Saat Bhai Champa

Ang Saat Bhai Champa o Sat Bhai Chompa (Bengali: সাত ভাই চম্পা, romanisado: Sāt Bhāi Champā) ay isang tanyag na kuwentong pambayan sa rehiyon ng Bengal sa silangang bahagi ng subkontinente ng India. Ang kuwento ay unang opisyal na inilathala ni Dakshinaranjan Mitra Majumder sa aklat na Thakurmar Jhuli noong 1907. Ang pagpapakilala kay Thakurmar Jhuli ay isinulat ng Ginantimpalaan ng Nobel, si Rabindranath Tagore. Ang mas detalyadong bersiyon ng kuwento ay inilathala ni Bishnu Dey sa ilalim ng pangalang "Sat Bhai Champa" noong 1944.

Buod

Noong unang panahon, may isang hari. Ang hari ay hindi nakapagbigay ng sinumang tagapagmana ng trono sa pamamagitan ng kaniyang pitong asawa. Nanlumo ang hari at gumugol ng maraming oras sa kagubatan. Nakita ng isang pari sa kagubatan ang paghihirap ng hari at binigyan siya ng mangga. Inutusan ng pari ang hari na pakainin ang mga prutas sa kaniyang mga asawa at pagkatapos ay maglilihi sila ng mga anak. Ibinigay ng hari sa kaniyang tatlong asawa ang mga prutas ayon sa tagubilin ng pari. Dalawang matandang reyna ay hindi nagbunga ng anumang mga anak, dahil kinain nila ito nang hindi makapaniwala. Gayunpaman, ang nakababatang reyna ay nagsilang ng mga octuplet: pitong lalaki at isang babae, nang ang hari ay nasa isang paglalakbay. Nainggit ang mga nakatatandang reyna at inilibing ang mga sanggol sa hardin bago nagkamalay ang nakababatang reyna mula sa pagbubuntis. Ang mga sanggol ay mahiwagang namumulaklak sa pitong bulaklak ng champak at isang bulaklak ng trumpeta. Ang huling sanggol, ang babae, ay isinilang ilang oras pagkatapos ng unang pitong sanggol sa panahon na ang mga nakatatandang reyna ay umalis sa silid na may pitong sanggol at ito ay nagbigay-daan sa dalaga na itago ang sanggol mula sa mga nakatatandang reyna at pinangalanan ang bata na Parul. Ang mga matatandang reyna, pagkatapos, ay naglagay ng pitong tuta sa gilid ng kama ng nakababatang reyna at inangkin na ang reyna ay nagsilang ng pitong tuta. Si Parul ay lumaki sa kagubatan. Matapos malaman ang kaniyang pinanggalingan mula sa kaniyang kasambahay, tumulong siya upang muling buhayin ang kaniyang mga kapatid bilang mga prinsipe.

Mga pagkakaiba

Sa isang pagkakaiba ng kuwento, na inilathala ng may-akda na si Geeta Majumdar na may pamagat na Ang Kunwento ng Pitong Magkakapatid na Lalaki at Isang Kapatid na Babae, isang walang pangalan na rajah ang may pitong asawa, ang pinakamatanda na pinangalanang Premlata at ang pinakabatang Sulata. Matapos ang mahabang panahon ng pagdarasal sa Diyos para sa isang bata, nabuntis ang bunsong reyna na si Sulata. Ang anim pang reyna ay nagseselos at nagalit sa swerte ng bunso at nakipagsabwatan laban sa kaniya. Kapag ang oras ng paggawa ay kay Sulata, ang kaniyang walong anak - pitong lalaki at isang babae - ay kinuha mula sa kaniya at itinapon sa isang butas sa hardin, at ang mga hayop ay inilalagay sa kanilang lugar. Nakita ng hari ang mga hayop sa duyan at pinalayas si Sulata. Makalipas ang ilang oras, nakakita ang hardinero ng hari ng isang puno ng champa sa hardin na may magagandang bulaklak. Sinubukan niyang mamitas ng ilan upang ibigay sa hari, ngunit ang mga bulaklak ay gumagalaw sa sanga. Ipinatawag ng hardinero ang hari upang saksihan ang kakaibang pangyayari. Kapag ang hari mismo ay sinubukang kunin ang isa sa walong bulaklak sa sanga, ang mga bulaklak ay hindi maabot at isang boses ang nagsabi sa kaniya na ipatawag ang pinakamatandang reyna. Siya ay dumating at napansin ang puno ng champa kung saan siya at ang iba pang mga reyna ay inilibing ang mga bata. Nabigo siyang makakuha ng anumang bulaklak. Nangyayari ito sa iba pang limang reyna, hanggang sa sabihin sa kanila ng boses na ipatawag si Sulata. Dinala sa puno ng champa ang disgrasyadong reyna, na ngayon ay may suot na punit at mukhang payat. Kapag sinubukan niyang makuha ang mga bulaklak, ang kaniyang pitong anak na lalaki ay lumabas sa mga champa buds at ang kaniyang anak na babae mula sa parul bud. Nalaman ng hari ang katotohanan at hinatulan si Premlata at ang iba pang mga reyna na ilibing nang buhay sa isang hukay na puno ng mga tinik at dawag.

Ang isa pang pagkakaiba ng kuwento ay mayroong pitong sanggol na naging pitong tuta.