Jennifer Jones
Marami pong problema ang artikulong ito. Tulungang mapabuti po ito o di kaya'y talakayin ang mga problemang nakasaad sa pahina ng usapan nito.
|
Si Jennifer Jones ay ipinanganak na Phylis Lee Isley noong Marso 2, 1919 - Disyembre 17, 2009, na kilala rin bilang Jennifer Jones Simon, Sya ay isang Amerikanang artista at tagapagtaguyod ng kalusugan ng isip. Sa kabuuan ng kanyang karera na tumagal ng mahigit limang dekada, limang beses siyang hinirang para sa Oscar, kabilang ang isang panalo para sa Best Actress, at isang Golden Globe Award na panalo para sa Best Actress in a Drama.
Jennifer Jones | |
|---|---|
 Jones in 1953 | |
| Kapanganakan | Phylis Lee Isley 2 Marso 1919 Tulsa, Oklahoma, U.S. |
| Kamatayan | 17 Disyembre 2009 (edad 90) Malibu, California, U.S. |
| Libingan | Forest Lawn Memorial Park, Glendale, California, U.S. |
| Nagtapos | Northwestern University American Academy of Dramatic Arts |
| Trabaho | Actress |
| Aktibong taon | 1939–1974 |
| Asawa |
|
| Anak | 3, including Robert Walker, Jr. |
Tubong Tulsa, Oklahoma, nagtrabaho si Jones bilang isang modelo sa kanyang kabataan bago lumipat sa pag-arte, lumabas sya sa dalawang serial film noong 1939. Ang kanyang ikatlong paglabas ay isang bida bilang si Bernadette Soubirous sa The Song of Bernadette noong 1943, na nagbigay sa kanya ng Academy Award at Golden Globe para sa Best Actress. Nagpatuloy siya sa pagbibida sa ilang mga pelikula na nakakuha ng kanyang makabuluhang kritikal na pagpuri at isang karagdagang tatlong nominasyon ng Academy Award noong kalagitnaan ng 1940s, kabilang ang Since You Went Away noong 1944, Love Letters noong 1945 at Duel in the Sun noong 1946.
Noong 1949, pinakasalan ni Jones ang prodyuser ng pelikula na si David O. Selznick at lumabas bilang Madame Bovary sa 1949 adaptation ni Vincente Minnelli. Lumabas din siya sa ilang mga pelikula sa buong 1950s, kabilang ang Ruby Gentry noong 1952, ang adventure comedy ni John Huston na Beat the Devil noong 1953 at ang drama ni Vittorio De Sica na Terminal Station noong 1953. Nakuha ni Jones ang kanyang ikalimang nominasyon ng Academy Award para sa kanyang pagganap bilang isang Eurasian doktor sa Love Is a Many-Splendored Thing noong 1955.
Pagkatapos ng kamatayan ni Selznick noong 1965, pinakasalan ni Jones ang industriyalistang si Norton Simon at pumasok sa hindi lubos na pagreretiro. Ginawa niya ang kanyang huling pelikula sa The Towering Inferno noong 1974.
Nagdusa si Jones ng mga problema sa kalusugan ng isip sa panahon ng kanyang buhay. Pagkatapos kitilin ng kanyang anak na babae ang kanyang sariling buhay noong 1976, naging malalim si Jones sa layunin ng edukasyon sa kalusugan ng isip. Noong 1980, itinatag niya ang Jennifer Jones Simon Foundation para sa Mental Health and Education. Nasiyahan si Jones sa isang tahimik na pagreretiro, inilaan nya ang huling anim na taon ng kanyang buhay sa Malibu, California, kung saan siya namatay dahil sa natural na dahilan noong 2009 sa edad na 90.