Pag-iisa ng Italya

(Idinirekta mula sa Risorgimento)

Ang Pag-iisang Italyano (Italyano: Unità d'Italia [uniˈta ddiˈtaːlja]), na kilala rin bilang ang Risorgimento ( /rɪˌsɔːrɪˈmɛnt/, Italyano: [risordʒiˈmento]; nangangahulugang "Muling Pagkabuhay"), ay ang kilusang pampolitika at panlipunan noong ika-19 na siglo na nagresulta sa pagsasama-sama ng iba't ibang estado ng Tangway ng Italya bilang iisang estado, ang Kaharian ng Italya. Naging tulak ang mga rebelyon noong 1820s at 1830s laban sa kinalabasan ng Kongreso ng Vienna, ang proseso ng pag-iisa ay pinasimulan ng mga himagsikan noong 1848, at nakumpleto noong 1871, nang opisyal na itinalaga ang Roma bilang kabesera ng Kaharian ng Italya.[1][2]

Pag-iisa ng Italya
Risorgimento
Limang Araw ng Milano, 18–22 Marso 1848
Petsa1848–1871
LugarItalya
Mga sangkotLipunang Italyano, Kaharian ng Sardinia, Probisyonal na Pamahalaan ng Milano, Republika ng San Marco, Kaharian ng Sicilia, Republikang Romano, Carboneria, Imperyong Pranses, Mga Pulang Damit, Lehiyong Unggaro, Katimugang Hukbo, Mga Nagkakaisang Lalawigan ng Gitnang Italya, Kaharian ng Italya
Kinalabasan
Pag-iisang Italyano

Mga sanggunian

baguhin
  1. Collier, Martin (2003). Italian unification, 1820–71. Heinemann Advanced History (ika-First (na) edisyon). Oxford: Heinemann. p. 2. ISBN 978-0-435-32754-5. The Risorgimento is the name given to the process that ended with the political unification of Italy in 1871{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  2. Riall, Lucy (1994). The Italian Risorgimento: state, society, and national unification (ika-First (na) edisyon). London: Routledge. p. 1. ISBN 978-0-203-41234-3. The functional importance of the Risorgimento to both Italian politics and Italian historiography has made this short period (1815–60) one of the most contested and controversial in modern Italian history{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)