Palasyo Dusit
Ang Palasyo Dusit (Thai: พระราชวังดุสิต, RTGS: Phra Ratcha Wang Dusit) ay isang compound ng mahaharlikang paninirahan sa Bangkok, Taylandiya. Itinayo sa isang malaking lugar sa hilaga ng Pulo ng Rattanakosin sa pagitan ng 1897 at 1901 ni Haring Chulalongkorn (Rama V). Ang palasyo, na orihinal na tinawag na Wang Suan Dusit o 'Palasyong Harding Dusit' (วังสวนดุสิต), sa kalaunan ay naging pangunahing (ngunit hindi opisyal) tirahan ng Hari ng Taylandiya, kasama nina Haring Chulalongkorn (Rama V), Haring Vajiravudh (Rama VI), Haring Prajadhipok (Rama VII), Haring Bhumibol Adulyadej (Rama IX), at Haring Vajiralongkorn (Rama X). Ang palasyo ay sumasakop sa isang lugar na higit sa 64,749 square metre (696,950 pi kuw) at tumutuldok sa pagitan ng mga hardin at damuhan na may 13 iba't ibang maharlikang palasyo. Ang Palasyo Dusit ay nasa hangganan ng Daang Ratchwithi sa hilaga, Daang Sri Ayutthaya sa timog, Daang Ratchasima sa kanluran, at Daang U-Thong Nai sa silangan.
| Palasyo Dusit | |
|---|---|
พระราชวังดุสิต | |
.jpg) | |
 | |
| Pangkalahatang impormasyon | |
| Kinaroroonan | Bangkok, Taylandiya |
| Sinimulan | 1899 |
| Natapos | 1902 |
Kasaysayan
baguhinPinagmulan
baguhin
Mula noong 1782 at ng pundasyon ng Bangkok bilang kabeserang lungsod ng Kaharian ng Siam, ang mga monarko ng Dinastiyang Chakri ay nanirahan sa Dakilang Palasyo sa tabi ng Ilog Chao Phraya. Ang palasyo ang naging sentro ng lungsod at pati na rin ang luklukan ng maharlikang pamahalaan at tahanan ng hari at ng kaniyang hukuman (ang kaniyang mga anak at ang kaniyang poligamong sambahayan). Sa panahon ng paghahari ni Haring Chulalongkorn, ang Dakilang Palasyo ay binago, na may muling pagtatayo at mga karagdagan na ginawa sa pangunahing Gitnang Korte (mga gusali ng estado) at ang Panloob na Korte (mga gusaling pantirahan) ng palasyo. Ang mga pagbabago ay naghangad na gawing makabago ang palasyo at mapaunlakan ang lumalaking populasyon nito. Dahil dito, ang palasyo, partikular na ang Panloob na Korte, ay naging sobrang siksikan. Ang Dakilang Palasyo ay naging napakainit din sa mga buwan ng tag-araw, na ang daanan ng hangin ay naharang ng malapit na kumpol na mga bagong gusali. Ang mga epidemya, sa sandaling nagsimula, ay madaling kumalat sa loob ng masikip na compound. Ang hari, na natutuwa sa mahabang paglalakad para sa ehersisyo at kasiyahan, ay madalas na masama ang pakiramdam pagkatapos ng matagal na pananatili sa loob ng Dakilang Palasyo. Dahil dito, madalas siyang bumiyahe sa kanayunan upang mamahinga.[1]
Palasyong Selestiyal
baguhinNakuha ni Chulalongkorn ang ideya ng pagkakaroon ng maharlikang tirahan na may malalawak na hardin sa labas ng kabesera mula sa mga monarko sa Europa sa kaniyang paglalakbay sa Europa noong 1897. Pagbalik niya sa Bangkok nagsimula siyang magtayo ng bagong maharlikang compound sa loob ng maigsing distansuya ng Dakilang Palasyo. Nagsimula siya sa pagkuha ng mga sakahan at taniman sa pagitan ng mga kanal ng Padung Krung Kasem at Samsen mula sa mga pondo ng Bulsa ng Privado. Pinangalanan ng hari ang lugar na ito na Suan Dusit na nangangahulugang 'harding selestiyal'. Ang unang gusali sa lugar ay isang palapag na kahoy na estruktura, na ginagamit ng hari, ng kaniyang mga asawa, at ng kaniyang mga anak para sa paminsan-minsang pananatili. Noong dekada 1890, ang mga plano para sa isang permanenteng hanay ng mga tirahan ay inilabas at nagsimula ang pagtatayo sa ilalim ng pangangasiwa ni Prinsipe Narisara Nuvadtivongs (kapatid ng hari) at C. Sandreczki (isang Alemang arkitekto, na responsable para sa Palasyo Boromphiman). Bukod sa prinsipe, lahat ng iba pang miyembro ng pangkat ay mga Europeo. Nang maging malinaw na mas gusto ni Chulalongkorn na manatili sa hardin, na may paminsan-minsang pagbisita lamang sa Dakilang Palasyo para sa mga seremonya ng estado at hari, ang pangalan ay pinalitan ng Wang Dusit na nangangahulugang 'selestiyal na tirahan'.[2] Iniutos din ng hari ang pagtatayo ng Wat Benchamabophit sa malapit upang magsilbing opisyal na templo ng palasyo.
Tingnan din
baguhinMga sanggunian
baguhin- ↑ Noobanjong, Koompong (2003). Power, Identity, and the Rise of Modern Architecture from Siam to Thailand (ika-Paper (na) edisyon). Dissertation.com. ISBN 9781581122015. Inarkibo mula sa orihinal (Dissertation, University of Colorado) noong 2019-01-02. Nakuha noong 2019-01-01.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Noobanjong, Koompong (2003). Power, Identity, and the Rise of Modern Architecture from Siam to Thailand (ika-Paper (na) edisyon). Dissertation.com. ISBN 9781581122015. Inarkibo mula sa orihinal (Dissertation, University of Colorado) noong 2019-01-02. Nakuha noong 2019-01-01.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
Mga panlabas na link
baguhinPadron:Royal palaces in Thailand13°46′26″N 100°30′43″E / 13.774°N 100.512°E13°46′26″N 100°30′43″E / 13.774°N 100.512°E