Himagsikang Hungaro ng 1956

Ang Himagsikang Hungaro ng 1956 (Oktubre 23 – Nobyembre 4, 1956), ay isang tangkang rebolusyon sa buong bansa laban sa pamahalaan ng Republikang Bayan ng Hungriya at ang mga patakarang dulot ng sa pamamagitan ng pagpapasakop ng pamahalaan sa Unyong Sobyetiko. Tumagal ang kaguluhan ng 12 araw bago ito nadurog ng mga tangke at tropang Sobyetiko noong 4 Nobyembre. Libu-libo ang namatay at nasugatan at halos isang-kapat ng isang milyong Hungaro ang tumakas sa bansa.

Himagsikang Hungaro ng 1956
Bahagi ng Digmaang Malamig
Petsa 23 Oktubre 1956 – 4 Nobyembre 1956 (1 linggo at 5 araw) Lookasyon Hungriya Resulta Pagsugpo ng rebolusyon
Mga nakipagdigma
Unyong Sobyetiko Hanggang 28 Oktubre: Hungriya Mula 4 Nobyembre: Pamahalaang Kádár	Rebolusyonaryong Hungaro Mula 28 Oktubre: Pamahalaang Nagy
Mga kumander at pinuno
Nikita Khrushchev Yuri Andropov Ivan Konev Ivan Serov Georgy Zhukov Kuzma Grebennik Gennady Obaturov Vasily Sokolovsky Ernő Gerő András Hegedüs László Piros István Bata János Kádár Ferenc Münnich Antal Apró	Imre Nagy   Pál Maléter   Miklós Gimes   Géza Losonczy Zoltán Tildy Béla Kovács József Dudás   Sándor Kopácsi  # Béla Király Gergely Pongrátz
Mga sangkot na yunit
Sandatahang Lakas ng Unyong Sobyetiko KGB ÁVH Loyalistang HBH	Armadong sibilyan Demonstrador Pro-Rebolusyonaryong HBH
Lakas
31,550 sundalo 1,130 tangke	Di-alam
Mga nasawi at pinsala
722 patay 1,540 sugatan	2,500–3,000 patay 13,000 sugatan 200,000 ipinatapon
3,000 mamamayang patay

Ang Hungarian Revolution ay nagsimula noong 23 Oktubre 1956 sa Budapest nang ang mga estudyante ng unibersidad ay umapela sa mga mamamayang sibil na sumama sa kanila sa Parlamento Building upang magprotesta laban sa geopolitikong dominasyon ng USSR sa Hungriya sa pamamagitan ng Stalinistang gobyerno ni Mátyás Rákosi. Isang delegasyon ng mga estudyante ang pumasok sa gusali ng Magyar Rádió upang i-brodkast ang kanilang labing-anim na kahilingan para sa mga repormang pampulitika at pang-ekonomiya sa lipunang sibil, ngunit pinigil ng mga security guard. Nang ang mga mag-aaral na nagprotesta sa labas ng gusali ng radyo ay humiling na palayain ang kanilang delegasyon, isang grupo ng mga pulis mula sa Awtoridad ng Proteksyong Pampamahalaan ang namamatay na binaril ang ilan sa mga estudyante.

Dahil dito, nag-organisa ang mga Hungarian sa mga rebolusyonaryong militia upang labanan ang ÁVH; ang mga lokal na pinuno ng komunistang Hungarian at mga pulis ng ÁVH ay dinakip at biglaang pinatay; at ang mga bilanggong pulitikal ay pinalaya at armado. Upang maisakatuparan ang kanilang mga kahilingang pampulitika, pang-ekonomiya, at panlipunan, kinuha ng mga lokal na konsehong mangaggawa ang kontrol sa pamahalaang munisipal mula sa Partido Bayang Manggagawa ng Hungriya. Binuwag ng bagong gobyerno ng Imre Nagy ang ÁVH, idineklara ang pag-alis ng Hungary mula sa Pakto ng Varsovia, at nangako na muling itatag ang malayang halalan. Sa pagtatapos ng Oktubre ay humupa na ang matinding labanan.

Bagama't sa simula ay handang makipag-ayos sa pag-alis ng Hukbong Sobyet mula sa Hungary, pinigilan ng USSR ang Rebolusyong Hungarian noong 4 Nobyembre 1956, at nakipaglaban sa mga rebolusyonaryong Hungarian hanggang sa tagumpay ng Sobyet noong 10 Nobyembre; Ang panunupil sa rebolusyon ay pumatay ng 2,500 Hungarians at 700 sundalo ng Hukbong Sobyetiko, at pinilit ang 200,000 Hungaro na humingi ng pampulitikang kanlungan sa ibang bansa, karamihan ay sa Austria.

Pinagmulan at Kadahilanan

Sobyetikong Okupasyon at Stalinistang Hungriya

Sa pagtatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig (1939–1945), ang Kaharian ng Hungary ay nasa geopolitical sphere ng impluwensya ng USSR. Sa pampulitikang resulta ng Digmaan, ang Hungary ay isang multiparty na demokrasya, kung saan ang 1945 Hungarian parliamentary election ay gumawa ng isang coalition government na binubuo ng Independent Smallholders, Agrarian Workers at ang Civic Party, na pinamumunuan ni Pangulong Zoltán Tildy at Prime Minister Ferenc Nagy. Gayunpaman, sa ngalan ng USSR, ang Hungarian Communist Party ay patuloy na gumagamit ng mga taktika ng salami upang agawin ang mga maliliit na konsesyon sa pulitika, na patuloy na nagpapababa sa pampulitikang awtoridad ng gobyerno ng koalisyon - sa kabila ng ang Partido Komunista ay nakatanggap lamang ng 17 porsiyento ng mga boto sa parliamentaryong halalan ng 1945.

Pagkatapos ng halalan noong 1945, ang kontrol ng State Protection Authority (Államvédelmi Hatóság, ÁVH) ay inilipat mula sa Independent Smallholders Party ng koalisyon ng gobyerno patungo sa Hungarian Communist party.[13] Pinigilan ng ÁVH ang mga di-komunistang kalaban sa pulitika sa pamamagitan ng pananakot at maling mga akusasyon, pagkakulong at pagpapahirap.[14] Ang maikling, apat na taong yugto ng multi-partido na demokrasya ay natapos nang ang Hungarian Social Democratic Party ay sumanib sa Communist Party at naging Hungarian Working People's Party, na ang kandidato ay tumayo nang walang kalaban-laban noong 1949 Hungarian parliamentary election. Pagkaraan, noong Agosto 20, 1949, ang Hungarian People's Republic ay iprinoklama at itinatag bilang isang sosyalistang estado, kung saan pinagtibay ng USSR ang COMECON treaty of mutual assistance, na nagpapahintulot sa paglalagay ng mga tropa ng mga sundalong Pulang Hukbo sa Hungary.

Batay sa modelong pang-ekonomiya ng USSR, itinatag ng Hungarian Working People's Party ang sosyalistang ekonomiya ng Hungary na may nasyonalisasyon ng mga paraan ng produksyon at ng mga likas na yaman ng bansa. Higit pa rito, noong 1955, pinahintulutan ng medyo malayang pulitika ng Hungary ang mga intelektuwal at mamamahayag na malayang punahin ang mga patakarang panlipunan at pang-ekonomiya ng pamahalaang Rákosi. Sa ugat ng relatibong kalayaang pampulitika, noong 22 Oktubre 1956, muling itinatag ng mga mag-aaral mula sa Unibersidad ng Teknolohiya at Ekonomiya ng Budapest ang MEFESZ Students' union, na naunang ipinagbawal ng gobyerno ng Rákosi dahil sa kanilang maling pulitika.

Si Mátyás Rákosi na nagsasalita sa isang madla sa Budapest, 1948.

Sa una, ang Hungarian People's Republic ay isang sosyalistang estado na pinamumunuan ng Komunistang gobyerno ni Mátyás Rákosi (r. 1947–1956), isang Stalinist na nasa USSR. Upang matiyak ang pagsunod sa ideolohikal sa loob ng kanyang Stalinist na pamahalaan, ginamit ni Rákosi ang ÁVH (State Protection Authority) upang linisin ang 7,000 mga "Titoists" at "Trotskyists" sa pulitika mula sa Communist Party of Hungary, para sa pagiging "Western agents" na ang partisipasyon sa Spanish Civil War. (1936–1939) nakialam sa mga pangmatagalang plano ni Stalin para sa mundo Komunismo.[18][19][20] Sa mga Stalinist na pamahalaan ng Eastern Bloc, ang administrasyon ni Rákosi ang naitalang pinaka-mapaniil sa mga politikal, seksuwal, at relihiyosong minorya.

Noong 1949, inaresto, pinahirapan at hinatulan ng gobyerno ng Rákosi si Cardinal József Mindszenty sa isang palabas na paglilitis para sa pagtataksil laban sa Hungary, para sa pakikipagtulungan sa Nazi Germany sa Holocaust sa Hungary – ang relihiyosong pag-uusig sa mga Hungarian na Hudyo, at ang pampulitikang pag-uusig sa Hungarian. komunista at ng Hungarian anti-Nazis. Sa katunayan, si Mindszenty ay isang aktibong kalaban ng gobyerno ng Nazi, hinikayat ang mga Katolikong Hungarian na huwag bumoto para sa Arrow Cross Party, at nabilanggo dahil sa kanyang pagtutol sa Pamahalaan ng Pambansang Pagkakaisa.

Sa panahon ng 1950–1952, sapilitang inilipat ng ÁVH ang mahigit 26,000 hindi komunistang Hungarian at kinumpiska ang kanilang pabahay para sa mga miyembro ng Partido Komunista ng Hungary, at sa gayon ay inalis ang mga banta sa pulitika na dulot ng nasyonalista at anti-komunistang intelihensya at ng lokal na bourgeoisie. Ayon sa kanilang partikular na pulitika, ang mga anti-komunistang Hungarian ay maaaring ikinulong sa mga kampong piitan o ipinatapon sa USSR o pinatay, alinman sa kabuuan o pagkatapos ng isang palabas na paglilitis; kasama sa mga biktima ang komunistang politiko na si László Rajk, ang ministro ng interior na nagtatag ng pulisyang lihim.

Ang gobyerno ng Rákosi ay napulitika ang sistema ng edukasyon sa isang anakpawis na intelihente na tutulong sa Rusipikasyon ng Hungriya; kaya ang pag-aaral ng wikang Ruso at komunistang pagtuturo sa pulitika ay ipinag-uutos sa paaralan at sa unibersidad; ang mga paaralang panrelihiyon ay nabansa at pinalitan ang mga pinuno ng simbahan ng mga opisyal ng komunista.

Noong unang bahagi ng 1950s, pinalaki ng sosyalistang ekonomiya ng pamahalaang Rákosi ang kita bawat kapita ng ordinaryong Hungaro, ngunit ang kanilang antas ng pamumuhay ay bumaba dahil sa sapilitang kontribusyon ng pananalapi tungo sa industriyalisasyon ng Hungriya, na nagbawas sa disposable at discretionary na kita ng mga indibidwal na manggagawang Hungarian. Ang mahinang ekonomiyang iyon ay higit na nabawasan ng burukratikong maling pamamahala ng mga mapagkukunan, na nagdulot ng mga kakulangan sa mga panustos, at ang bunga ng pagrarasyon ng tinapay at asukal, harina at karne, at iba pa. Ang netong resulta ng mga kondisyong pang-ekonomiya, ay ang disposable income ng mga manggagawang Hungarian noong 1952 ay dalawang-katlo ng disposable na kita ng mga manggagawang Hungarian noong 1938.

Bukod sa pagbabayad para sa pananakop ng Pulang Hukbo sa sosyalistang Hungary, nagbayad din ang mga Hungarian ng mga reparasyon sa digmaan (US$300 milyon) sa USSR, Tsekoslobakya, at Yugoslabya. Noong 1946, iniulat ng Hungarian National Bank na ang halaga ng mga reparasyon sa digmaan ay "sa pagitan ng 19 at 22 porsiyento ng taunang pambansang kita" ng Hungary, isang mabigat na pambansang gastos na pinalala ng hyperinflation na bunga ng pagkasira ng post-war ng ang Hungarian pengő. Bukod dito, ang pakikilahok sa Council of Mutual Economic Assistance (COMECON) na itinataguyod ng Sobyet ay humadlang sa direktang pakikipagkalakalan sa mga bansa sa Kanluran, at napigilan din ang Hungarian People's Republic na tumanggap ng tulong pinansyal ng Amerika sa pamamagitan ng Planong Marshall. Sa lipunan, ang pagpapataw ng istilong-Sobyet na mga patakarang pang-ekonomiya at ang pagbabayad ng mga reparasyon sa digmaan ay nagpagalit sa mga mamamayan ng Hungary, habang ang pinagsama-samang mga epekto ng pagtitipid sa ekonomiya ay nagdulot ng kawalang-kasiyahang pampulitika laban sa Sobyet dahil ang pagbabayad ng dayuhang utang ay nangunguna sa mga materyal na pangangailangan ng mga mamamayang Hungaro.

De-Stalinisasyon at Pakto ng Varsovia

Noong Marso 5, 1953, ang pagkamatay ni Stalin ay nagbigay-daan sa Partido Komunista ng Unyong Sobyetiko na magpatuloy sa de-Stalinisasyon ng USSR, na isang relatibong liberalisasyon ng pulitika na pagkatapos ay pinahintulutan ang karamihan sa mga partido komunista sa Europa at ang mga partido komunista ng ang Warsaw Pact upang bumuo ng isang reformist wing - sa loob ng mga istruktura ng Pilosopiya ng Marxismo at mga order mula sa Moscow. Kaya naman, ang repormistang komunista na si Imre Nagy ay naging punong ministro (1953–55) ng Hungarian People's Republic, bilang kapalit ng Stalinist Mátyás Rákosi (1946–56), na ang mabigat na istilo ng komunistang pamahalaan ay napatunayang kontra-produktibo sa mga interes ng USSR sa Hungary.

Sa kabila ng hindi pagiging punong ministro ng Hungary, si Rákosi ay nanatiling makapangyarihan sa pulitika bilang Pangkalahatang Kalihim ng Hungarian Communist Party, at kaya pinahina ang marami sa mga repormang pampulitika at sosyo-ekonomiko ng Nagy; pagsapit ng 18 Abril 1955, pinawalang-saysay ni Rákosi si Nagy kaya pinatalsik ng USSR si Nagy bilang pinuno ng estado ng Sosyalistang Hungary. Tatlong buwan ng pagbabalak at pagsasabwatan upang alisin si Rákosi at ang Hungarian Communist Party ni Imre Nagy, na naging isang hindi tao sa pulitika. Noong 14 Abril, si Punong Ministro Imre Nagy ay tinanggal sa kanyang mga opisina at tungkulin ng Hungarian Communist Party at sinibak bilang punong ministro noong 18 Abril. Sa kabila ng hindi pabor sa pulitika sa USSR mula noong Enero 1955, tumanggi si Nagy na isagawa ang kinakailangang komunistang penitensiya ng 'pagpuna sa sarili', at tumanggi na magbitiw bilang PM ng Hungary.

Noong Pebrero 1956, bilang Unang Kalihim ng CPSU, sinimulan ni Nikita Khrushchev ang de-Stalinization ng USSR sa pamamagitan ng talumpating On the Personality Cult and its Consequences, na nag-catalog at tumuligsa sa mga pang-aabuso sa kapangyarihan na ginawa ni Stalin at ng kanyang mga protégé sa loob ng bilog, sa Russia at sa ibang bansa. Samakatuwid, itinampok ng de-Stalinization ng Hungarian People's Republic ang pagtanggal kay Rákosi bilang Pangkalahatang Kalihim ng Partido Komunista ng Hungary, at ang kanyang pinalitan ni Ernő Gerő, noong 18 Hulyo 1956.

Mula sa Kanluraning pananaw, ang mga bansa sa kanlurang Europa ay nakipagtulungan sa network ng propaganda ng radyo ng CIA, Radio Free Europe, upang i-broadcast ang talumpati na On the Personality Cult at ang mga Bunga nito sa mga bansa sa silangang Europa, na inaasahan na, bilang Kalihim ng CPSU , ang anti-Stalinistang talumpati ni Khrushchev ay malaki ang maiaambag sa destabilisasyon ng panloob na pulitika ng mga bansang Warsaw Pact.

Noong 14 Mayo 1955, kasama ang Treaty of Friendship, Cooperation at Mutual Assistance, itinatag ng USSR ang Warsaw Pact kasama ang pitong bansa ng Eastern Bloc, kabilang ang Hungarian People's Republic. Kasama sa geopolitical na mga prinsipyo ng Warsaw Pact defense treaty ang "paggalang sa kasarinlan at [ang] soberanya ng [mga miyembrong] estado" at ang pagsasagawa ng "hindi pakikialam sa kanilang mga panloob na gawain". Pagkatapos, noong 15 Mayo 1955, isang araw pagkatapos itatag ng USSR ang Warsaw Pact, itinatag ng Austrian State Treaty ang Austria bilang isang neutral na bansa sa geopolitical cold war sa pagitan ng US at USSR.[41] Ang deklarasyon ng Austria ng geopolitical neutrality ay nagbigay-daan sa Komunistang gobyerno ni PM Nagy na isaalang-alang sa publiko ang "posibilidad ng Hungary na magkaroon ng neutral na katayuan sa Austrian pattern".

Noong Hunyo 1956, marahas na sinupil ng Polish Army ang pag-aalsa ng mga manggagawa sa Poznań laban sa mga patakarang pang-ekonomiya ng Polish People's Republic. Noong Oktubre, hinirang ng gobyerno ng Poland ang komunistang reporma sa pulitika na si Władysław Gomułka bilang Unang Kalihim ng Polish United Workers' Party upang harapin ang USSR, at, noong Oktubre 19, 1956, matagumpay na nakipag-usap si Gomułka sa mas malalaking kasunduan sa kalakalan at mas kaunting tropa ng Red Army. nakatalaga sa Poland.[43] Ang mga konsesyon ng USSR sa Poland – na kilala bilang Polish October – ay nagpalakas ng loob sa mga Hungarian na humingi mula sa USSR tulad ng mga konsesyon para sa Hungarian People's Republic, na malaking kontribusyon sa napaka-idealistikong pulitika ng mga Hungarian noong Oktubre 1956.

Pag-aalsa

Noong 13 Oktubre 1956, isang grupo ng 12 estudyante mula sa mga faculty ng unibersidad sa Szeged ang nagpulong para maglaro ng mga baraha, at inalis ang DISZ, ang opisyal na komunistang unyon ng mag-aaral, sa pamamagitan ng muling pagtatatag ng MEFESZ (Union of Hungarian University and Academy Students), ang demokratikong ang unyon ng mag-aaral na ipinagbawal ng pamahalaang Stalinist Rákosi. Ang mga mag-aaral ng MEFESZ ay namahagi ng mga sulat-kamay na tala sa mga silid-aralan upang ipaalam sa mga guro at mga mag-aaral ang oras at lugar para sa pulong noong 16 Oktubre 1956. Isang propesor ng batas ang tagapangulo ng komite na pormal na muling nagtatag ng MEFESZ student union, na may proklamasyon at paglalathala ng isang beinte-demand na manifesto, sampung demand tungkol sa MEFESZ, at sampung anti-Soviet demands, hal. libreng halalan at ang pag-alis ng mga tropang Sobyet mula sa Hungary, atbp.; Pagkaraan ng mga araw, sumunod ang mga estudyante sa unibersidad sa Pécs, Miskolc, at Sopron.

Noong 22 Oktubre, sa Budapest University of Technology and Economics, isa sa mga mag-aaral ng batas mula sa orihinal na grupo ng labindalawang mag-aaral, ay inihayag na ang MEFESZ student union ay muling aktibo sa pulitika, at pagkatapos ay ipinahayag ang Labing-anim na Pulitikal, Pang-ekonomiya, at Ideolohikal na mga Punto laban sa geopolitical hegemony ng USSR sa Hungary. Ang Hungarian Writers' Union ay seremonyas na nagproklama ng anti-Soviet political solidarity ng Hungary sa mga anti-komunistang repormador sa Poland nang ilatag nila ang isang commemorative wreath sa estatwa ng Polish na bayani na si Gen. Józef Zachariasz Bem na isa ring bayani ng Hungarian Revolution ng 1848; gayundin, nagsagawa ang unyon ng estudyante ng MEFESZ ng magkatulad na pagpapakita ng pagkakaisa sa pulitika ng mga Hungarian sa mga Pole.

Sa Budapest, nilagay ng mga anti-komunista at nasyonalista ang pambansang watawat ng Hungriya sa ibabaw ng ginibang estatwa ni Josef Stalin.

Noong hapon ng Oktubre 23, 1956, humigit-kumulang 20,000 nagpoprotesta ang nagpulong sa tabi ng estatwa ni Heneral József Bem, isang pambansang bayani ng Poland at Hungary. Sa natipon na pulutong ng mga nagprotesta, ang intelektwal na si Péter Veres, ang pangulo ng Unyon ng mga Manunulat (Írószövetség), ay nagbasa ng isang manifesto na humihiling ng kalayaan ng Hungarian mula sa lahat ng mga dayuhang kapangyarihan; isang demokratikong sosyalistang sistemang pampulitika batay sa reporma sa lupa at (pampublikong) pagmamay-ari ng estado sa ekonomiya; Hungarian membership sa United Nations; at lahat ng kalayaan at karapatan para sa mga mamamayan ng Hungary. Matapos ipahayag ni Veres ang manifesto na humihingi ng soberanya ng Hungarian, ang karamihan ay umawit ng Hungarian na makabayang tula na Pambansang Awit (Nemzeti dal), na ipinagbawal ng pamahalaang Rákosi ng Hungary na kontrolado ng Sobyet mula sa pampublikong pagganap; ang karamihan ng tao ay paulit-ulit na sumisigaw ng refrain: "Ito ay sumusumpa kami, ito ay sumusumpa kami, na hindi na kami magiging alipin."

Sa 20:00 hrs, ang unang kalihim ng Hungarian Working People's Party, si Ernő Gerő ay nag-broadcast ng isang hardline na talumpati na kumundena sa mga pampulitikang kahilingan ng mga intelihente at ng mga estudyante sa unibersidad. Dahil sa galit sa pagtanggi ni Gerő, natanto ng ilang nagpoprotesta ang isa sa kanilang mga kahilingan, at winasak ang Stalin Monument sa Budapest, na itinayo bilang kapalit ng isang sinira na simbahan, noong 1951; at, pagsapit ng 21:30 hrs – isang oras at isang makalipas ang kalahati - sinira ng mga nasyonalista at anti-komunistang nagprotesta ang estatwa ni Josef Stalin na may taas na walong metro.

Gayundin sa 20:00 hrs, isang pulutong ng mga nasyonalista at anti-komunistang nagpoprotesta ang nagtipon sa labas ng gusali ng Magyar Rádió, na binabantayan ng ÁVH secret police. Di-nagtagal, nagkaroon ng karahasan sa pagitan ng magkabilang panig nang marinig ng mga nagprotesta ang mga alingawngaw ng pag-aresto at pagkulong sa isang delegasyon ng mga estudyante na pumasok sa istasyon ng radyo sa pagsisikap na i-broadcast ang kanilang mga pampulitikang kahilingan sa buong bansa. Lumaki ang sitwasyon matapos marinig ng mga nagpoprotesta ang mga alingawngaw na pinatay ng ÁVH ang kanilang delegasyon ng mga kasamang ipinadala upang i-broadcast ang mensaheng anti-Sobyet. Bilang tugon, mula sa mga bintana ng gusali, hinagisan ng ÁVH ang mga tear gas grenade at pinaputukan ang maraming anti-komunista at nasyonalistang mga nagpoprotesta na nagtipon sa labas ng gusali ng Magyar Rádió, at hindi nagtagal ay nangangailangan ng resupply at reinforcement.

Sa pagsugpo sa mga protesta ng mga Hungarian laban sa gobyerno, ang ÁVH ay nagpuslit ng mga armas at bala sa isang ambulansya para ihatid sa kanila sa gusali ng Magyar Rádió, ngunit inagaw ng mga nagpoprotesta ang ambulansya at ang mga armas para sa kanilang sarili. Nagpadala ang Hungarian Army ng mga sundalo upang suportahan ang mga pulis ng ÁVH na nagtatanggol sa gusali ng Magyar Rádió, ngunit pinunit ng ilan sa mga sundalo ang red-star insignia sa kanilang mga sumbrero at sumama sa panig ng mga nagpoprotesta laban sa gobyerno. Gumamit ng mga baril at tear gas ang mga pulis ng ÁVH, habang ang mga nagprotesta ay nagsunog ng mga sasakyan ng pulis at namamahagi ng mga armas na nakuha mula sa militar at pulisya pwersa, at kumilos sa kanilang kontra-Sobyet na pulitika sa pamamagitan ng pagsira sa mga simbolo ng komunismo ng Russia sa Hungary.

Noong Oktubre 23, 1956, hiniling ng Kalihim ng Hungarian Working People's Party, Ernő Gerő, ang interbensyong militar ng USSR upang "sugpuin ang isang demonstrasyon na umaabot sa mas malaki at hindi pa nagagawang sukat", na nagbabanta sa pambansang seguridad ng Hungarian. People's Republic. Sa layuning iyon, naplano na ng USSR ang pagsalakay at pananakop sa Hungary, at ang pampulitikang paglilinis ng lipunang Hungarian. Sa 02.00 hrs., noong 24 Oktubre 1956, inutusan ng ministro ng depensa ng Sobyet na si Georgy Zhukov ang Pulang Hukbo na sakupin ang Budapest.