Pamahalaan ng Pambansang Pagkakaisa (Hungriya)
Ang Pamahalaan ng Pambansang Pagkakaisa ay rehimeng papet ng Alemanyang Nazi na namuno sa Kaharian ng Hungriya noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig sa Silangang Europa. Pagkatapos ng magkasanib na kudeta kung saan ibinagsak ng mga Nazi at ng Arrow Cross Party ang gobyerno ng Regent ng Hungary, si Miklós Horthy, itinatag ng Partido ng Palasong Krus ang koalisyon noong 16 Oktubre 1944.
Pamahalaan ng Pambansang Pagkakaisa Nemzeti Összefogás Kormánya (Hungaro)
| |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1944–1945 | |||||||||||
.svg)  Top: National flag
Bottom: Party flag of the Arrow Cross .svg) Eskudo
| |||||||||||
Salawikain: Regnum Mariae Patrona Hungariae "Kaharian ni Maria, Patrona ng Hungriya" | |||||||||||
 | |||||||||||
| Katayuan | Estadong papet ng Alemanyang Nazi | ||||||||||
| Karaniwang wika | Hungaro | ||||||||||
| Katawagan | Hungaro | ||||||||||
| Pamahalaan | Hungarist totalitarian government under Nazi administration | ||||||||||
| Punong Ministro | |||||||||||
• 1944–1945 | Ferenc Szálasi | ||||||||||
| Lehislatura | Diet | ||||||||||
| Panahon | Ikalawang Digmaang Pandaigdig | ||||||||||
| 15 October 1944 | |||||||||||
• Government formed | 16 Oktubre 1944 | ||||||||||
• Government fled to Germany | 28–29 March 1945 | ||||||||||
• End of German occupation of Hungary | 4 April 1945 | ||||||||||
• Capture of Szálasi | 6 May 1945 | ||||||||||
• Binuwag | 7 Mayo 1945 | ||||||||||
| Salapi | Pengő | ||||||||||
| |||||||||||
| Bahagi ngayon ng | Hungriya | ||||||||||
Iniluklok si Ferenc Szálasi bilang punong ministro ng pamahalaan at bilang Pinuno ng Bansa, ang pinuno ng estado ng Hungriya. Bilang isang kaalyado sa panahon ng digmaan ng Alemanyang Nazi, ang gobyerno ni Punong Ministro Szálasi ay kaagad na isinagawa at natanto ang Holokausto sa Hungary (1941–1945); kaya, sa loob ng pitong buwan, ang rehimeng Palasong Krus ay pumatay sa pagitan ng 10,000 at 15,000 Hudyong Hungaro sa bansa, at ipinatapon ang 80,000 Hudyong babae, bata, at matatanda dahil sa pagpatay sa kampong piitan ng Auschwitz.
Kasaysayan
baguhin
Sa huling bahagi ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, sa panahon ng magkasanib na coup d'état kung saan pinatalsik ng mga German Nazi at ng Arrow Cross Party ang Regent ng Hungary, si Miklós Horthy (r. 1920–1944), sinakop ng Pulang Hukbo ang karamihan sa mga Kaharian ng Hungary, na epektibong nilimitahan ang awtoridad ng Pamahalaan ng Pambansang Pagkakaisa sa lungsod ng Budapest at sa mga kapaligiran nito bilang kabisera ng Hungarian. Sa kabila ng estratehikong limitasyon ng Pulang Hukbo sa mga pwersang Hungarian, gaya ng napagkasunduan ng mga Nazi, natanto ng rehimeng Arrow Cross ang Holocaust sa Hungary sa pagpapatuloy ni Punong Ministro Ferenc Szálasi ng nakatakdang pagpapatapon ng mga Nazi sa mga Hungarian na Hudyo, lalo na ang mga Hudyo ng Budapest; noong 1941, 800,000 Hudyo ang naninirahan sa pinalawak na mga hangganan ng Kaharian ng Hungary; noong 1945, 200,000 Hungarian Hudyo lamang ang nakaligtas sa Holokausto; bukod dito, kasama rin sa utos ng deportasyon ni PM Szálasi ang henosidyong Romani (porjamos) ng 28,000 Hungarong Roma na tao.[1]
Itinatag ni Punong Ministro Szálasi ang Korporatibong Orden ng Bansang Manggagawa bilang pambansang ekonomiya para sa Hungriya. Kahit na nasa kaguluhan ang Hungriya, ayon sa teorya ay tumanggi si Szálasi na ikompromiso ang soberanya ng Hungarian, sinusubukang panatilihin ang nominal na command ng lahat ng yunit ng militar ng Hungarian, kabilang ang mga lokal na yunit ng SS. Ang mga etnikong Aleman ay hindi pa rin pinapayagang sumali sa Arrow Cross Party. Si Szálasi ay nagtalaga ng maraming oras sa kanyang mga pampulitikang sulatin at sa mga paglalakbay sa lumiliit na teritoryong nasa ilalim ng kanyang kontrol: maraming mga usapin sa pulitika ang epektibong hinahawakan ng kanyang Deputy Prime Minister Jenő Szöllősi. Sa simula ng Disyembre, si Szálasi at ang kanyang pamahalaan ay lumipat sa labas ng Budapest habang ang mga tropang Sobyetiko ay sumulong patungo sa kabisera. Sa estratehiya ng tierra kemada, winasak ng armadong pwersang Aleman ang imprastrakturang Hungaro nang magsara ang mga Sobyetiko.
Noong Disyembre 1944, nagsimula ang Pagkubkob sa Budapest. Ang mga pasistang pwersang tapat kay Szálasi at ang mga napinsalang labi ng Hungarian First Army ay nakipaglaban sa tabi ng mga pwersang Aleman. Nakipaglaban sila sa Hukbong Pula at hindi nagtagumpay. Noong 13 Pebrero 1945, ang buong Budapest ay nasa ilalim ng kontrol ng Sobyetiko.[2]
Noong Marso 1945, sa panahon ng Opersyong Paggising ng Tagsibol Unternehmen Frühlingserwachen), ang mga pasistang pwersa ng Ika-3 Hukbong Hungaro ay nakipaglaban kasama ng mga pwersang Aleman sa huling malaking opensiba sa Hungriya laban sa mga pwersang Sobyetiko. Sa loob ng sampung araw ang mga pwersang Aksis ay gumawa ng magastos na mga nadagdag. Gayunpaman, sa loob ng dalawampu't apat na oras, nagawa ng counterattack ng Sobyet na ibalik ang mga German at Hungarians sa mga posisyong hawak nila bago magsimula ang opensiba.
Sa pagitan ng Marso 16 at Marso 25, 1945, ang mga labi ng Ika-3 Hukbo ay nasakop at halos nawasak. Sa pagtatapos ng Marso at hanggang Abril, ang natitira sa Makaharing Hukbong Hungaro ay inilagay sa depensiba sa panahon ng Opensibang Nagykanizsa–Körmend at pagkatapos ay pinilit sa Eslobakya at Austria habang sinakop ng mga pwersang Sobyetiko ang buong Hungriya. Ang pamahalaan ni Béla Miklós ay nasa nominal na kontrol sa buong bansa. Ang Alemanyang Nazi mismo ay nasa bingit ng pagbagsak.
Ang rehimeng Ferenc Szálasi, na tumakas sa Hungary, ay natunaw noong 7 Mayo 1945, isang araw bago sumuko ang Alemanya. Si Szálasi ay binihag ng mga tropang Amerikano sa Mattsee noong 6 Mayo at bumalik sa Hungriya, kung saan siya ay nilitis para sa mga krimen laban sa estado at pinatay, kasama ang tatlo sa kanyang mga ministro. Karamihan sa kanyang mga ministro ay hinatulan din ng kamatayan at pinatay, maliban sa apat sa kanila. Nagpakamatay si Béla Jurcsek sa pagtatapos ng digmaan, tumakas si Árpád Henney sa Austria. Si Emil Szakváry ay sinentensiyahan ng habambuhay na pagkakakulong, habang si Vilmos Hellebronth ay hinatulan ng kamatayan, ngunit ang tribunal – bago ang pagbitay – ay binago ang kanyang sentensiya sa habambuhay na pagkakakulong.[3]
Sanggunian
baguhin- ↑ Crowe, David (2000). “The Roma Holocaust”, in The Holocaust’s Ghost: Writings on Art, Politics, Law and Education (2000), University of Alberta Press. pp. 178–210.
- ↑ The Policies of Prime Minister Kallay and the German Occupation of Hungary in March 1944 Naka-arkibo 2011-01-09 sa Wayback Machine.
- ↑ Gosztonyi, Péter (1992). A Magyar Honvédség a második világháborúban (ika-2nd (na) edisyon). Budapest: Európa Könyvkiadó. pp. 275–276. ISBN 963-07-5386-3.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)