The Princess Mayblossom

Ang Princess Mayblossom (Princesse Printaniére) ay isang Pranses na panitikang kuwentong bibit na isinulat ni Madame d'Aulnoy noong 1697. Isinama ito ni Andrew Lang sa The Red Fairy Book.

Buod

Ilustrasyon mula sa The Red Fairy Book, 1890.

Ang isang hari at reyna ay nawalan ng lahat ng kanilang mga anak, at labis na nababalisa tungkol sa isang bagong silang na anak na babae sa kanila. Pinaalis ng reyna ang isang kahindik-hindik na babae na naglagay ng sarili bilang isang nars, ngunit ang bawat babaeng inupahan niya ay agad na pinatay. Napagtanto ng hari na ang pangit na babae ay ang Fairy Carabosse, na kinasusuklaman siya mula nang paglaruan siya ng kalokohan noong bata pa siya. Sinubukan nilang binyagan ang kanilang anak nang palihim, ngunit isinumpa siya ni Carabosse na maging miserable sa kaniyang unang dalawampung taon. Maipangako lamang ng huling fairy godmother na magiging mahaba at masaya ang kaniyang buhay pagkatapos ng dalawampung taon na iyon. Pinayuhan ng pinakamatandang diwata na itago ang prinsesa sa isang tore upang mabawasan ang pinsala.

Nang malapit na ang kaniyang ikadalawampung taon, ipinadala ng hari at reyna ang kaniyang larawan sa mga prinsipe. Isang hari ang nagpadala ng kaniyang embahador upang mag-alok para sa kaniyang anak. Ang prinsesa ay naglihi ng labis na pagnanais na makita ang embahador, at ang kaniyang mga tagapaglingkod, dahil sa takot sa kaniyang gagawin, ay gumawa ng isang butas sa tore upang makita siya. Agad siyang nahulog sa ambassador na si Fanfarinet. Nang makilala niya siya, hinikayat niya itong tumakas kasama niya, at dinala ang sundang ng hari at ang putong ng reyna. Tumakas sila sa isang disyerto na isla.

Kinaumagahan, napagtanto ng isang kansilyer kung paano tumitingin ang prinsesa sa embahador, ipinagtapat ng mga nars ang tungkol sa butas, at humabol ang admiral. Nakilala nila ang lalaking nagsagwan sa kanila sa isla sa pamamagitan ng gintong bigay sa kanila ng prinsesa.

Sa isla, ang ambassador ay agad na nagsimulang magreklamo ng gutom at uhaw, at kapag ang prinsesa ay walang mahanap, wala siyang mahanap na karapat-dapat sa kaniyang pag-ibig. Isang araw, isang rosas ang nag-alok sa kaniya ng pulot-pukyutan at binalaan siya na huwag magpakita sa embahador; ginawa niya, at inagaw niya ito at kinain lahat. Inalok siya ng isang oak ng isang pitsel ng gatas at binalaan siya na huwag ipakita sa embahador; ginawa niya, at inagaw niya ito at ininom lahat. Napagtanto ng prinsesa kung gaano siya nagmamadaling kumilos. Isang nightingale ang nag-alok sa kaniya ng mga sugarplum at tart, at sa pagkakataong ito, siya na mismo ang kumain nito. Nang subukang takutin siya ng ambassador, ginamit niya ang mahiwagang bato sa putong ng kaniyang ina upang hindi makita ang kaniyang sarili.

Nagpadala ang almirante ng mga tao sa pulo. Ginamit ng prinsesa ang mahiwagang bato upang hindi makita ang embahador, at marami siyang sinaksak sa kanila na kailangan nilang umatras. Ngunit sinubukan siyang patayin ng gutom na embahador, at pinatay niya ito. Dalawang engkanto ang nag-away, at ang isa ay nanalo at sinabi sa kaniya na sinubukan siya ng diwata na si Carabosse dahil umalis siya sa tore apat na araw bago matapos ang dalawampung taon, ngunit siya ay natalo. Siya ay dinala pabalik sa korte, at ang prinsipe ay napatunayang mas mahusay kaysa sa kaniyang embahador kaya't siya ay namuhay nang maligaya kasama niya.

Mga pagsasalin

Si James Planché, may-akda at dramatista, ay nabanggit sa kaniyang pagsasalin ng mga kuwento ni d'Aulnoy na mayroong dalawang kahaliling pamagat sa kuwento: Prinsesa Verenata at Prinsesa Maia.

Ang kuwento ay isinalin bilang The Princess Maia ni Laura Valentine, sa The Old, Old Fairy Tales.