Pitong mga kasalanang nakamamatay

Ang Pitong mga Kasalanang Nakamamatay na kilala rin bilang ang mga Panong mga Bisyo o Pangunahing mga Kasalanan ay ang ng mga bisyong hindi kanais-nais na ginagamit sa simula pa ng mga unang panahon ng Kristiyanismo upang maturo at mapagbigay-alam sa mga tagasunod ang mga bagay na dapat intindihin (imoral) ukol sa kaugalian ng pagkatao sa mga kasalanan. Ang huling bersyon ay naglalaman ng mga kasalanan ng:

• Kapalaluan o kahambugan
• Inggit
• Katakawan o kasibaan sa pagkain at inumin
• Kahalayan o kalibugan
• Poot o Galit
• Pagkaganid
• Katamaran o pagkabatugan

Ang Ang Pitong mga Kasalanang Nakamamatay at ang Apat na Huling mga Bagay na iginuhit ni Hieronymus Bosch.

Kasaysayan

Ang modernong konsepto ng pitong mga kasalanang nakamamatay ay nauugnay sa mga akda ng ika-4 na siglong mongheng si Evagrius Ponticus na nagtala ng walong mga "mga masasamang kaisipan" sa Griyego bilang ang sumusunod:

• Γαστριμαργία (gastrimargia) katakawan.
• Πορνεία (porneia) prostitusyon, pornikasyon.
• Φιλαργυρία (philargyria) avarice.
• Ὑπερηφανία (hyperēphania) hubris , sa Philokalia, ang terminong ito ay isinaling self-esteem.
• Λύπη (lypē) kalungkutan -sa Philokalia, ang terminong ito ay isinaling inggit, kalungkutan sa magandang kapalaran ng iba.
• Ὀργή (orgē) poot.
• Κενοδοξία (kenodoxia) pagyayabang.
• Ἀκηδία (akēdia) acedia -sa Philokalia, ang terminong ito ay isinalin bilang deheksiyon. Ang mga ito ay isinalin sa Latin sa Kanluraning Kristiyanismo dahil sa mga kasulatan ni Juan Cassian at kaya ay naging bahagi ng mga espiritwal na pieta ng tradisyon (o debosyong Katoliko) bilang ang sumusunod:

• Gula (katakawan)
• Fornicatio (pornikasyon, kahalayan)
• Avaritia (avarice/kasakiman)
• Superbia (hubris, kapalaluan)
• Tristitia (kalungkutan/kadesperaduhan/despondensiya)
• Ira (poot)
• Vanagloria (kahambugan)
• Acedia (shay/katamaran)

Ang mga "masamang pag-iisip" na ito ay mauuri sa tatlong mga uri:

• may pagnanasang gana(katakawan, pornikasyon at kasakiman)
• kayamutan (poot)
• karunungan(kahambugan, kalungkutan, kapalaluan at kawalang paghikayat)

Noong 590 CE, na kaunting higit sa dalawang mga siglo pagkatapos itala ni Evagrius ang kanyang mga kasalanan, binago ni Papa Gregorio I ang kanyang talaan upang bumuo ng mas karaniwang mga pitong kasalanang nakamamatay sa pamamagitan ng paghahalo ng kalungkutan, kadesperaduhan at despondensiya sa acedia, kahambugan sa kapalaluan at pagdaragdag ng inggit. Ang modernong Katekismo ng Simbahang Katoliko Romano ay nagtatala ng mga kasalanan sa Latin bilang "superbia, avaritia, invidia, ira, luxuria, gula, pigritia seu acedia" na isinalin bilang "kapalaluan, kaganidan, inggit, poot, kahalayan, katakawan at katamaran/acedia". Ang bawat isa mga pitong kasalanang nakamamatay ay may kabaligtarang mga pitong birtud na kapakumbabaan, kawang gawa, kabutihan, pagtitiis, kadalisayan, pagtitimpli, katiyagaan.