Valentin Glushko

Si Valentin Petrovich Glushko (Wikang Ruso: Валенти́н Петро́вич Глушко́; Wikang Ukranyo: Валентин Петрович Глушко́, romanisado: Valentyn Petrovych Hlushko; ipinanganak noong 28 ng Sobyet 1900 ay isang inhinyero na programa sa espasyo ng Sobyet noong 1900. 1974 hanggang 1989.

Valentin Glushko
Kapanganakan	20 Agosto 1908 (Huliyano) Odessa (Odesa Urban Hromada, Odesa Raion, Odesa Oblast, Ukranya)
Kamatayan	10 Enero 1989 Moscow Sosyalistang Pederatibong Republikang Sobyet ng Rusya Unyong Sobyet (Rusya)
Libingan	Novodevichy Cemetery
Mamamayan	Unyong Sobyet
Nagtapos	Pampamahalaang Unibersidad ng Saint Petersburg
Trabaho	inhenyero aeroespasyal, inhenyero, manunulat, politiko, pisiko
Pirma

Valentin Petrovich Glushko (Ruso: Валенти́н Петро́вич Глушко́; Ukrainian: Валентин Петрович Глушко, romanisado: Valentyn Petrovych Hlushko; ipinanganak noong 2 Setyembre 1908 ang Sobyet na programa sa espasyo ng Sobyet 1908) 974 hanggang 1989.

Nagsilbi si Glushko bilang pangunahing taga-disenyo ng mga rocket engine sa programa ng Sobyet noong kasagsagan ng Space Race sa pagitan ng Estados Unidos at Unyong Sobyet, at naging tagapagtaguyod ng cybernetics sa loob ng programa sa kalawakan.

Nagsilbi si Glushko bilang pangunahing taga-disenyo ng mga rocket engine sa programa ng Sobyet noong kasagsagan ng Space Race sa pagitan ng Estados Unidos at Unyong Sobyet, at naging tagapagtaguyod ng cybernetics sa loob ng programa sa kalawakan.

Talambuhay

Sa edad na labing-apat ay naging interesado siya sa aeronautics matapos basahin ang mga nobela ni Jules Verne. Kilala siyang sumulat ng liham kay Konstantin Tsiolkovsky noong 1923. Nag-aral siya sa isang Odessa trade school, kung saan natuto siyang maging isang sheet metal worker. Pagkatapos ng graduation ay nag-aprentice siya sa isang hydraulics fitting plant. Siya ay unang sinanay bilang isang fitter, pagkatapos ay inilipat sa lathe operator.

Sa kanyang oras sa Odessa, si Glushko ay nagsagawa ng mga eksperimento sa mga eksplosibo. Narekober ang mga ito mula sa hindi sumabog na mga bala ng artilerya na naiwan ng mga White Guard sa kanilang pag-urong. Mula 1924 hanggang 1925 nagsulat siya ng mga artikulo tungkol sa paggalugad ng Buwan, gayundin ang paggamit ng mga iminungkahing makina ni Tsiolkovsky para sa paglipad sa kalawakan.

Nag-aral siya sa Leningrad State University kung saan nag-aral siya ng physics at matematika, ngunit natagpuan na ang mga espesyalidad na programa ay hindi sa kanyang interes. Siya ay iniulat na umalis nang hindi nagtapos noong Abril, 1929. Mula 1929 hanggang 1930 ay itinuloy niya ang rocket research sa Gas Dynamics Laboratory (GDL), kung saan ang isang bagong seksyon ng pananaliksik ay na-set up para sa pag-aaral ng liquid-propellant at electric engine. Naging miyembro siya ng Reactive Scientific Research Institute, na itinatag sa Moscow noong 1931 nang ang GDL ay sumanib sa Group for the Study of Reactive Motion (GIRD)

Noong Marso 23, 1938, nahuli siya sa Great Purge ni Joseph Stalin at dinakip ng NKVD, upang ilagay sa bilangguan ng Butyrka. Noong Agosto 15, 1939, nasentensiyahan siya ng walong taong pagkakulong; gayunpaman, pinatrabaho si Glushko sa iba't ibang mga proyekto ng sasakyang panghimpapawid kasama ng iba pang mga naarestong siyentipiko. Noong 1941 siya ay inilagay sa pamamahala ng isang bureau ng disenyo para sa mga makinang rocket na may likidong gasolina. Sa wakas ay pinalaya siya noong 1944. Noong 1944, idinisenyo nina Sergei Korolev at Glushko ang RD-1 kHz auxiliary rocket motor na sinubukan sa isang mabilis na umakyat na La-7R para sa proteksyon ng kabisera mula sa mataas na altitude na pag-atake ng Luftwaffe.

Sa pagtatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ipinadala si Glushko sa Alemanya at Silangang Europa upang pag-aralan ang programang rocket ng Aleman. Bilang bahagi nito dumalo siya sa isang paglulunsad ng Operation Backfire bilang Colonel Glushko. Noong 1946, siya ay naging punong taga-disenyo ng kanyang sariling bureau, ang OKB 456, at nanatili sa posisyon na ito hanggang 1974. Ang bureau na ito ay gaganap ng isang kilalang papel sa pagbuo ng mga rocket engine sa loob ng Unyong Sobyet.

Ang kanyang OKB 456 (mamaya NPO Energomash) ay magdidisenyo ng 35-metric ton (340 kN) thrust RD-101 engine na ginamit sa R-2, ang 120-ton (1,180 kN) thrust RD-110 na ginamit sa R-3, at ang 44-toneladang (430 kN) thrust na RD-103 na ginamit sa R-5 Pobeda (SS-3 Shyster). Kasama sa R-7 ("Semyorka") ang apat sa RD-107 engine ni Glushko at isang RD-108. Noong 1954, nagsimula siyang magdisenyo ng mga makina para sa R-12 Dvina (SS-4 Sandal), na idinisenyo ni Mikhail Yangel. Naging responsable din siya sa pagbibigay ng mga rocket engine para kay Sergei Korolev, ang taga-disenyo ng R-9 Desna (SS-8 Sasin). Kabilang sa kanyang mga disenyo ay ang makapangyarihang RD-170 liquid propellant engine.

Noong 1974, kasunod ng anim na matagumpay na paglapag sa American Moon, nagpasya ang premier na si Leonid Brezhnev na kanselahin ang magulong programa ng Sobyet na magpadala ng isang tao sa Buwan. Pinagsama-sama niya ang programa sa espasyo ng Sobyet, na inilipat ang OKB-1 ni Vasily Mishin (dating bureau ng disenyo ng Korolev), pati na rin ang iba pang mga kawanihan, sa isang bureau na pinamumunuan ni Glushko, na kalaunan ay pinangalanang NPO Energia . Ang unang aksyon ni Glushko, pagkatapos na ganap na magpaputok kay Mishin, ay kanselahin ang N-1 rocket, isang programa na matagal na niyang pinuna, sa kabila ng katotohanan na ang isa sa mga dahilan ng mga paghihirap nito ay ang kanyang sariling pagtanggi na magdisenyo ng mga high-power na makina na kailangan ni Korolev dahil ng alitan sa pagitan ng dalawang lalaki at tila hindi pagkakasundo sa paggamit ng cryogenic o hypergolic fuel.

UR-700

Noong 1965, pagkatapos magsimulang lumipad ang UR-500 booster, nag-alok ang Chelomei Bureau ng counterproposal sa Korolev's N-1 sa UR-700, isang Saturn V-class booster na may siyam na F-1 sized na makina na pinapagana ng dinitrogen tetroxide at UDMH . Si Korolev ay isang tahasang kalaban ng hypergolic propellants dahil sa kanilang toxicity, madalas na binabanggit ang 1960 Nedelin catastrophe bilang katibayan ng panganib na dulot ng mga ito, at tumutol din sa UR-500 para sa parehong dahilan.

Samantala, si Glushko ay isang tagapagtaguyod ng UR-700 ni Vladimir Chelomei pati na rin ang isang mas malakas na UR-900 na may mas mataas na yugto na pinapagana ng nuklear. Nang ipagpatuloy ni Korolev ang pagprotesta tungkol sa panganib sa kaligtasan na dulot ng hypergolic propellants, tumugon si Glushko na may counterargument na ang US ay naglulunsad ng crewed Gemini spacecraft sa ibabaw ng isang Titan II rocket na may halos katulad na propellants at hindi ito isang isyu sa kaligtasan para sa kanila. Nagtalo rin siya na ang N-1 ay hindi isang maisasagawang solusyon dahil hindi sila makabuo ng mga makinang RP-1/LOX sa sukat ng Saturn F-1. Nang iminungkahi ni Korolev na bumuo ng isang likidong hydrogen engine para sa N-1, sinabi ni Glushko na ang LH2 ay ganap na hindi praktikal bilang isang rocket fuel.

Ang UR-700, sinabi ni Glushko, ay maaaring paganahin ang isang direktang pag-akyat na tilapon sa Buwan, na itinuturing niyang mas ligtas at mas maaasahan kaysa sa diskarte sa pagtatagpo-at-dock na ginamit ng programa ng Apollo at ng mga panukalang N-1 ni Korolev. Naisip din niya ang UR-700 at 900 sa lahat ng uri ng mga aplikasyon, mula sa mga base ng buwan hanggang sa mga misyon ng tripulante sa Mars hanggang sa mga probe sa labas ng planeta hanggang sa mga nag-oorbit na istasyon ng labanan.

Nang mamatay si Korolev noong Enero 1966, kinuha ng kanyang representante na si Vasily Mishin ang bureau ng disenyo ng OKB-1. Nagtagumpay si Mishin sa pagkuha ng Kremlin upang wakasan ang proyektong UR-700/900 at ang RD-270 engine na si Glushko ay binalak para sa pamilya ng paglulunsad ng sasakyan. Ang kanyang mga pangunahing argumento ay ang napakalaking panganib sa kaligtasan na dulot ng isang mababang-altitude na paglulunsad ng pagkabigo ng UR-700 at ang pag-aaksaya ng pera sa pamamagitan ng pagbuo ng dalawang pamilya ng HLV nang sabay-sabay.

Matapos ang kumpletong kabiguan ng Soviet crewed lunar effort, uncrewed Mars missions, at ang pagkamatay ng apat na cosmonauts, si Mishin ay tinanggal noong 1973 at nagpasya ang Kremlin na pagsamahin ang buong Soviet space program sa isang organisasyon na pinamumunuan ni Glushko.

Ang isa sa mga unang aksyon ni Glushko ay ang pagsuspinde sa programang N-1, na, gayunpaman, ay hindi pormal na winakasan hanggang 1976. Pagkatapos ay nagsimula siyang magtrabaho sa isang ganap na bagong HLV. Sa panahong ito, binuo ng US ang Space Shuttle .

Nagpasya si Glushko na ang bagong HLV, ang Energia, ay gagamit ng ganap na liquid-fueled na makina, na may LH2 core stage na pumapalit sa mga pangunahing makina ng Shuttle, at ang mga solid-propellant strap-on na booster ng Shuttle na may mga liquid booster gamit ang LOX/RP-1 Mga makina ng RD-170.

Habang ang RD-120 engine na ginamit para sa Energia core stage ay mabilis na binuo at may kaunting kahirapan, ang RD-170 ay napatunayang mas mahirap gamitin. Sa halip ay nagpasya si Glushko na gumamit ng makina na may apat na combustion chamber na pinapakain mula sa iisang propellant feed line. Ang RD-170 powered strap-on boosters na idinisenyo para sa Energia ay naging batayan para sa Zenit booster family na nagsimulang lumipad noong 1985. Dahil ang Buran space shuttle ay hindi pa handa para sa mga operasyon, ang unang paglipad ng Energia noong Mayo 1987 ay nagdala ng isang prototype space station module na tinatawag na Polyus . Sa huli, lumipad si Buran sa sumunod na tag-araw, ilang buwan bago mamatay si Glushko.

Habang ang Energia at Buran ay naging biktima ng pagkawala ng pondo pagkatapos ng pagbagsak ng USSR, ang RD-170 engine at ang mga derivatives nito ay lumilipad pa rin ngayon at ang karanasan sa LH2 engine na ginawa sa panahon ng proyekto ng Energia ay gagamitin sa mga susunod na mas mataas na yugto tulad ng Briz .

Ang pangkat ni Glushko ay bahagi ng Soviet Ministry of General Machine Building na pinamumunuan ni Minister Sergey Afanasyev . Bago siya mamatay, hinirang niya si Boris Gubanov na maging kahalili niya.

Namatay si Glushko noong Enero 10, 1989. Ang kanyang obitwaryo ay nilagdaan ng maraming pinuno ng Partido Komunista ng Unyong Sobyet, kabilang si Mikhail Gorbachev . Siya ay inilibing sa Novodevichy Cemetery sa Moscow.

Ang kanyang pinakamahalagang kabiguan sa inhinyero, gaya ng binanggit ng pinuno ng dibisyon na si Yuri Demyanko, ay ang kanyang paggigiit na ang hydrogen fuel ay hindi angkop para gamitin bilang rocket fuel. Bilang resulta, tinatalakay pa rin ng Soviet space program ang paggamit ng hydrogen-fueled engine habang ang mga Amerikano ay nag-iipon ng Saturn V launcher. Gayundin, ang bureau ng disenyo ng Glushko ay patuloy na nabigo sa pagbuo ng isang rocket engine na pinapagana ng LOX/Kerosene na may malaking combustion chamber upang karibal ang American F-1 na ginamit sa Saturn V ; sa halip, ang kanyang solusyon ay ang RD-270, isang solong malaking combustion-chamber engine na pinapagana ng hypergolic propellants na may halos parehong thrust at mas mahusay na tiyak na impulse kung ihahambing sa F-1 engine. Bilang karagdagan, ginamit ng RD-270 ang napaka advanced na full-flow, staged, closed-cycle combustion concept sa halip na ang simpleng open-cycle gas generator na disenyo na ginagamit ng F-1 rocket engine. Ito ang pangunahing dahilan ng kabiguan ng N-1, na napilitang umasa sa maraming mas maliliit na makina para sa pagpapaandar dahil pinilit ni Sergei Korolev, ang punong taga-disenyo nito, na gamitin ang kumbinasyon ng LOX/Kerosene, na naramdaman ni Glushko na aabutin ng malaki. mas maraming oras at pera para magdisenyo. Hindi kailanman napagtagumpayan ni Glushko ang mga problema sa kawalang-tatag ng pagkasunog ng malalaking makina ng rocket gamit ang mga propellant ng kerosene; ang kanyang panghuling solusyon para dito ay makikita sa RD-170 na karaniwang apat na mas maliit na combustion chamber/nozzle assemblies na nagbabahagi ng mga karaniwang sistema ng paghahatid ng gasolina. Ang solusyon at makinang ito ang nagbigay sa mga Sobyet ng malaking thrust propulsion na kailangan para maitayo ang Energia super heavy-lift launch vehicle, at ito marahil ang pinakamagandang halimbawa ng mga teknikal na kakayahan ni Glushko noong siya ay nasa kanyang pinakamahusay.

Mga parangal at parangal

Selyo ng Ukraine, 2003

Valentin Glushko at Sergei Korolev sa isang 2007 Ukrainian stamp

• Bayani ng Sosyalistang Paggawa, dalawang beses (1956, 1961)
• Order of Lenin, limang beses (1956, 1958, 1961, 1968, 1978)
• Order of the October Revolution (1971)
• Order ng Red Banner of Labor (1945)
• Jubilee Medal "Para sa Magiting na Paggawa. Upang gunitain ang ika-100 anibersaryo ng kapanganakan ni Vladimir Ilyich Lenin" (1970)
• Jubilee Medal "Tatlumpung Taon ng Tagumpay sa Dakilang Digmaang Patriotiko 1941-1945" (1975)
• Jubilee Medal "Apatnapung Taon ng Tagumpay sa Dakilang Digmaang Patriotiko 1941-1945" (1985)
• Medalya "Para sa Magiting na Paggawa sa Dakilang Digmaang Patriotiko 1941-1945" (1945)
• Medalya "Beterano ng Paggawa" (1984)
• Medalya "Sa Paggunita ng ika-800 Anibersaryo ng Moscow" (1948)
• Lenin Prize (1957)
• USSR State Prize (1967, 1984)
• Gintong medalya. Tsiolkovsky Academy of Sciences ng USSR (1958)
• Diploma sa kanila. Paul Tissandier (FAI) (1967)
• Honorary Citizen ng Korolyov
• Ang asteroid number 6357, natuklasan noong 1976, ay pinangalanan sa karangalan ni Glushko ni Nikolai Stepanovich Chernykh
• Ang Crater Glushko on the Moon ay ipinangalan sa kanya
• Ang isang avenue sa kabisera ng Ukrainian na Kyiv ay ipinangalan kay Glushko

Bibliograpiya

Sa edad na labing-apat ay naging interesado siya sa aeronautics matapos basahin ang mga nobela ni Jules Verne. Kilala siyang sumulat ng liham kay Konstantin Tsiolkovsky noong 1923. Nag-aral siya sa isang Odessa trade school, kung saan natuto siyang maging isang sheet metal worker. Pagkatapos ng graduation ay nag-aprentice siya sa isang hydraulics fitting plant. Siya ay unang sinanay bilang isang fitter, pagkatapos ay inilipat sa lathe operator.

Sa kanyang oras sa Odessa, si Glushko ay nagsagawa ng mga eksperimento sa mga eksplosibo. Narekober ang mga ito mula sa hindi sumabog na mga bala ng artilerya na naiwan ng mga White Guard sa kanilang pag-urong. Mula 1924 hanggang 1925 nagsulat siya ng mga artikulo tungkol sa paggalugad ng Buwan, gayundin ang paggamit ng mga iminungkahing makina ni Tsiolkovsky para sa paglipad sa kalawakan.

• VP Glushko at G. Langemak, Rockets, Their Construction and Application, 1935 .
• Glushko, VP, Rocket Engines GDL-OKB, Novosti Publishing House, Moscow, 1975 .
• VP Glushko, Pag-unlad ng Rocketry Space Technology sa USSR, Novosti Press Publishing House, Moscow (1973)

Mga pinagmumulan

• "Rockets and people" – B. E. Chertok, M: "mechanical engineering", 1999. ISBN 5-217-02942-0ISBN 5-217-02942-0 (sa Ruso); English translation at the NASA website.
• "Testing of rocket and space technology - the business of my life" Events and facts - A.I. Ostashev, Korolyov, 2001.[1];
• "Bank of the Universe" - edited by Boltenko A. C., Kyiv, 2014., publishing house "Phoenix", ISBN 978-966-136-169-9
• A.I. Ostashev, Sergey Pavlovich Korolyov - The Genius of the 20th Century — 2010 M. of Public Educational Institution of Higher Professional Training MGUL ISBN 978-5-8135-0510-2.
• Valentin Glushko //Family history
• "S. P. Korolev. Encyclopedia of life and creativity" - edited by C. A. Lopota, RSC Energia. S. P. Korolev, 2014 ISBN 978-5-906674-04-3
• The official website of the city administration Baikonur - Honorary citizens of Baikonur Naka-arkibo 2016-03-04 sa Wayback Machine.
• "Space science city Korolev" - Author: Posamentir R. D. M: publisher SP Struchenevsky O. V., ISBN 978-5-905234-12-5
• "I look back and have no regrets. " - Author: Abramov, Anatoly Petrovich: publisher "New format" Barnaul, 2022. ISBN 978-5-00202-034-8ISBN 978-5-00202-034-8

Mga panlabas na link

• "Valentin Glushko biography". Encyclopedia Astronautica. Inarkibo mula sa orihinal noong 2006-08-30. Nakuha noong 2006-07-25.{{cite ensiklopedya}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
• Valentin Glushko mula sa Find A Grave