Claude Debussy
Si (Achille) Claude Debussy [9] (Pranses: [aʃil klod dəbysi]Pranses: [aʃil klod dəbysi]; 22 Agosto 1862 – 25 Marso 1918) ay isang Pranses na kompositor. Minsan siya ay nakikita bilang ang unang Impresyonistang kompositor, bagaman masigla niyang tinanggihan ang termino. Siya ay kabilang sa mga pinaka-maimpluwensyang kompositor ng huling bahagi ng ika-19 at unang bahagi ng ika-20 siglo.
Claude Debussy | |
|---|---|
 Si Debussy noong 1900, kinuhang larawan ni Atelier Nadar | |
| Kapanganakan | 22 Agosto 1862[1]
|
| Kamatayan | 25 Marso 1918[2]
|
| Libingan | Sementeryo ng Père Lachaise |
| Mamamayan | Pransiya |
| Trabaho | kompositor,[1] piyanista, music critic |
| Pirma | |
.svg) | |
Ipinanganak sa isang pamilyang may katamtamang pamamaraan at maliit na pakikilahok sa kultura, nagpakita si Debussy ng sapat na talento sa musika upang matanggap sa edad na sampu sa nangungunang kolehiyo ng musika sa Pransiya, ang Conservatoire de Paris . Siya ay orihinal na nag-aral ng piyano, ngunit natagpuan ang kanyang bokasyon sa makabagong komposisyon, sa kabila ng hindi pag-apruba ng mga konserbatibong propesor ng Konserbatoryo (Conservatoire). Siya ay tumagal ng maraming taon upang mabuo ang kanyang ganap na istilo, at halos 40 taong gulang nang makamit niya ang internasyonal na katanyagan noong 1902 gamit ang tanging opera na natapos niya, ang Pelléas et Mélisande .
Kasama sa mga orkestra na gawa ni Debussy ang Prélude à l'après-midi d'un faune (1894), mga nokturno (1897–1899) at mga imahe (1905–1912). Ang kanyang musika ay sa isang malaking lawak ng isang reaksyon laban kay Wagner at ang Aleman na tradisyong pang-musika. Itinuring niya ang klasikal na simponiya bilang hindi na ginagamit at humanap ng alternatibo sa kanyang "larawang simponikong" La mer (1903–1905). Kasama sa kanyang mga gawa sa piano ang mga set ng mga 24 Prélude at 12 Étudo . Sa buong kanyang karera, sumulat siya ng mga mélodie batay sa iba't ibang uri ng tula, kabilang ang kanyang sarili. Siya ay lubhang naimpluwensyahan ng simbolistang kilusang patula noong huling bahagi ng ika-19 na siglo. Ang isang maliit na bilang ng mga gawa, kabilang ang unang bahagi ng La Damoiselle élue at ang yumaong Le Martyre de saint Sébastien ay may mahahalagang bahagi para sa koro. Sa kanyang mga huling taon, nakatuon siya sa chamber music, na kinukumpleto ang tatlo sa anim na nakaplanong sonata para sa iba't ibang kumbinasyon ng mga instrumento.
Sa mga maagang impluwensya kabilang ang Ruso at Malayong Silangang musika gayundin ang mga gawa ni Chopin, si Debussy ay bumuo ng kanyang sariling istilo ng pagkakatugma at pangkulay ng orkestra, tinutuya - at hindi matagumpay na nilabanan - ng karamihan sa pagtatatag ng musika noong araw. Ang kanyang mga gawa ay malakas na nakaimpluwensya sa isang malawak na hanay ng mga kompositor kabilang sina Béla Bartók, Olivier Messiaen, George Benjamin, at ang jazz pianist at kompositor na si Bill Evans. Namatay si Debussy dahil sa kanser sa kanyang tahanan sa Paris sa edad na 55 pagkatapos ng karera sa pagsusulat ng mahigit 30 taon.
Mga sanggunian baguhin
- ↑ 1.0 1.1 https://cs.isabart.org/person/34233; hinango: 1 Abril 2021.
- ↑ http://data.bnf.fr/ark:/12148/cb13893072d; hinango: 10 Oktubre 2015.
- ↑ Lesure and Cain, p. 18
- ↑ Maling banggit (Hindi tamang
<ref>tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalanggrove); $2 - ↑ Lesure, p. 4; Fulcher, p. 101; Lockspeiser, p. 235; and Nichols (1998), p. 3
- ↑ Lesure, p. 4
- ↑ Lockspeiser, p. 6; Jensen, p. 4; and Lesure, p. 85
- ↑ Maling banggit (Hindi tamang
<ref>tag; walang binigay na teksto para sa refs na may pangalangtimeline2); $2 - ↑ Debussy was addressed by various permutations of his names during the course of his life. His name was officially registered at the mairie on the day of his birth as "Achille Claude".[3] Many authorities hyphenate "Achille-Claude".[4][5] As a little boy he was addressed as "Claude"; his baptismal certificate (he was not baptised until July 1864) is in the name of "Claude-Achille";[6] as a youth he was known as "Achille"; at the beginning of his career he sought to make his name more impressive by calling himself "Claude-Achille" (and sometimes rendering his surname as "de Bussy").[7] He signed himself as "Claude-Achille" between December 1889 and 4 June 1892, after which he permanently adopted the shorter "Claude".[8]