Ikalawang Konsilyo ng Constantinople: Pagkakaiba sa mga binago

{{Ecumenical council|council_name=Ikalawang KonsehoKonsilyo ng Constantinople|council_date=553 CE |accepted_by=[[Romano Katoliko]], [[Lumang Katoliko]], [[Silangang Ortodokso]]|previous=[[KonsehoKonsilyo ng Chalcedon]]|next=[[Ikatlong KonsehoKonsilyo ng Constantinople]]|convoked_by=Emperador [[Justinian I]]|presided_by=[[Patriarka Eutychius ng Constantinople]]|attendance=152 (kabilang ang 7 mula sa Aprika, 9 mula Illyricum, wala mula sa Italya)|topics=[[Nestorianismo]] <br>[[Origenismo]]|documents=14 mga kanon ng [[Kristolohiya]] at laban sa Tatlong mga Kabanata. 15 kanon na kumokondena sa katuruan ni [[Origen]] at [[Evagrius]].}}

Ang '''Ikalawang KonsehoKonsilyo ng Constantinople''' ang konsehokonsilyo na kinikilalang '''Ikalimang KonsehongKonsilyo Ekumenikal''' ng parehong Kanluran at Silangang [[Kristiyanismo]]. Ito ay kinikilala ng [[Silangang Ortodokso]], [[Simbahang Katoliko Romano]] at [[Lumang Katoliko]]. Ang mga opinyong Protestante ay iba iba. Ang mga tradisyonal na [[Protestante]] gaya ng [[Calvinismo]] at [[Lutherano]] ay kumikilala sa unang apat na mga konsehokonsilyo<ref>''See, e.g.'' Lutheran-Orthodox Joint Commission, Seventh Meeting, The Ecumenical Councils, Common Statement, 1993, ''available at'' http://www.helsinki.fi/~risaarin/lutortjointtext.html#ecum ("We agree on the doctrine of God, the Holy Trinity, as formulated by the Ecumenical Councils of Nicaea and Constantinople and on the doctrine of the person of Christ as formulated by the first four Ecumenical Councils.").</ref> samantalang ang [[Simbahang Mataas]] na [[Anglikano]] ay tumatanggap sa lahat ng [[Unang Pitong KonsehongKonsilyo Ekumenikal|pitong konsehongkonsilyong ekumenikal]]. Ang konsehongkonsilyong ito ay tinipon ni [[Emperador na Byzantine]] na si [[Justinian I]] sa ilalim ng pagkapangulo ng [[Patriarka Eutychius ng Constantinople]] at idinaos mula Mayo 5 hanggang Hunyo 2, 553 CE. Ang karamihan ng mga kalahok ng konsehongkonsilyong ay mga [[Silangang Ortodokso|obispong Byzantine]](Silangang Kristiyanismo). Ang 16 mga obispo ng Kanluraning Kristiyanismo ay dumalo dito kabilang ang mula sa [[Praetorian prefecture of Illyricum|Illyricum]]. Ang pangunahing naisakatuparan ng konsehongkonsilyong ito ang pagkumpirma ng pagkokondenang inisyu ng utos noong 551&nbsp;ng Emperador na Byzantine na si [[Justinian]] laban sa [[Taltong mga Kabanata]] at [[Schismong Tatlong mga Kabanata]]. Ang "Tatlong mga Kabanata" ang: una, ang parehong pagkatao at mga kasulatan ni [[Theodore ng Mopsuestia]] (namatay noong 428 CE), ikalawa, ang mga pag-atake kay [[Cyril ng Alexandria]] at [[Unang KonsehoKonsilyo ng Efeso]] na isinulat ni [[Theodoret ng Cyrrhus]] (namatay noong ca. 466E), at ikatlo, ang pag-atake kay Cyril at Efeso ni [[Ibas ng Edessa]] (namatay noong 457).<ref name="first seven"/> Ang layunin ng pagkondena ay gawing maliwanag na ang [[Kristiyanismong Byzantine|Imperyal]] na simbahang [[Chalcedonian]](na kumikilala ng [[pagkakaisang hypostatiko]] ng Kristo bilang dalawang kalikasan na isang diyos at tao na nagkakaisa sa isang persona na walang kalituhan at dibisyon) ay matibay na sumasalungat sa lahat ng mga humimok o tumulong kay [[Nestorius]] na eponimosong [[heresiarko]] ng [[Nestorianismo]] na proposisyong ang Kristo at Hesus ay dalawang magkahiwalay na mga person na maluwag na pinagsanib na medyo tulad ng [[adoptionismo]] at ang [[Marya (ina ni Hesus)|Birheng Marya]] ay hindi matatawag na [[Ina ng Diyos]]([[Theotokos]]) ngunit isa lamang ina ng Kristo(Christotokos) na unang kinondena sa mas naunang [[Unang KonsehoKonsilyo ng Efeso]] noong 431 CE.<ref name="first seven"/> Umasa si emperador Justinian na ang konsehongkonsilyong ito ay mag-aambag sa muling pagkakaisas sa pagitan ng mga [[Chalcedonian]] at [[monopisita]] sa mga silanganing probinsiya ng Imperyo. Ang ilang mga pagtatangka sa muling pagkakasunod sa pagitan ng mga partidong monopisita at ortodokso ay ginawa ng maraming mga emperador sa loob ng 400 taon kasunod ng [[KonsehoKonsilyo ng Efeso]] ngunit wala sa mga ito ay nagtagumpa. Ang pagkokondena ng Tatlong mga Kabanata ay nagsanhi ng karagdagang mga pagkakabahagi at paglitaw ng mga [[heresiya]] sa proseso gaya ng schismo ng Ikatlong mga Kabanata at ang [[monoenerhismo]] at [[monotelitismo]] na mga respektibong proposisyon na ang Kristo ay may isa lamang katungkulan, operasyon o enerhiya(Ito ay sinadyang pinormula sa paraang malabo at hinayag na opisyal sa pagitan ng 610 CE at 622 CE ni [[Emperador Heraclius]] sa ilalim ng pagpapayo ni Patriarka [[Sergius I ng Constantinople]]) at si Kristo ay may isa lamang kalooban(na hinayag ni Emperador Heraclius noong 638 CE).<ref name="first seven">{{cite book|last=Davis, [[Society of Jesus|SJ]]|first=Leo Donald|title=The First Seven Ecumenical Councils (325-787): Their History and Theology (Theology and Life Series 21)|year=1990|publisher=Michael Glazier/Liturgical Press|location=Collegeville, MN|isbn=978-0814656167|pages=342}}</ref>