Popscene
Ang "Popscene" ay isang awit ng English alternative rock band Blur, na pinakawalan bilang isang di-nag-iisang album noong ika-30 ng Marso 1992. Sa kabila ng medyo mababa ang paglalagay ng tsart, mula nang naging kritikal na pinuri at itinuturing na isa sa mga nangungunang mga awitin ng genre ng Britpop.
| "Popscene" | |
|---|---|
| Awitin ni Blur | |
| B-side |
|
| Nilabas | 30 Marso 1992 |
| Nai-rekord | 1992 |
| Tipo | Britpop |
| Haba | 3:15 |
| Tatak | Food |
| Manunulat ng awit | |
| Prodyuser | Steve Lovell |
| Music video | |
| "Popscene" sa YouTube | |
Pagre-record
baguhinAng kanta ay unang na-play nang live sa Autumn 1991, at naitala sa Matrix Studios sa Holborn kasama ang tagagawa na si Steve Lovell. Ang lyrics ay ipinakita ang distansya ng frontman na si Damon Albarn para sa negosyo ng musika, na nagrereklamo na napakaraming hindi gaanong kahanga-hangang mga banda sa indie.[1]
Sa musikal, naiiba ito sa istilo na nakikita sa unang album ng grupo na Leisure at itinampok ng mabibigat na gitara, ang Can maimpluwensyang drumbeat, at tanso mula sa mga manlalaro ng session ng Kick Horns. Itinuring ng banda ang "Popscene" na maging ang malakas at pinakamagandang bagay na kanilang pinagtatrabahuhan sa puntong iyon.[1]
Pagtanggap
baguhinAng nag-iisang naabot na Hindi. 32 sa UK Singles Chart, at na-pan ng parehong Melody Maker at NME. The Beastie Boys, ang pag-review ng panauhin para sa NME, ay iminungkahi na ang tala ay magiging mas mahusay na nilalaro sa 33rpm sa halip na 45.[1] Ang mababang paglalagay ng tsart ay dumating bilang isang pagputok ng kumpiyansa para sa banda, na may £ 60,000 na utang.[1] boss ng Food Records na si Andy Ross ay nagsabing "we were totally devastated ... we thought it was a brilliant single."[1] Ang banda mula nang nagreklamo na ang katanyagan ng musika ng grunge ng Amerikano ay nag-ambag sa pagkabigo ng solong, dahil naramdaman nila na ang kanta ay may napaka pakiramdam ng British. Guitarist Graham Coxon sinabi "It was Nirvana that really fucked "Popscene" up."[1]
Ang karanasan ng pag-record ng "Popscene" ay humantong sa banda na naniniwala na dapat silang maglaro ng musika sa kanilang sariling estilo at huwag mag-alala tungkol sa mga uso. Ang "Britishness" ng "Popscene" ay dinala sa pangalawang album ng grupo, ang Modern Life Is Rubbish.[1] Ang kanta ay hindi pinakawalan sa bersyon ng British ng album, bagaman idinagdag ito bilang isang dagdag na track sa Estados Unidos.[2] Sa Australia, ang "Popscene" ay hindi pinakawalan hanggang 1998, nang mailabas bilang isang dobleng A-side na may "On Your Own"; umabot ito sa No. 69 sa ARIA Singles Chart.[3]
Ang kanta ay mula nang maging isang paboritong paborito at ginanap pa rin ng live. Ang positibong reaksyon ng retropektibong kritikal sa "Popscene" ay naging positibo. Jonathan Holden, pagsulat sa Rough Guide To Rock, ipinahayag ang nag-iisang "excellent" at na ang "punky, energetic and brass-fulfilled pop" ay wala sa lugar noong 1992.[4] Itinuturing ni John Harris ang track bilang isa sa ang unang kailanman kanta ng Britpop, at isang panimulang punto para sa paggalaw.[5] Ang kanta ay hindi kailanman isinama sa isang album ng Blur ng UK, hanggang sa 2009 nang mailabas ito sa pagsasama ng Midlife: A Beginner's Guide to Blur.[6][7]
Mga listahan ng track
baguhinLahat ng mga kanta na isinulat ni Albarn, Coxon, James at Rowntree.
|
7" and cassette
12"
|
CD
|
Mga kredito sa produksyon
baguhin- "Popscene" produced by Steve Lovell
- "Mace", "Badgeman Brown", at "Garden Central" produced by Blur and John Smith
- "I'm Fine" 'produced by Blur
- Damon Albarn: Lead Vocals, Synthesizers
- Graham Coxon: Guitars, Backing Vocals
- Alex James: Bass Guitar
- Dave Rowntree: Drums
- Brass By The Kick Horns
Mga Sanggunian
baguhinMga pagsipi
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 1.5 1.6 Power 2013.
- ↑ Blegg, Doug (13 Enero 2012). "The Dust Bin : Blur 'Popscene' (video)". Death and Taxes Magazine. Nakuha noong 27 Enero 2015.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Ryan, Gavin (2011). Australia's Music Charts 1988–2010. Mt. Martha, VIC, Australia: Moonlight Publishing.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Holden 2003.
- ↑ Harris 2003.
- ↑ "Blur to release comeback compilation". The Guardian. 21 Mayo 2009. Nakuha noong 27 Enero 2015.
{{cite news}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Wade, Ian (2009). "Review of Blur – Midlife". BBC Music. Nakuha noong 27 Enero 2015.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
Pinagmulan
- Harris, John (2003). The Last Party: Britpop, Blair and the Demise of English Rock. Fourth Estate. ISBN 978-0-007-13472-4.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(tulong)CS1 maint: date auto-translated (link) - Holden, Jonathan (2003). The Rough Guide to Rock. Rough Guides. ISBN 978-1-843-53105-0.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(tulong)CS1 maint: date auto-translated (link) - Power, Martin (2013). The Life of Blur. Music Sales Group. ISBN 978-0-857-12862-1.
{{cite book}}: Invalid|ref=harv(tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)