Douglas MacArthur
Si Douglas MacArthur (Enero 26, 1880 - Abril 5, 1964) ay isang bantog na Amerikanong heneral na naglingkod noong Unang Digmaang Pandaigdig, Ikalawang Digmaang Pandaigdig, at Digmaang Koreano. Ipinanganak siya sa Little Rock, Arkansas.[1] Umako siya ng isang malaking gampanin sa Pasipiko noong panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig.[2] Siya ang inatasang mamuno sa pagsalakay sa Hapon noong Nobyembre 1945 ngunit tinanggap niya ang pagsuko ng mga Hapon noong Setyembre 2, 1945. Siya ang naging superbisor ng Hapon mula noong 1945 hanggang 1951 at ang gumawa ng mga demokratikong reporma sa bansang iyon. Siya ang namuno sa mga hukbo ng Nagkakaisang Bansa na nagtanggol sa Timog Korea noong 1950-1951 mula sa pagsalakay ng Hilagang Korea, noong panahon ng Digmaang Koreano.[2] Nagretiro mula sa tungkulin si MacArthur sa utos ni Pangulong Harry S. Truman ng Estados Unidos noong Abril 1951. Namatay siya sa Washington, D.C. noong 1964.[1]
Douglas MacArthur | |
|---|---|
.jpg) | |
| Kapanganakan | 26 Enero 1880
|
| Kamatayan | 5 Abril 1964
|
| Mamamayan | Estados Unidos ng Amerika |
| Trabaho | opisyal |
| Magulang | |
| Pirma | |
 | |
Pagtakas mula sa Pilipinas
baguhinNoong 11 Marso 1942, sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, si Heneral Douglas MacArthur at mga miyembro ng kanyang pamilya at tauhan ay umalis sa isla ng Corregidor ng Pilipinas at ng kanyang puwersa, na napalibutan ng mga Hapon. Nagbiyahe sila sa mga bangkang PT sa pamamagitan ng mabagyo na dagat na nagpatrolya ng mga barkong pandigma ng Hapon at nakarating sa Mindanao makalipas ang dalawang araw. Mula roon, lumipad si MacArthur at ang kanyang partido sa Australia sa isang pares ng Boeing B-17 Flying Fortresses, na sa huli ay nakakarating sa Melbourne sakay ng tren noong Marso 21. Sa Australia, ginawa niya ang kanyang tanyag na talumpati kung saan idineklara niya, "Dumaan ako at babalik ako".
Si MacArthur ay isang kilalang at bihasang opisyal na may kilalang rekord sa Unang Digmaan Pandaigdig, na nagretiro mula sa United States Army noong 1937 at naging isang tagapayo sa pagtatanggol sa gobyerno ng Pilipinas. Naalala niya ang aktibong tungkulin sa United States Army noong Hulyo 1941, ilang buwan bago sumiklab ang Digmaang Pasipiko sa pagitan ng Estados Unidos at Imperyo ng Japan, upang maging komandante ng Mga Puwersa ng Estados Unidos sa Malayong Silangan (USAFFE) , pinag-iisa ang mga Sandatahan ng Pilipinas at Estados Unidos sa ilalim ng isang utos.
Noong Marso 1942, ang pananalakay ng mga Hapones sa Pilipinas ay pinilit ang MacArthur na bawiin ang kanyang puwersa sa Luzon sa Bataan, habang ang punong tanggapan at ang kanyang pamilya ay lumipat sa Corregidor. Ang tadhana na pagtatanggol sa Bataan ay nakakuha ng imahinasyon ng publiko ng Amerika. Sa oras na ang balita mula sa lahat ng harapan ay pantay na hindi maganda, ang MacArthur ay naging isang buhay na simbolo ng Allied na paglaban sa mga Hapon.
Sa takot na baka bumagsak ang Corregidor, at si MacArthur ay mabihag, inutusan ni Pangulong Franklin D. Roosevelt si MacArthur na pumunta sa Australia. Isang submarino ang ginawang magagamit, ngunit inihalal ni MacArthur na daanan ang Japanese blockade sa mga bangkang PT sa ilalim ng utos ni Lieutenant (junior grade) John D. Bulkeley. Ang kawani na dinala ni MacArthur ay nakilala bilang "Bataan Gang". Sila ang magiging sentro ng kanyang Pangkalahatang Punong-himpilan (GHQ) Timog-Kanlurang Pasipiko Area (SWPA).
Mga sanggunian
baguhin- ↑ 1.0 1.1 US Army Center of Military History, "Douglas MacArthur," Naka-arkibo 2015-03-07 sa Wayback Machine. na sumisipi kay Gardner, William Bell. (1983). Commanding Generals and Chiefs of Staff, 1775-1982; hinango noong 2012-12-24. stanford Naka-arkibo 2024-03-29 sa Wayback Machine.
- ↑ 2.0 2.1 Deverell, William at Deborah Gray White. United States History and New York History: Post-Civil War to the Present (Holt McDougal:2010), pahina R132.
Ang lathalaing ito na tungkol sa Kasaysayan, Pilipinas at Estados Unidos ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.