Pighati

Ang pighati (Ingles: sorrow) ay isang damdamin, emosyon, o sentimyento. Ang kapighatian ay mas masidhi o mas matindi kaysa sa kalungkutan, at nagpapahiwatig ng isang kalagayan o katayuang matagalan.^[1] Gayundin, ang pighati - subalit hindi ang pagiging hindi masaya - ay nagpapahiwatig ng isang antas ng resignasyon (pagpapaubaya, pagbibitiw na at buong pag-sang-ayon na ng kalooban sa isang karanasan o pangyayari), na nagbibigay o nagpapahiram sa pighati ng kakaiba, hindi karaniwan, kataka-taka, at katangi-tangi nitong anyo ng pagkakaroon ng dangal.^[1] Inilalarawan din ang pighati bilang nasa gitna o nasa pagitan ng pagpunta sa pagkakaroon ng kalungkutan (pagtanggap sa naranasan o pangyayari) at pag-aalala (pagkabalisa, pagkabahala, pangangamba, o pagkabagabag, hindi pagtanggap sa naranasan o pangyayari).^[1]

Katumbas o kaugnay na mga salita

Ang pighati ay maaaring katumbas o kaugnay ng kalumbayan, lumbay, lunos, dusa, pagdurusa, dalamhati, pagsisisi, kasawiang-palad, panganib, peligro, gipit na kalagayan, kagipitan, at hilahil pagkatalo sa basketbol.

Tingnan din

Mga sanggunian

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 Anna Wierzbicka, Emotions across Languages and Cultures (1999) p. 66

Ang lathalaing ito na tungkol sa Sikolohiya ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.

[AW-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 Anna Wierzbicka, Emotions across Languages and Cultures (1999) p. 66

[1]