Meleagris ocellata
Ang Meleagris ocellata ay isang espesye ng pabo na pangunahing naninirahan sa Tangway ng Yucatán, Mehiko, at gayon din sa ibang bahagi ng Belize at Guatemala. Kamag-anak ng ligaw na pabo (Meleagris gallopavo) sa Hilagang Amerika Peninsula, Mexico, as well as in parts of Belize and Guatemala. dati itong tinuturing minsan bilang may sariling genus A relative of the North American wild turkey (Meleagris gallopavo), it was sometimes previously considered in a genus of its own (Agriocharis), subalit ang pagkakaiba sa pagitan ng dalawang pabo ay kasalukuyang tinuturing napakaliit upang bigyan-katuwiran ang paghihiwalay sa henetika. Medyo malaking ibon ito na nasa mga 70–122 sentimetro (28–48 pul) ang haba at may katamtamang bigat na 3 kg (6.6 lb) sa babae at 5 kg (11 lb) sa lalaki.
| Ocellated turkey | |
|---|---|
| |
| Katayuan ng pagpapanatili | |
Klasipikasyong pang-agham 
| |
| Dominyo: | Eukaryota |
| Kaharian: | Animalia |
| Kalapian: | Chordata |
| Hati: | Aves |
| Orden: | Galliformes |
| Pamilya: | Phasianidae |
| Sari: | Meleagris |
| Espesye: | M. ocellata
|
| Pangalang binomial | |
| Meleagris ocellata Cuvier, 1820
| |
| |
| Tinatayang distribusyon | |
| Kasingkahulugan | |
|
Agriocharis ocellata | |
Paglalarawan
baguhinHalo ng bronse at luntiang makulay na kulay ang balahibo sa katawan ng parehong kasarian. Bagaman maaring maging mas mapanglaw at mas luntian ang sa babae, ang balahibo sa dibdib ay pangkalahatang hindi nagkakaiba at hindi maaring gamiting para matukoy ang kasarian. Walang balbas ang parehong kasarian, hindi tulad sa mga ligaw na pabo. Ang balahibo sa buntot ng parehong kasarian ay malabughaw na kulay-abo na may hugis-mata, batik na bughaw-bronse na malapit sa dulo na ma isang maliwang na gintong dulo. Naitutulad ang mga batik o ocelli (na matatagpuan sa buntot) sa paghuhuwaran na matatagpuan sa paboreal.[2]
Mga sanggunian
baguhin- ↑ BirdLife International (2020). "Meleagris ocellata". IUCN Red List of Threatened Species (sa wikang Ingles). 2020: e.T22679529A178204994. doi:10.2305/IUCN.UK.2020-3.RLTS.T22679529A178204994.en. Nakuha noong 19 Nobyembre 2021.
{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ James G. Dickson. The wild turkey: biology and management. National Wild Turkey Federation (U.S.), United States. Forest Service. Stackpole Books, 1992. ISBN 0-8117-1859-X (sa Ingles)