Urumi (tambol)
Ang urumi (Tamil: உறுமி மேளம், romanisado: Uṟumi Mēḷam, Padron:Indic; kilala rin bilang urumee) ay isang dalawahang-ulong hugis-orasa tambol mula sa estado ng Tamil Nadu, Timog India. Ang dalawang ulo ng balat ay nakakabit sa isang guwang, kadalasang masalimuot na inukit na kahoy na kabibi. Ang ginustong kahoy ay jackwood, bagama't ang iba pang mga kahoy tulad ng rosewood ay maaaring gamitin. Ang kaliwa at kanang ulo ay karaniwang gawa sa balat ng baka na nakaunat sa isang manipis na singsing na bakal (kung minsan ang balat ng butiki ay ginagamit para sa kanang ulo). Ang panlabas na sirkunperensiya ng bawat ulo ay butas-butas na may humigit-kumulang pito hanggang walong butas. Ang dalawang ulo ay hawak sa pag-igting sa pamamagitan ng isang tuloy-tuloy na lubid na hinabi sa paligid ng tambol sa isang pattern na hugis-V. Ang mga karagdagang maliliit na likaw ng kuwerdas o metal ay itinatali sa bawat pares ng mga lubid malapit sa kaliwang ulo. Ang mga coil na ito ay maaaring i-slide nang pahalang sa kahabaan ng drum, na nagpapataas o nagpapababa ng tensiyon sa pagitan ng mga ulo kung kinakailangan. Halimbawa, sa panahon ng tag-ulan, ang mga ulo ng tambol ay hihina nang labis na ang instrumento ay nagiging hindi na mapatugtog. Ang paggamit ng mga likaw na mananambol na ito ay madaling maitama ang mga ganitong problema.
Pamamaraan
baguhinAng urumi ay nakasabit gamit ang isang pamigkis ng tela sa balikat at nilalaro ng mananambol nang pahalang. Ang simpleng guwarnisyong ito ay nagpapahintulot sa mananambol na maglaro ng nakatayo o paglalakad. Ang urumi ay ganap na nilalaro gamit ang mga patpat. Mayroong limang pangunahing tunog na maaaring i-play sa tambol: isang "bukas na tunog" na ginawa sa pamamagitan ng paghampas sa kanang ulo, isang malalim na resonant na "daing" na tunog na ginawa sa pamamagitan ng paghampas sa kanang ulo habang sabay-sabay na hinihimas ang kaliwang ulo gamit ang gilid ng isang mahabang kurbadang patpat, isang baluktot na "mala-tambol na nagsasalita" na tono kung saan ang kanang ulo ay nakasabit habang ang kaliwang kamay ay pumipisil at binibitawan ang lubid na pinagdikit ang mga ulo, at dalawang saradong (hindi itinayo) na tunog na nalilikha sa pamamagitan ng paghampas at pagpindot/pagpipi gamit ang ang kaliwa at kanang patpat ayon sa pagkakabanggit. Ang langis ng castor ay kadalasang inilalagay sa kaliwang ulo upang mapadali ang kakayahan ng mananambol na makagawa ng "tunog ng daing" na inilarawan sa itaas.
Notasyon
baguhinBilang oral na tradisyon, ang musikang-pambayang Tamil ay walang kodipikadong sistema ng nakasulat na notasyon. Natututo ang mga musikero sa mga taon nang walang malay na pagsipsip, mulat na pakikinig, imitasyon, at pagsasanay.
Mga sanggunian
baguhin- Reck, David (1998). "Musical Instruments: Southern Area". Sa Nettl, Bruno; Arnold, Alison (mga pat.). The Garland Encyclopedia of World Music: South Asia : the Indian subcontinent. Taylor & Francis. p. 350. ISBN 978-0-8240-4946-1.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - Sherinian, Zoe; Wolf, Richard (1998). "Music Regions: Tamil Nadu". Sa Nettl, Bruno; Arnold, Alison (mga pat.). The Garland Encyclopedia of World Music: South Asia : the Indian subcontinent. Taylor & Francis. p. 914. ISBN 978-0-8240-4946-1.
{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - Sambamoorthy, P.1964. South Indian Music, Book III, ika-6 na ed. Madras: Ang Indian Music Publishing House.
- Lobo, Richard. 2000." Embodiment and Ambivalence: Emosyon sa South Asian Muharram Drumming." Sa Yearbook para sa Tradisyunal na Musika . v. 32.
- Masana Kali Urumee Melam, 2013, https://www.youtube.com/watch?v=nLhr36HsUnY