Wikipedia

Kilusang Reporma sa Lupa (Tsina)

Ang Kilusang Reporma sa Lupa, na kilala rin sa pagdadaglat ng Tsino na Tǔgǎi (土改), ay isang kampanya ng pinuno ng Partido Komunista ng Tsina (PKT) na si Mao Zedong noong huling bahagi ng Digmaang Sibil ng Tsina at ang unang bahagi ng Republikang Bayan ng Tsina.[1] Kasama sa kampanya ang malawakang pagpaslang sa mga panginoong may-lupa ng mga kasama at muling pamamahagi ng lupa sa mga pesante. Ang tinatayang bilang ng mga nasawi sa kilusan ay mula sa daan-daang libo hanggang milyon.[2][3][4] Sa mga tuntunin ng pagsusuri ng PKT, tinatayang 830,000 ang napatay ayon kay Zhou Enlai at tinatayang aabot sa 2 hanggang 3 milyon ang napatay ayon kay Mao Zedong.[5]

Kilusang Reporma sa Lupa
Ang mga kawani ng reporma na lupa na nagsasapubliko ng Batas ng Reporma sa Lupa sa mga pesante noong 1950.
Pinapayak na Tsino土地改革运动
Tradisyunal na Tsino土地改革運動
Kahulugang literalKilusang Reporma sa Lupa

Ang mga pinatay ay pinuntirya batay sa kanilang panlipunang uri kaysa kanilang etnisidad; ang neolohismong klasisidyo ay ginagamit upang ilarawan ang mga pagpatay.[6] Nagpatuloy ang makauring maramihang pagpatay sa halos buong 30 taon ng pagbabagong panlipunan at pang-ekonomiya sa Maoistang Tsina, at sa pagtatapos ng mga reporma, ang uring panginoong maylupa ay higit na naalis sa Kalupaang Tsina o tumakas sa Taiwan.[7] Noong 1953, natapos ang reporma sa lupa sa karamihang bahagi ng mainland China maliban sa Xinjiang, Tibet, Qinghai, at Sichuan. Mula 1953, sinimulan ng PKT na ipatupad ang sama-samang pagmamay-ari ng napagmamay-ariang lupa sa pamamagitan ng paglikha ng "Kooperatibang Produksiyong Agrikultural", paglilipat ng mga karapatan sa ari-arian mula sa dating uri ng panginoong may-lupa patungo sa estado ng China.

Mga simulain

baguhin

Noong kalagitnaan ng ika-19 na siglo, ang Rebelyong Taiping ay nagkaroon ng panandaliang programa ng pagkumpiska at muling pamamahagi ng lupa at pagkatapos ng Rebolusyong Xinhai noong 1911, ang tagapagtatag ng Partido Nasyonalista ng Tsina na si Sun Yat-sen ay nagtaguyod ng isang "lupa para sa magsasaka" na programa ng pantay na pamamahagi ng lupain na bahagyang ipinatupad ng pamahalaang Nasyonalista sa ilalim ng Chiang Kai-shek.

Noon pang 1927, nanindigan si Mao Zedong na ang kanayunan ang magiging batayan ng rebolusyon. Ang reporma sa lupa ay naging susi para sa PKT kapuwa upang maisakatuparan ang programa ng pagkakapantay-pantay ng lipunan at palawakin ang kontrol nito sa kanayunan. Hindi tulad sa Rusya bago ang rebolusyon, ang mga magsasaka sa imperyal na Tsina ay wala sa pyudal na pagkaalipin sa malalaking lupain; pagmamay-ari nila ang kanilang lupa o inupahan. Ibinebenta nila ang kanilang mga pananim para sa pera sa mga pamilihan sa nayon, ngunit ginamit ng mga lokal na naghaharing-uri ang kanilang ugnayan sa mga opisyal upang dominahin ang lokal na lipunan. Nang ang sentral na pamahalaan ay nagsimulang mawalan ng kontrol sa huling bahagi ng ika-19 na siglo at pagkatapos ay nawasak pagkatapos ng 1911, ang mga lokal na organisasyon ng maharlika at angkan ay naging mas makapangyarihan.[8] Ang Ulat ni Mao noong 1927 hinggil saUlat sa isang Pagsisiyasat ng Kilusang Magsasaka sa Hunanay nagtataguyod ng isang ereheng diskarte noon sa pagpapakilos sa mga mahihirap na magsasaka upang isagawa ang "pakikibaka" (douzheng). Mula noon ay tinanggihan ni Mao ang ideya ng mapayapang reporma sa lupa, na nangangatwiran na hindi makakamit ng mga magsasaka ang tunay na paglaya maliban kung sila ay lumahok sa marahas na pagpapatalsik sa mga panginoong may-lupa.[9]

Mga sanggunian

baguhin

 

  1. ↑ Short, Philip (2001). Mao: A Life. Owl Books. pp. 436–7. ISBN 0-8050-6638-1.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. ↑ Roberts, J. A. G. (2006). A History of China (Palgrave Essential Histories Series). Palgrave Macmillan. p. 257. ISBN 978-1-4039-9275-8. Estimates of the number of landlords and rural power-holders who died range from 200,000 to two million.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)[patay na link]
  3. ↑ Teiwes, Frederic (1987). "Establishment of the New Regime". Sa Twitchett, Denis; John K. Fairbank; Roderick MacFarquhar (mga pat.). The Cambridge history of China. Cambridge University Press. p. 87. ISBN 0-521-24336-X. Inarkibo mula sa orihinal noong 2019-02-20. Nakuha noong 2008-08-23. "For a careful review of the evidence and a cautious estimate of 200,000 two 800,000 executions, see Benedict Stavis, The Politics of Agricultural Mechanization in China (Ithaca, NY: Cornell University Press, 1978), 25–30.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. ↑ Rummel, Rudolph J. (2007). China's bloody century: genocide and mass murder since 1900. Transaction Publishers. p. 223. ISBN 978-1-4128-0670-1. Inarkibo mula sa orihinal noong 2016-11-09. Nakuha noong 2016-11-02.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. ↑ Daniel Chirot. Modern Tyrants: The Power and Prevalence of Evil in Our Age. Princeton University Press, 1996: 187 [ 2014-03-30 ] . ISBN 0-691-02777-3 (original content. Archived in 2014-07-03).
  6. ↑ Wu, Harry (2013). "Classicide in Communist China". Sa Arrigo, Bruce and Heather Bersot (pat.). The Routledge Handbook of International Crime and Justice Studies. Routledge. ISBN 978-1-136-86850-4.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link), xxv-xxvi
  7. ↑ [1]"Wealthy farmers" and rural landlords fleeing the communist land redistribution program (mostly during 1951 to 1954)
  8. ↑ Mühlhahn (2019), p. 402.
  9. ↑ DeMare (2019), p. 10, 104–105.
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kilusang_Reporma_sa_Lupa_(Tsina)&oldid=2004183"