Produksiyon ng bigas sa Pilipinas

Ang produksiyon ng bigas sa Pilipinas ay mahalaga sa suplay ng pagkain at ng ekonomiya ng bansa.

Ang bigas ay ang pinakamalahalagang inaaaning pagkain, pangunahing pagkain para sa buong bansa. Ito ay inaani nang malawakan sa Luzon, Kanlurang Bisayas, Katimugang Mindanao at gitnang Mindanao. Noong 1989, halos 9.5 bilyong tonelada ng palaya ang nainani. Noong 1990, ang palay ay naitala bilang ang ika-27 bahagdan na nadagdag sa agrikultura at 3.5 bahagdan ng GNP. Ang ani bawat hektarya ay sa kabuuan ay bumaba kung ihahambing sa ibang mga bansang Asyano. Ngunit mula sa kalagitnaan ng 1960, tumaas ang mga ani sa kabuuan bilang isang bunga ng pagtatanim at pag-ani ng mga sari-saring uri ng mga matataas na magbigay-aning mga kanin na nabuo noong kalagitnaan ng 1960 sa Pandaigdigang Sanayan sa Pananaliksik sa Bigas sa Los Baños, Laguna, Pilipinas. Ang antas ng "mahiwagang" bigas sa kabuuang ani ay umakyat mula sa wala noong 1965-66 at umakyat sa ika-81 bahagdan noong 1981-82. Ang karaniwang pag-aani ng bigas ay umakyat mula 2.3 tonelada bawat hektarya (2.8 tonelada sa mga pinatubig na bukirin) noong 1983. Sa kadulu-duluhan ng 1970s, ang bansa ay nag-iba mula sa pagiging malinis na tagapagluwas ng kanin sa kabila ng maliit na dami ng mga naaani.

Itong "luntiang himgasikan" ay nasabayan ng isang pagpapalawak na paggamit ng mga kimikang mga kagamitan. Ang kabuuang paggamit ng mga pampataba ay umakyat mula 668 tonelada noong 1976 patungo sa 1,222 tonelada noong 1988, isang pag-akyat ng mga ani ng 80 bahagdan. Para mapataas ang pag-aani, nagpagawa ng mga mungkahi ang pamahalaan ng mga mnalakihang pagpapalawak ng mga sistema ng pagpapatubig sa bansa. Ang lugar na nasa ilalim ng mga patubig ay umakyat mula sa 500,000 hektarya noong kalagitnaan ng 1960s at naging 1.5 milyong hektarya noong 1988, halos kalahati na ng maaaring mapatubigang lupa.

Mga sanggunian

Ang lathalaing ito na tungkol sa Pilipinas at Agrikultura ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.