Kasaysayang militar: Pagkakaiba sa mga binago
Content deleted Content added
AnakngAraw (usapan | ambag) puwesto ng mga sanggunian |
AnakngAraw (usapan | ambag) dagdag |
||
Linya 5:
Ang mahahalagang mga paksa sa pag-aaral ng kasaysayang militar ay ang mga sanhi ng digmaan, ang mga saligang panlipunan at pangkultura, ang mga ginamit na [[doktrinang militar]] ng bawat partido, ang lohistika, pamumuno, teknolohiya, [[estratehiya]], at [[taktikang militar|taktika]], at kung paano nabago ang mga ito sa pagdaan ng panahon.
Bilang isang nilapat o ginamit na larangan, ang kasaysayang militar ay pinag-aralan sa mga akademiya at mga paaralang pangpagsisilbi dahil ang [[Pag-aatas at pagtaban (militar)|pag-aatas na militar]] ay naglalayong huwag maulit ang nakaraang mga pagkakamali, at mapainam ang pangkasalukuyang pagganap nito sa pamamagitan ng pagkikintal ng isang kakayahan sa mga tagapag-atas (mga komander) na mawatasan ang mga pag-aagapayang pangkasaysayan habang nasa isang paglalaban, upang makapamuhunan sa mga aral na natutunan mula sa nakaraan.
The discipline of military history is dynamic, changing with development as much of the subject area as the societies and organisations that make use of it.<ref>Cowley, Parker, p.xiii</ref> The dynamic nature of the discipline of military history is largely related to the rapidity of change the military forces, and the art and science of managing them, as well as the frenetic pace of [[Technological evolution|technological development]] that had taken place during the period known as the [[Industrial Revolution]], and more recently in the [[Nuclear proliferation|nuclear]] and [[information age]]s.
| |||