Pilosopiyang pangkontinente
Ang mga pilosopiyang pangkontinente o mga pilosopiyang kontinental ay isang pangkat ng mga tradisyon o kaugaliang pampilosopiya noong ika-19 at ika-20 mga daantaon magmula sa punong-lupain ng Europa.[1][2] Ang ganitong diwa ng kataga ay nagmula sa piling ng mga pilosopong nagsasalita ng wikang Ingles noong pangalawang hati ng ika-20 daantaon, na gumamit ng wikang ito upang tukuyin ang isang kasaklawan ng mga nag-iisip at mga tradisyong nasa labas ng kilusang analitiko. Kabilang sa pilosopiyang pangkontinente ang sumusunod na mga kilusan: ideyalismong Aleman, penomenolohiya, eksistensiyalismo (at ang mga nauuna rito, katulad ng kaisipan nina Kierkegaard at Nietzsche), hermeneutika, istrukturalismo, post-istrukturalismo, peminismong Pranses, teoriyang sikoanalitiko, at ang teoriyang kritikal ng Paaralan ng Frankfurt at kaugnay na mga sangay ng Marxismong Pangkanluran.[3]
Mga sanggunian
baguhin- ↑ Leiter 2007, p. 2: "As a first approximation, we might say that philosophy in Continental Europe in the nineteenth and twentieth centuries is best understood as a connected weave of traditions, some of which overlap, but no one of which dominates all the others."
- ↑ Critchley, Simon (1998), "Introduction: what is continental philosophy?", sa Critchley, Simon (pat.), A Companion to Continental Philosophy, Blackwell Companions to Philosophy, Malden, MA: Blackwell Publishing Ltd, p. 4
{{citation}}:|editor2-first=missing|editor2-last=(tulong); Unknown parameter|editor2-8 last=ignored (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link). - ↑ Ang talang nasa itaas ay kinabibilangan lamang ng mga kilusan na karaniwan sa mga listang tinipon nina Critchley 2001, p. 13 at Glendinning 2006, pp. 58–65
.png){kind=small}
Ang lathalaing ito na tungkol sa Pilosopiya at Europa ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.