausisa ang nagbuhos ng abo at mga damo upang subukang makita ang mga bakas ng paa ng kobold. Pinutol ni Goldemar ang lalaki, inilagay sa apoy upang ihain, at inilagay ang ulo at mga paa sa isang kaldero upang pakuluan. Pagkatapos ay dinala niya ang nilutong karne sa kaniyang mga silid at kinain ito nang may kagalakan. Kinabukasan, wala na si Goldemar. Nag-iwan siya ng tala sa ibabaw ng kaniyang pintuan na nagsasabing magiging malas ang bahay gaya ng naging masuwerte noong siya ay nakatira doon.[6] Nakahiga si Hardenstein sa isang mayamang lugar ng pagmimina noong Gitnang Kapanhunan, na maaaring dahilan kung bakit naugnay ang kastilyo sa isang subteraneo na espiritu tulad ng Goldemar.[7]