Wikipedia

Shotacon

Ang shotacon (ショタコン, shotakon), dinaglat mula sa Shōtarō complex (正太郎コンプレックス, shōtarō konpurekkusu), ay, sa kontekstong Hapon, ang pagkaakit sa mga karakter na (o mukhang bata) batang lalaki, o medya na nakatuon sa ganitong akit. Tumutukoy ito sa uri ng manga at anime kung saan isinasalarawan sa nakahihibo't kaiyaging paraan ang mga karakter na di pa binatilyo o magbibinatilyo, tuon ng akit man ang papel nila, o bilang sila ang "pumapailalim" (ang karakter na sinadyang katayuin ng mambabasa).

Isang paglalarawan ng isang matandang babaeng karakter na naaakit sa isang shota, katangian ng shotacon.

Sa iilang kuwento, itinatambal ang batang lalaki sa kapuwa lalaki, kadalasan sa paraang homoerotiko, na laganap sa mga akdang yaoi/Boys' Love (BL) layon sa kababaihang mambabasa, ngunit may iilan na panlalaki, tulad ng Boku no Pico. Sa iba, itinatambal ang lalaki sa babae, na binansagang "tuwirang shota" o "straight shota" ng madla. Sa iilang akda, itinatambal ang shota sa nakatatandang dalaga o babae, kilala sa tawag na oneshota (おねショタ), pinaghalong onē-san (お姉さん, ate) at shota.[1] May takdang "hanggang 15" ang iminungkahi bilang pamukod sa pagitan ng shotacon at BL.[kailangan ng sanggunian] Nagagamit din ito sa mga karakter na binata't magugulang, na may anyo o katangiang pambata.[2] Halaw ang salita sa batang karakter na si Shōtarō (正太郎) mula Tetsujin 28-go[3]. Lolicon naman ang tawag sa pagkaakit sa (o sining sa paglalarawang kaiyagin ng) batang babae.

Saklaw ng salita sa parehong kultura ng paghanga sa Kanluran at Hapon ang mga akda mula tahasang malaswa tungong mahibuin, romantiko, o kadalangan, di-matalikin, kung saan hindi na ito pangkaraniwan na matatawag na "totoong" shotacon. Kasama ang lolicon, may kaugnayan ang shotacon sa konsepto ng kawaii (kariktan) at moe (kung saan isinasalarawan ang mga karakter bilang bata, marikit, o walang-kaya, nang makilala agad ng mambabasa at magpaantig ng kalinga). Dahil dito, ginagamit ang mga tema at karakter na shotacon sa iba't ibang medyang pambata. Madalasin sa manga na shōjo ang ilan sa mga elemento ng shotacon, tulad ng yaoi, gaya sa sikat na manga na Loveless, tampok ang kaiyagin ngunit di-mataliking ugnayan ng bidang lalaki na 12-taong-gulang at ng 20-taong-gulang ding lalaki, o ang mukhang batang karakter na si Honey sa Ouran High School Host Club. Nagsasalarawan din minsan ng mga kaiyaging binata sa hindi malaswang konteksto ang manga na seinen, pangunahing layon ang mga otaku, gaya ni Yoshinori "Yuki" Ikeda, ang nagbibihis-babaeng 14-taong-gulang na lalaki sa Yubisaki Milk Tea.

Batikos ng iilan, may ambag sa totoong pang-aabusong matalikin sa kabataan ang shotacon,[4] samantalang sinasabi naman ng iba na walang patunay sa paratang,[4] o may patunay laban dito.[5]

Pinagmulan baguhin

Ang salitang "shotacon" ay pinaikli ng katagang Shōtarō complex (正太郎コンプレックス, Shōtarō konpurekkusu), isang pagtukoy sa batang karakter na si Shōtarō (正太郎) mula sa Tetsujin 28-go.[3] Sa seryeng ito, si Shōtarō ay isang mapusok at pursigidong detektibo na laging lamang sa kanyang mga katunggali at tumutulong sa paglutas ng mga kaso. Sa kabuoan ng serye, siya ay nakabuo ng malalapit na mga kaibigan. Ang kanyang lalaking kagandahan o tinatawag na bishōnen ay sumakatawan sa pagbuo ng "shotacon", na nagbibigay ngalan sa isang lumang subkultura.

Kung saan nabuo ang konsepto ng shotacon ay mahirap matukoy, ngunit ang ilan sa mga pinag-ugatan nito ay nagmula sa mga naging tugon ng mga mambabasa ng seryeng detektibo na isinulat ni Edogawa Rampo. Sa kanyang mga gawa, isang karakter na nagngangalang Yoshio Kobayashi ng "Shōnentanteidan" (Junior Detective Group, tulad ng Baker Street Irregulars sa mundo ng Sherlock Holmes) ay bumuo ng isang malalim na pagdedepende sa mas matandang bida na si Kogoro Akechi. Si Kobayashi, isang magandang binata, ay laging tumutulong sa mga kaso ni Kogoro at pinapahalagahan ang kapakanan nito, at minsan na nga silang nagsama sa iisang bubong. Itong matalik na pakikipag-ugnayan sa pagitan ng isang binata at mas matandang lalaki ay masasabing isa sa mga dahilan ng pag-usbong at pag-unlad ng komunidad ng shotacon.

Ayon kay Tamaki Saitō, ang modernong komunidad ng shotacon ay nabuo sa simula ng mga taong 1980 at may paghihiwalay sa mga babae at lalaking tagahanga.[3] Mungkahi niya na ang shotacon ay orihinal na nanggaling sa yaoi, sa pagtanggap ng mga lalaking mambabasa, epekto ng lolicon; kaya, sinasabi niya na ang pagsusulat ng "shota ng mga kababaihang may-akda ng yaoi ay pareho ng kayarian sa mga yaoi, ngunit ang shota na gawa ng lalaking otaku ay malinaw na inilalagay ang mga lalaking karakter bilang maliliit na mga babaeng may aring panlalaki."[6]

Mga paglimbag baguhin

Ang mga kwentong shotacon ay paminsanang ipinapalabas nang nakalipon buwan-buwan. Gayon pa man, ang mga mangguguhit ng manga ay indibidwal na naglilimbag ng kanilang mga gawa. Kalahatan ng kwentong shotacon ay inilalathala bilang doujinshi; Shotaket (ショタケット),[nb 1] isang taunang kumbensyon na nagbebenta ng doujinshi, ang itinatag noong 1995,[8] ng isang grupo ng mga kalalakihang manlilikha.[3] Nakaraang 2008, binisita ito ng higit 1000 katao at namahagi ng mga materyal mula sa humigit-kumulang 200 manlilikha.[8]

Shotacon for women is almost exclusively yaoi, and may be published in general yaoi anthology magazines or in one of the few exclusively shotacon yaoi anthologies, such as Shōnen Romance. Because of the possible legal issues, US publishers of yaoi have avoided material depicting notably underage characters.[9] In 2006, Juné released an English translation of Mako Takahashi's Naichaisouyo (泣いちゃいそうよ) under the title "Almost Crying",[10] a non-erotic shotacon manga; the book contains several stories featuring pubescent male characters, but their relationships are nonsexual.

Shotacon for male readers may feature either homosexual or heterosexual relationships.[nb 2] Both gay and straight shotacon typically involve escapades between smaller, often pubescent males and young adults (older brother/sister figures), sexually frustrated authority figures (teacher/boss), significantly older "uncle/aunt" figures (neighborhood acquaintances, actual family members), or outright father or mother figures (adopted, step, or full blood relation). Outside of these tropes, stories that involve only young boys (with no older characters) are not rare, with the most common recurring theme being a classmate relation.

Shota stories may be published in (a subset of) general seijin (men's pornographic) manga anthologies or in the few seijin shota manga anthologies, such as Shōnen Ai no Bigaku, which specializes in male-male stories. Some gay men's magazines which offer a particularly broad mix of pornographic material occasionally run stories or manga featuring peri-pubescent characters.[11]

In 2006, the seijin shotacon OVA anime Boku no Pico (ぼくのぴこ, lit. My Pico), which the producer has described as the first shotacon anime,[12] was released. It was later followed by two sequels and an edited version of the first OVA, with content more suitable for viewers under 18. However, three years previously an OVA based on the eroge Enzai was created, featuring explicit sexual acts involving young boys.

Pagpapaliwanag baguhin

  1. ↑ Kilala rin sa tawag na Shotaketto, pero ito ay opisyal na rinomanisa bilang Syotaket sa homepage nito.[7]
  2. ↑ Male-male seijin shotacon is not properly considered yaoi, and is published and marketed separately in Japan, but these genres are often conflated in Western terminology.

Mga sanggunian baguhin

  1. ↑ Kimi, Rito (2021). The History of Hentai Manga: An Expressionist Examination of Eromanga. FAKKU. p. 242. ISBN 978-1-63442-253-6.
  2. ↑ Thompson, Jason (2007). Manga: The Complete Guide. Del Rey. p. 501. ISBN 978-0-345-48590-8.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 Saitō Tamaki (2007) "Otaku Sexuality" in Christopher Bolton, Istvan Csicsery-Ronay Jr., and Takayuki Tatsumi ed., page 236 Robot Ghosts and Wired Dreams Naka-arkibo 2011-06-05 sa Wayback Machine. University of Minnesota Press ISBN 978-0-8166-4974-7
  4. ↑ 4.0 4.1 Tony McNicol (2004-04-27). "Does comic relief hurt kids?". The Japan Times. Nakuha noong 2008-01-18.
  5. ↑ Milton Diamond and Ayako Uchiyama (1999). "Pornography, Rape and Sex Crimes in Japan". International Journal of Law and Psychiatry. 22 (1): 1–22. doi:10.1016/S0160-2527(98)00035-1. PMID 10086287. Nakuha noong 2008-01-06.
  6. ↑ Saitō Tamaki (2007) "Otaku Sexuality" in Christopher Bolton, Istvan Csicsery-Ronay Jr., and Takayuki Tatsumi ed., page 236-237 Robot Ghosts and Wired Dreams Naka-arkibo 2011-06-05 sa Wayback Machine. University of Minnesota Press ISBN 978-0-8166-4974-7
  7. ↑ "Syotaket" (sa Hapones). Syotaket. n.d. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2009-05-11. Nakuha noong 2009-07-23.
  8. ↑ 8.0 8.1 "History of Syotaket" (sa Hapones). Syotaket. n.d. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2009-07-27. Nakuha noong 2009-07-23. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (tulong)
  9. ↑ Pagliassotti, Dru (November 2008) 'Reading Boys' Love in the West' Naka-arkibo 2012-08-01 sa Wayback Machine. Particip@tions Volume 5, Issue 2 Special Edition
  10. ↑ "Juné Manga - Almost Crying". Juné Manga. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2009-07-31. Nakuha noong 2009-07-23.
  11. ↑ McLelland, Mark (2000). Male homosexuality in modern Japan. Routledge. pp. 134, 138. ISBN 0-7007-1300-X.
  12. ↑ Michael, Christopher (May 2007). "Animated Discussion". The Walrus Magazine. Inarkibo mula sa ang orihinal noong October 12, 2007. Nakuha noong June 4, 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |deadurl= ignored (|url-status= suggested) (tulong)
Kinuha sa "https://tl.wikipedia.org/w/index.php?title=Shotacon&oldid=2021477"