Kasunduang Brest-Litovsk
Marami pong problema ang artikulong ito. Tulungang mapabuti po ito o di kaya'y talakayin ang mga problemang nakasaad sa pahina ng usapan nito.
|
Ang Tratado ng Brest-Litovsk ay hiwalay na kasunduang pangkapayapaan na nilagdaan noong 3 Marso 1918 sa pagitan ng Sobyetikong Rusya at Kapangyarihang Sentrales, na nagdulot sa pag-atras ng Rusya sa Unang Digmaang Pandaigdig. Ang treaty, na sumunod sa mga buwan ng negosasyon pagkatapos ng armistice sa Eastern Front noong Disyembre 1917, ay nilagdaan sa Brest-Litovsk (ngayon ay Brest, Belarus).
 The first page of the treaty in (from left to right) German, Hungarian, Bulgarian, Ottoman Turkish and Russian | |
| Nilagdaan | 3 March 1918 |
|---|---|
| Lokasyon | Brest-Litovsk, Belarus[1] |
| Kundisyon | Ratification |
| Partido |
Padron:Country data Soviet Russia |
| Mga wika | |
 Treaty of Brest-Litovsk at Wikisource | |
Ang delegasyon ng Sobyet ay unang pinamumunuan ni Adolph Joffe, at ang mga pangunahing tauhan mula sa Central Powers ay kinabibilangan nina Max Hoffmann at Richard von Kühlmann ng Germany, Ottokar Czernin ng Austria-Hungary, at Talaat Pasha ng Ottoman Empire. Noong Enero 1918, hiniling ng Central Powers ang paghiwalay sa lahat ng sinasakop na teritoryo ng dating Imperyo ng Russia. Nagpadala ang mga Sobyet ng bagong delegasyon ng kapayapaan sa pangunguna ni Leon Trotsky, na naglalayong pigilan ang mga negosasyon habang naghihintay ng mga rebolusyon sa Gitnang Europa. Ang panibagong opensiba ng Central Powers na inilunsad noong Pebrero 18 ay pinilit ang panig Sobyet na maghabla para sa kapayapaan.
Kasaysayan
baguhinPagsapit ng 1917, ang Alemanya at Russia ay natigil sa isang pagkapatas sa Eastern Front of World War I at ang ekonomiya ng Russia ay halos bumagsak sa ilalim ng pilay ng pagsisikap sa digmaan. Ang malaking bilang ng mga nasawi sa digmaan at patuloy na kakapusan sa pagkain sa mga pangunahing sentro ng kalunsuran ay nagdulot ng kaguluhang sibil, na kilala bilang Rebolusyong Pebrero, na nagtulak kay Tsar Nicholas II na magbitiw. Ang Russian Provisional Government na pumalit sa Tsar noong unang bahagi ng 1917 ay nagpatuloy sa digmaan. Ang Ministrong Panlabas Pavel Milyukov ay nagpadala sa Entente Powers ng isang telegrama, na kilala bilang Milyukov note, na nagpapatunay sa kanila na ang Pansamantalang Pamahalaan ay magpapatuloy sa digmaan na may parehong layunin ng digmaan na mayroon ang dating Imperyo ng Russia. Ang Provisional Government na maka-digma ay tinutulan ng nagpakilalang Petrograd Soviet of Workers' and Soldiers' Deputies, na pinangungunahan ng mga makakaliwang partido. Ang Kautusan Blg. 1 nito ay nanawagan para sa isang nangingibabaw na mandato sa mga komite ng sundalo sa halip na mga opisyal ng hukbo. Ang Sobyet ay nagsimulang bumuo ng sarili nitong paramilitar kapangyarihan, ang Red Guards, noong Marso 1917.[2][3]
Ang nagpapatuloy na digmaan ay humantong sa Pamahalaang Aleman na sumang-ayon sa isang mungkahi na dapat nilang paboran ang oposisyong Partido Komunista (Bolsheviks), na mga tagapagtaguyod ng pag-alis ng Russia sa digmaan. Samakatuwid, noong Abril 1917, dinala ng Germany ang pinunong Bolshevik Vladimir Lenin at tatlumpu't isang tagasuporta sa isang selyohang tren mula sa pagkatapon sa Switzerland patungong Finland Station, Petrograd.[4] Sa kanyang pagdating sa Petrograd, ipinahayag ni Lenin ang kanyang April Theses, na kinabibilangan ng panawagan na ibigay ang lahat ng kapangyarihang pampulitika sa workers ' at mga sobyet ng mga sundalo (konseho) at isang agarang pag-alis ng Russia mula sa digmaan. Sa paligid ng parehong oras, ang Estados Unidos ay pumasok sa digmaan, potensyal na nagbabago ang balanse ng digmaan laban sa Central Powers. Sa buong 1917, nanawagan ang mga Bolshevik na ibagsak ang Provisional Government at wakasan ang digmaan. Kasunod ng mapaminsalang kabiguan ng Offensive ng Kerensky, ang disiplina sa hukbong Ruso ay ganap na lumala. Ang mga sundalo ay susuway sa mga utos, kadalasan sa ilalim ng impluwensya ng Bolshevik agitation, at nagtatayo ng mga komite ng mga sundalo upang kontrolin ang kanilang mga yunit pagkatapos mapatalsik ang mga opisyal.
Mga sanggunian
baguhin- ↑ (sa Ukranyo) To whom did Brest belong in 1918? Argument among Ukraine, Belarus, and Germany. Ukrayinska Pravda, 25 March 2011.
- ↑ Chernev 2017, pp. 12–40, .com/books?&id=mc3hDgAAQBAJ&pg=PP12 1. Ostpolitik Meets World Revolution.
- ↑ Chernev 2017, pp. 3–11, mc3hDgAAQBAJ&pg=PP3 Panimula: Isang Nakalimutang Kapayapaan.
- ↑ Wheeler-Bennett 1963, pp. 36–41, II. Kerensky, Lenin, at Kapayapaan.