Ang mga katuruang Sarvastivada na binatikos ni Nāgārjuna ay muling pinormula ng mga skolar gaya nina [[Vasubandhu]] at [[Asanga]] at inangkop sa eskuwelang [[Yogacara]] (Sanskrit: kasanayang yoga. Bagaman ang eskuwelang Mādhyamaka ay naniwalang ang paghahayag ng pag-iral o hindi pag-iral ng anumang huling tunay na bagay ay hindi angkop, ang ilang mga tagapagtaguyod ng Yogacara ay naghayag na ang isipan at tanging ang isipan ang huling tunay (na isang doktrinang kilala bilang [[cittamatra]]). Hindi lahat ng mga Yogacarin ay naghayag na ang isipan ay tunay na umiiral gaya nina Vasubandhu at Asanga .<ref>[[Dan Lusthaus]], [http://www.acmuller.net/yogacara/articles/intro-uni.htm "What is and isn't Yogacara"]</ref> Ang dalawang paaralang ito ng pag-iisip, sa oposisyon o pagbubuo, ay bumubuo ng batayan ng kasunod na metapisikang Mahāyāna sa tradisyong Indo-Tibetan.
Bukod sa kawalang laman, ang mga eskwelangeskuwelang MahayanaMahāyāna ay kadalasang nagbibigay diin sa mga ideyang sinakdal na kabatirang espiritwal ([[prajñāpāramitā]]) at kalikasang Buddha ([[tathāgatagarbha]]). May mga magkakasalungat na interpretasyon ng ''tathāgatagarbha'' sa pananaw na Mahāyāna. Ang ideya ay maaaring bakasin mula kay ''[[Abhidharma]]'' at sa huli sa mga pahayag ni Buddha sa ''Nikāyas''. Sa Budismong Tibetan, ayon sa eskuwelang [[Sakya]], ang tathāgatagarbha ang pagiging hindi mawawalay ng kalinawan at kawalang laman ng isipan ng isa. Sa [[Nyingma]], ang tathāgatagarbha ay pangkalahatang tumutukoy rin sa pagiging hindi mawawalay ng kalinawan at kawalang laman ng isipan ng isa. Ayon sa eskuwelang [[Gelug]], ito ang potensiyal para sa mga may kamalayang nilalang na magising dahil sila ay walang laman (i.e. nakasalalay na nagmula). Ayon sa eskuwelang [[Jonang]], ito ay tumutukoy sa likas na mga kalidad ng isipan na naghahayag ng kanilang mga sarili bilang [[omnisiyensiya]] atbp. kapag ang panlabas na na mga pagkukubli ay naalis. Ang "[[Tathāgatagarbha Sutras]]" ay isang kalipunan ng mga sutra na Mahayana na nagtatanghal ng isang walang katulad na modelo ng kalikasang-Buddha. Bagaman ang kalipunang ito ay pangkalahatang hindi pinapansin sa India,<ref>Williams, Paul. ''Buddhist Thought.'' Routledge 2000, page 161.</ref> Ang Budismong Silangang Asya ay nagbibigay ng ilang kahalagahan sa mga tekstong ito.
