San Didero
Ang San Didero (Piamontes: San Didé, Arpitano: Sen Didé, Pranses: Saint-Didier) ay isang comune (komuna o munisipalidad) sa Kalakhang Lungsod ng Turin, rehiyon ng Piamonte, hilagang Italya, na matatagpuan mga 40 km sa kanluran ng Turin sa Val di Susa.
San Didero | |
---|---|
Comune di San Didero | |
Mga koordinado: 45°8′N 7°13′E / 45.133°N 7.217°E | |
Bansa | Italya |
Rehiyon | Piamonte |
Kalakhang lungsod | Turin (TO) |
Mga frazione | Volpi, Leitera |
Pamahalaan | |
• Mayor | Sergio Lampo |
Lawak | |
• Kabuuan | 3.3 km2 (1.3 milya kuwadrado) |
Taas | 430 m (1,410 tal) |
Populasyon (2018-01-01)[2] | |
• Kabuuan | 537 |
• Kapal | 160/km2 (420/milya kuwadrado) |
Demonym | Sandideresi |
Sona ng oras | UTC+1 (CET) |
• Tag-init (DST) | UTC+2 (CEST) |
Kodigong Postal | 10050 |
Kodigo sa pagpihit | 011 |
Santong Patron | Desiderio ng Langres |
Saint day | Mayo 23 |
Websayt | Opisyal na website |
Kasaysayan
baguhinAng pangalan nito ay nagmula sa Ecclesia Sancti Desiderii, o "simbahan ng San Desiderio". Ayon sa isang teksto sa Kaharian ng Cozii, noong panahong Romano ang hintuan na tinatawag na Mutatio ad Duodecimum ng via Cozia, na binanggit sa Itinerarium burdigalense,[4] ay maaaring nasa lugar na ito. Ang bayan ay isang awayan sa ilalim ng pamumuno ng iba't ibang marangal na pamilya ng lugar, kabilang ang Bertrandi at ang Grosso di Bruzolo.
Mga monumento at tanawin
baguhinAng simbahan ng San Desiderio
baguhinAng bayan ay pinangungunahan ng simbahan ng San Desiderio, isa sa iilan sa lambak ng Susa na nagpapanatili ng panlabas na hitsura mula pa noong Gitnang Kapanahunan. Sa isang solong nabe, mayroon itong simpleng ginupit na bato na isang-lanseta na bintana sa mga gilid.
Mga sanggunian
baguhin- ↑ "Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Popolazione Residente al 1° Gennaio 2018". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ Population data from ISTAT
- ↑ Lomagno Pierangelo, Il regno dei Cozii, Priuli & Verlucca, Ivrea 1991, p. 87