Kanyaw

katutubong ritwal

Ang Kanyaw/Cañao ay isang pagdiriwang o isang seremonya ng mga katutubo sa bundok ng Hilagang Luzon. Ito ay isang panlipunang-relihiyosong ritwal[1] kung saan ang mga manok, baboy at mga kalabaw ay kinakatay bilang isang sakripisyo at inihahain.[2] Ito ay karaniwang isang pasasalamat sa kanilang mga diyos na tinatawag na Kabunyan.

Ang mga katutubong ito ay naniniwala sa pagkakaroon ng mga hindi karaniwang nilalang na tinawag nilang Anito na may kapangyarihan sa tao. Sa pamamagitan ng paggamit ng mga panalangin at materyal na handog sa ritwal, naniniwala ang mga katutubo na makukuha ang pabor sa mga espiritu na ito.[3]

Ang pagdiriwang ay isang sinaunang tradisyon na ipinagdiriwang nang matagal bago pa dumating sa Pilipinas ang mga Kastila.[4] Ngayon, ang mga Igorot at mga Pilipinong ang ninuno ay Igorot ay nagsasanay pa rin ng tradisyunal na kapistahan nasaan man silang sulok ng mundo.[5]

Ang Grand Kanyaw ay ipinagdiriwang ng mga tribong Igorot ng Cordilleras taun-taon[6]

Pagsasanay baguhin

Mayroong iba't ibang mga uri ng ritwal ng Kanyaw. Ang ganitong mga ritwal ay: para sa sakit, magandang ani at para sa pag - unlad. Ito ay isang pagdiriwang, isang liturhiya at nag-aalok kung saan inaalay ang mga hayop bilang pasasalamat. Sa pag-aasawa, pagpapagaling, pagsilang, libing at paglalayag, inaalay naman ang isang panalangin.[7]

Ang sayaw sa panahon ng ritwal ay isang kasanayan din.[8] Ang dalawang tao (isang lalaki at isang babae) ay sumasayaw sa isang pabilog na hakbang sa pamamagitan ng pag-lukso at paglaktaw sa tyempo ng mga pamatpat at gong. Ang isang grupong sayaw naman ay ginagampanan na may dalawang linya, isa sa mga kalalakihan at isa sa kababaihan na naghihiwalay at mula sa magkasalungat na direksyon ay lumilipat patungo sa bawat isa na bumubuo ng isang bilog. Sumasayaw ang mga kababaihan sa panloob na bilog habang ang mga kalalakihan ay sumasayaw sa panlabas na bilog at lumilipat sa pasalungat na direksyon.[9][10]

Hinahain din ang Tapuy (bigas alak) sa pista bukod sa mga pagkain.[11]

Sanggunian baguhin

  1. Masferré, Eduardo (1999). A Tribute to the Philippine Cordillera (sa Ingles). Asiatype, Inc. p. 54. ISBN 9789719171201. Nakuha noong 27 August 2019.
  2. Russell, Susan D. (1989). The Grand Cañao: Ethnic and Ritual Dilemmas in an Upland Philippine Tourist Festival. pp. 247–263. Nakuha noong 27 August 2019.
  3. Bolinto, Rubylena. "ICBE". ICBE (sa Ingles). Nakuha noong 27 August 2019.
  4. "CAÑAO: GLANCING INTO AN ANCIENT FILIPINO TRADITION". ICBE (sa Ingles). Nakuha noong 27 August 2019.
  5. Marshall, Alison R. (2018). Bayanihan and Belonging: Filipinos and Religion in Canada (sa Ingles). University of Toronto Press. p. 88. ISBN 9781487522506. Nakuha noong 27 August 2019.
  6. Survival International review (sa Ingles). Survival International. 1982. p. 39-42. Nakuha noong 27 August 2019.
  7. "Indigenous Knowledge". www.benguet.gov.ph. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 27 August 2019. Nakuha noong 27 August 2019.
  8. Orendain, Juan Claros (1940). Philippine wonderland (sa Ingles). p. 236. Nakuha noong 27 August 2019.
  9. Survival International review (sa Ingles). Survival International. 1982. pp. 39–42. Nakuha noong 27 August 2019.
  10. Peterson, William (2010). Performing Indigeneity in the Cordillera: Dance, Community, and Power in the Highlands of Luzon. pp. 246–268. Nakuha noong 27 August 2019.
  11. "The Ibaloi People and Their Ancient Traditions | Ethnic Groups of the Philippines". www.ethnicgroupsphilippines.com. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 27 Agosto 2019. Nakuha noong 27 August 2019.