Goito
Ang Goito (Mataas na Mantovano: Gùit) ay isang comune (komuna o munisipalidad) sa Lalawigan ng Mantua, rehiyon ng Lombardia, hilagang Italya. Ang Goito ay 20 kilometro (12 mi) sa hilaga ng Mantua sa kalsadang patungo sa Brescia at Lawa ng Garda, at tumatawid sa lumang silangan–kanluran Via Postumia sa pagitan ng Cremona at Verona. Ang bayan ay nasa kanang pampang ng Ilog Mincio sa isang susing tawiran.[5] Ang lugar ng kapanganakan ng Sordello, ang Goito ay bahagi ng makasaysayang rehiyon na kilala bilang Alto Mantovano (Mataas na Mantua) at ang lugar ng isang kilalang kuta.
Goito | ||
|---|---|---|
| Comune di Goito | ||
 Labanan sa pagitan ng mga Austriako at mga Piamontes sa Tulay ng Mincio sa Goito noong Abril 8, 1848
Noong panahon ni Virgilio, ang Goito ay tinawag na Andes. | ||
| ||
Lokasyon ng Goito  | ||
  Goito Lokasyon ng Goito sa Italya  Goito Goito (Lombardia) | ||
| Mga koordinado: 45°15′N 10°40′E / 45.250°N 10.667°E | ||
| Bansa | Italya | |
| Rehiyon | Lombardia | |
| Lalawigan | Mantua (MN) | |
| Mga frazione | Cerlongo, Solarolo, Marsiletti, Torre, Sacca, Calliero, Vasto, Massimbona, Belvedere, Ca'Vecchia Gobbi, Maglia, Sagrada 1, Borgo Diciotto, Ca' Vagliani, Cascina Palazzetto, Catapane, Aquilone, Terra Nera, Isola, Tezze Vasto, Ronziolo, Barattere, Villabona, Baronina, Loghino, Corte Bellacqua di Sotto, Corte Grandi, Corte Quaresima Vecchia, Sagrada II, Valle Buratto, Cascina Bondi, Corte Bellacqua di Sopra, San Lorenzo, Corte Merlesco, Corte Resenasco[1] | |
| Pamahalaan | ||
| • Mayor | Pietro Chiaventi | |
| Lawak | ||
| • Kabuuan | 79.22 km2 (30.59 milya kuwadrado) | |
| Taas | 33 m (108 tal) | |
| Populasyon (2018-01-01)[3] | ||
| • Kabuuan | 10,222 | |
| • Kapal | 130/km2 (330/milya kuwadrado) | |
| Demonym | Goitesi | |
| Sona ng oras | UTC+1 (CET) | |
| • Tag-init (DST) | UTC+2 (CEST) | |
| Kodigong Postal | 46044 | |
| Kodigo sa pagpihit | 0376 | |
| Santong Patron | San Pedro at San Pablo | |
| Saint day | Enero 29 | |
| Websayt | Opisyal na website | |
Unang Republika (1948–1994)
baguhinPagkatapos ng digmaan, nakinabang ang Goito sa himalang pang-ekonomiya ng Italya at pagtaas ng antas ng pamumuhay. Binago ng mga bagong consumer na kalakal, institusyong pang-edukasyon, at amenities ang buhay, at binuksan ang isang sinehan sa Sala Verde noong 1948.
Ang populasyon (pangunahin ang mga manggagawang pang-agrikultura at inorganisa sa unyon ng manggagawa ng Federbraccianti) ay nagsimulang suportahan ang Partido Komunista ng Italya, na ginawang isang kuta ng kaliwang bahagi ang bayan. Ang 1949 pambansang welga ng mga manggagawang pang-agrikultura ay lalong makabuluhan, kung saan ilang mga bahay-kanayunan ang dinamita; labing-apat na makakaliwang aktibista, kabilang ang lokal na labor secretary na si Angelo Vincenzi, ay inaresto dahil sa kriminal na pagsasabwatan, iligal na pag-aari ng mga baril at kriminal na pinsala. Ang mga paratang laban kay Vincenzi at anim na iba pa ay ibinaba dahil sa kawalan ng ebidensya noong 1952, at pitong iba pa ang ikinulong.[6]
Kakambal na bayan
baguhinAbf Goito ay kakambal sa Baienfurt, Alemanya, mula noong 2005.
Mga sanggunian
baguhin- ↑ "Frazioni e località Goito | Comuni e Città".
- ↑ "Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Popolazione Residente al 1° Gennaio 2018". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Data from Istat
- ↑ Chisholm, Hugh, pat. (1911). . Encyclopædia Britannica (sa wikang Ingles). Bol. 12 (ika-11 (na) edisyon). Cambridge University Press. p. 191.
{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Il processo di Mantova control gli attentatori di Goito" Corriere dell'Informazione 24 Luglio 1952