Vladimir Lenin

Si Vladimir Ilyich Ulyanov (Abril 22, 1870 – Enero 21, 1924), mas kilala sa kanyang alyas na Lenin, ay isang Rusong politiko, pilosopo, estadista, at manghihimagsik na naglingkod bilang unang pinunong tagapagtatag ng Sobyetikong Rusya mula 1917, at sa kalauna'y ng Unyong Sobyetiko noong 1922 hanggang 1924. Hinawakan niya ang pangunahing posisyon na Tagapangulo ng Konseho ng mga Komisaryong Bayan, dinadaglat sa Ruso na Sovnarkom. Sa ilalim ng kanyang pangasiwaan, pinamahalaan ang bansa bilang unipartidistang estadong sosyalista sa ilalim ng pamumuno ng Partido Komunista. Ang kanyang mga pag-unlad sa teoryang Marxismo ay tinatawag na Leninismo.

Vozhd ng Pandaigdigang Himagsikan Vladimir Ilyich Lenin
Владимир Ильич Ленин
Litrato ni Lenin na kinuha ni Viktor Bulla sa Mosku nang Ika-1 Kongreso ng Komunistang Internasyonal noong 2-6 Marso 1919.
Ika-1 Tagapangulo ng Konseho ng mga Komisaryong Bayan ng Unyong Sobyetiko
Nasa puwesto 6 Hulyo 1923 – 21 Enero 1924
Sinundan ni	Aleksei Rykov
Ika-1 Tagapangulo ng Konseho ng mga Komisaryong Bayan ng RSPS ng Rusya
Nasa puwesto 8 Nobyembre 1917 – 21 Enero 1924
Sinundan ni	Aleksei Rykov
Pansariling detalye
Ipinanganak	Vladimir Ilyich Ulyanov Владимир Ильич Ульянов 22 [L.I. 10] Abril 1870 Simbirsk, Imperyong Ruso
Namatay	21 Enero 1924(1924-01-21) (edad 53) Gorki, Unyong Sobyetiko
Himlayan	Mausoleo ni Lenin, Mosku
Partidong pampolitika	Rusong Partido Komunista (Bolshebista) (1918–1924) Partido Bolshebista (1912–1918) Partido Obrero Sosyaldemokrata ng Rusya (Bolshebista) (1903–1912) Partido Obrero Sosyaldemokrata ng Rusya (1898–1903)
Ibang ugnayang pampolitika	Liga ng Pakikibaka para sa Emansipasyon ng Uring Manggagawa (1895–1898)
Asawa	Nadezhda Krupskaya (1898-1924)
Ama	Maria Aleksandrovna Ulyanova (née Blank)
Ina	Ilya Nikolayevich Ulyanov
Alma mater	Pamantasang Imperyal ng San Petersburgo
Pirma
Pagkakasapi sa Institusyong Sentral 1918–1920: Tagapangulo; Konseho ng Paggawa at Tanggulan 1917-1918: Kasapi; Rusong Asembleyang Konstituyente (Plota ng Baltiko) 1917–1924: Buong Kasapi; Ika-6-12 Politburo 1917–1924: Buong Kasapi; Ika-6-12 Komite Sentral 1905–1907: Buong Kasapi; Ika-3 Komite Sentral Ika-1 Pinuno ng Unyong Sobyetiko (Disyembre 30, 1922 – Enero 21, 1924) Iosif Stalin →

Ipinanganak si Lenin sa Simbirsk mula sa isang pamilya sa uring gitnang itaas. Tinanghal niya ang insureksyonistang sosyalistang politika kasunod ng pagbitay sa kanyang nakatatandang kapatid noong 1887. Pinalayas mula sa Pamantasang Imperyal ng Kazan dahil sa pakikilahok sa mga protesta laban sa Tsaristang pamahalaan, sumikap siya sa mga sumunod na taon upang magkaroon ng titulong pambatas. Lumipat siya sa San Petersburgo noong 1893 at naging Marxistang aktibista. Inaresto siya noong 1897 dahil sa sedisyon at ineksilya sa Siberya nang tatlong taon kung saan pinakasalan niya ang guro at kapwa kasamang si Nadezhda Krupskaya. Pagkatapos ng kanyang destyero ay lumipat siya sa iba't ibang bansa sa Kanlurang Europa at naging prominenteng teorista ng Partido Obrero Sosyaldemokrata ng Rusya. Sa panahon ng ideolohikong paghihiwalay sa partido noong 1903 ay pinamunuan niya ang paksyong Bolshebista laban sa grupong Menshebista ni Yuli Martov. Kasunod ng nabigong Himagsikang Ruso ng 1905 ay nangampanya siya para sa Unang Digmaang Pandaigdig na maging proletaryong pag-aalsa sa buong Europa, na pinaniwalaan niyang magdudulot ng pagbagsak sa kapitalismo sa kontinente at paglilipat sa sosyalismo. Pagkatapos ng Himagsikang Pebrero noong 1917 na binuwag ang monarkiya at nagtatag ng pamahalaang probisyonal ay bumalik siya sa Rusya upang gumanap ng nangungunang papel sa Himagsikang Oktubre kung saan nilansag ng mga Bolshebista ang bagong rehimen.

Nagbahagi sa simula ang pamahalaan ni Lenin ng kapangyarihan sa mga Makakaliwang Sosyal-Rebolusyonaryo, inihalal na sobyetiko, at isang multipartidistang Asembleyang Konstituyente, bagama't noong 1918 ay naisentralisa na ang pamumuno sa bagong Partido Komunista. Nagsagawa ito ng mga reporma tulad ng muling pagbabahagi ng lupain sa klaseng magbubukid at pagsasabansa ng mga bangko at malakihang industriya. Naharap sa banta ng pagsasalakay ng Imperyong Aleman, nilagdaan ni Lenin ang pangkapayapaang Tratado ng Brest-Litovsk na nagbigay teritoryo sa mga Kapangyarihang Sentral at humantong sa pag-aalis ng Rusya sa gera. Itinatag niya ang Komunistang Internasyonal noong 1919 na itinaguyod ang konsepto ng pandaigdigang himagsikan. Tinalo ng kanyang administrasyon ang mga makakana't kaliwang hukbong kontra-Bolshebista sa Digmaang Sibil ng Rusya nang 1917-1922 at pinangasiwaan ang Digmaang Polako–Sobyetiko noong 1919–1921. Sinupil din nito ang mga kalaban ng estado sa Pulang Sindak, isang marahas na kampanyang inilunsad ng mga awtoridad kung saan libu-libo ang pinatay o ikinulong sa mga kampong piitan. Tinugon ni Lenin ang taggutom, pagkawasak sa digmaan, at mga tanyag na pag-aalsa sa paglunsad ng Bagong Polisiyang Pang-ekonomiya, isang sistema ng pang-estadong kapitalismo na nagpasimuno ng industriyalisasyon at postgerang restorasyon. Nakakuha ang iilang bansang di-Ruso ng kasarinlan mula sa Imperyong Ruso pagkatapos ng 1917, ngunit tatlo ang muling pinagsama sa bagong Unyong Sobyetiko noong 1922. Tuluyang nanghina sa kalusugan, namatay si Lenin sa Gorki, at hinalinhan siya ni Iosif Stalin bilang pigurang nakatataas sa pamahalaan.

Malawakang itinuturing na isa sa mga pinakamahalaga at maimpluwensyang tao ng ika-20 dantaon, naging postumong paksa si Lenin ng laganap na kulto ng personalidad sa loob ng Unyong Sobyetiko hanggang sa pagkabuwag nito noong 1991. Nagbigay-daan ang Leninismo sa iba't ibang paaralan ng kaisipan; pinagsama ito ni Stalin sa ortodoksong Marxismo upang mabuo ang Marxismo–Leninismo, na siya'y nagkaroon ng iilang sangay tulad ng Stalinismo, Trotskismo, at Maoismo. Isang kontrobersyal at lubos na naghahating makasaysayang pigura, pinupuri si Lenin ng kanyang mga tagasuporta bilang isang kampeon ng sosyalismo at uring manggagawa na siya'y pinakadakilang manghihimagsik at teorista pagkatapos kay Marx. Sa kaibhan, inaakusahan siya ng kanyang mga kritiko sa paggawa ng totalitaryong diktadura na nangasiwa sa maramihang pagpatay at pampolitikang panunupil.

Pinagmulan at Maagang Buhay

Angkan

Si Ilya Nikolayevich Ulyanov (1831-1886), isang pampublikong guro na siya'y ama ni Lenin.

Ipinanganak ang ama ni Lenin na si Ilya Nikolayevich Ulyanov noong 31 [L.I. 19] Hulyo 1831 sa lungsod ng Astrakan. Ang kanyang tatay na si Nikolay Vasilievich Ulyanov (1765–1838) ay isang maralitang sastre sa daungan-lungsod at dating siyerbo na galing sa Distrito ng Sergachsky, Gobernasyon ng Nizhny Novgorod at may posibleng Chuvasio, Mordvino, Ruso, o Kalmukong lahi. Nakatanggap siya ng kalayaan mula sa maylupang si Stepan Mikhailovich Brekhov. Ang kanyang nanay na si Anna Alekseyevna Smirnova (1793–1871) ay kalahating Kalmuko-Ruso at anak ng taga-lungsod na si Aleksei Lukyanovich Smirnov, na siya'y mula kay Lukyan Smirnov. Pinakasalan ni Nikolay si Anna noong 1823. May 4 na nakatatandang kapatid, isang lalaki at tatlong babae, si Ilya ang bunsong anak. Nakatakas siya mula sa karukhaan sa pamamagitan ng pag-aaral ng pisika at matematika sa Pamantasang Pampamahalaan ng Kazan, kung saan siya nagtapos noong 1854. Nagturo siya noong dekada 1850 at 1860 sa Suriang Penza para sa Nobilidad, kung saan nagsagawa siya ng mga obserbasyong meteorolohiko na kanyang binasehan sa ilan niyang isinulat na akdang pang-agham. Sa kalaunan ay lumipat siya sa isang panlalaking gymnasium at paaralang pangkababaihan na parehong nasa Nizhny Novgorod. Inasawa niya si Maria Aleksandrovna Blank sa tag-init ng 1863. Inilarawan si Ilya na isang edukadong tao na may mga mahusay na kasanayan sa organisasyon at pagtuturo. Naniniwala ang ilang Sobyetikong istoryador na nabuo ang kanyang mga pedagohikong pananaw sa ilalim ng impluwensya ng mga ideya nina Nikolay Chernyshevsky at Nikolay Dobrolyubov. Sinasabing nagtaguyod ng pantay na karapatang pang-edukasyon anuman ang kasarian, kabansaan, at katayuan sa lipunan, malaki ang naiambag ni Ilya sa elaborasyon ng teorya at praktika ng elementarya. Pinagtatalunan ang pahayag na ito ng ibang tao tulad ng Trotskistang aktibista na si Tony Cliff, na nagsulat sa kanyang talambuhay kay Lenin na isa itong postumong Stalinistang tangka upang mapabuti ang reputasyon ng pamilya Ulyanov: "Ang katayuan ni Nikolayevich sa Ministeryo ng Edukasyon, at ang kanyang matatag na pagtaas sa herarkikal na hagdan, ay kahit papaano'y hindi umaangkop sa imahe ng isang manghihimagsik, o kahit na isang radikal." Bilang karagdagan, iginiit ng ate ni Lenin na si Anna na ang kanilang ama ay "relihiyosong tao" na tagahanga ng mga reporma ni Tsar Alejandro II, at "nakita niya bilang kanyang trabaho na ipagtanggol ang kabataan mula sa radikalismo". Sa gayon, itinuturing ang rebolusyonaryong larawan ni Ilya na gawa-gawa lamang.

Matutunton ang liping maternal ni Lenin pabalik sa kanyang lolo sa tuhod na si Moshko Itzkovich Blank, isang Askenasing mula sa Shtetl Starokonstantynów, Voivodato ng Volinia na nagtrabaho bilang tagabantay ng tabernang prangkisado sa vodka. Isinilang siya sa pagitan ng 1758 at 1763 sa tradisyonal na pamilyang Hudyo sa pre-partisyonadong Komonwelt ng Polonya–Litwanya. Ang kanyang asawang si Miriam Froimovich ay isang katutubo ng Starokonstantinov na ipinanganak noong 1763 sa isang pamilyang Askenasi rin. Ang kanyang apelyido ay adaptasyon ng kanyang patronimiko, mula sa unang pangalan ng kanyang amang si Froim, Yides para sa Efraim. Maaring nanganak si Miriam ng marami, ngunit tatlo lamang ang nakaligtas: sina Abel, Liba, at Yisroel na ipinanganak noong 1794, 1798, at 1804 ayon sa pagkabanggit. Inihayag ni Moshko na nagdala ang kanyang taberna sa kanya ng humigit-kumulang 10 rublong pilak bawat linggo, ngunit marahil na pagmamalabis lamang ito. Nagrenta siya ng kapirasong lupa sa Novograd-Volynsky Uyezd, Gobernasyon ng Volinia kung saan nagtanim siya ng achicoria. Nakasalaysay ang karamihan ng kanyang buhay sa mga dokumentong nakaugnay sa kanyang alitan sa lokal na kahal. Inakusahan ng kahal si Moshko noong 1803 sa pagnanakaw ng dayami at noong 1805 sa pagbebenta ng murang ordinaryong vodka na mahal sa tatak na "vodkang prutas"; pinawalang-sala ng mga hukumang opisyal si Moshko sa parehong kaso. Pinaratangan naman niya ang kahal noong 1806 ng pagpoprotekta sa mga lokal na Hudyo mula sa mga buwis at ng kanilang mga anak mula sa konskripsyon sa Hukbong Ruso. Hinabla siya noong 1808 ng 22 Hudyong lokal ng arson na sumira ng maraming bahay sa Starokonastantinovo, kabilang na ang bahay ng pamilya Blank. Naniniwala ang ilang mananaliksik na totoo ang mga akusasyon laban kay Moshko at isa siyang piromano, habang itinuturing ang mga ito ng iba na gawa-gawa lamang upang makapaghiganti. Inalis ng mahistrado ng Novograd-Volinia noong 1809 ang kasong ito ngunit kinailangan ng kanyang pamilya na lumipat sa Zhytomyr. Ilang taon ang nakalipas at bininyagan ang dalawang anak ni Moshko sa Ortodoksong Kristiyanismo sa San Petersburgo noong 10 Hulyo 1820. Noong panahong iyon ay bihira ang pagbabalik-loob ng mga Hudyo sa Rusya, at sa gayo'y isang espesyal na kaganapan. Ang mga ninong ng kanyang mga anak ay sina senador Dmitry Baranov at Aktibong Pribadong Regidor Aleksandr Apraksin. Pinangalanan ang dalawang anak mula sa kanilang mga ninong at nakatanggap ng patronimiko ni Baranov. Ipinadala ni Moshko ang kanyang mga anak sa isang sekular na paaralang Ruso sa halip na sa tradisyonal na relihiyosong Hudyong cheder. Nagbalik-loob din siya noong 1 Enero 1845 sa edad na 86 at bininyagan sa pangalan na Dmitry, tumutugma sa patronimiko ng kanyang mga anak.

Si Aleksandr Dmitrievich Blank (1804-1870), isang doktor at maylupa. Siya ang ama ni Maria Aleksandrovna Blank at lolo ni Lenin.

Si Maria Aleksandrovna Blank (1835-1916), isang maybahay. Siya ang asawa ni Ilya Nikolayevich Ulyanov at ina ni Lenin.

Ang bunsong anak ni Moshko na si Srul Moshevich (binabaybay din na Israil Moiseevich) Blank, bininyagan na Aleksandr Dmitrievich, ay ang lolo ni Lenin. Tulad ng kuwentong ibinanggit sa itaas, nangangatwiran ang ilang mananaliksik na isa siyang Hudyo na kombertido sa Ortodoksong Kristiyanismo, habang dinedebate ng iba na inapo siya ng mga kolonistang Aleman na inimbitahan sa Rusya ni Catalina II. Bagama't may ebidensyang Hudyo siyang nagbalik-loob, pinagtatalunan pa rin ng ilang istoryador na isa lamang itong tao na may katulad na pangalan. Alinsunod sa nangungunang salaysay, mula ang kanyang pangalan na Aleksandr kay Apraksin at ang patronimikong Dmitrievich kay Baranov. Pumasok si Aleksandr sa Akademya ng mga Surihanong Medikal ng San Petersburgo noong 24 Hulyo 1818, at nagtapos siya noong 19 Hulyo 1824 na may diploma bilang surihano-obstetriko. Nagtrabaho siya sa bayan ng Porechye sa Gobernasyon ng Smolensk. Bumalik siya sa San Petersburgo at nagsilbi bilang manggagamot ng pulisya at sa kalauna'y sa Kagawaran ng Hukbong-Dagat. Noong 1837 ay nagsimula siyang magtrabaho sa Ospital ng Mariinsky, ngunit lumipat sa Perm at Zlatoust noong 1842. Nagretiro siya noong 1847 at bumili ng ari-arian sa Kokushkino o Yañasala (ngayo'y Lenino-Kokushkino) sa Tatarstan kasama ang 39 na siyerbo. Nanirahan siya roon hanggang sa kanyang pagkamatay noong 1870. Si Aleksandr ay naging doktor ng Ukranyong makatang si Taras Shevchenko; iniulat na niligtas niya si Shevchenko, noong siya'y mag-aaral ng artistang si Shiryayev, mula sa isang mapanganib na sakit. Nang maglaon noong mga 1850, sa panahon ng kanyang eksilya sa Nizhny Novgorod, dinapuan si Shevchenko ng isang "malaswang karamdaman dahil sa kanyang pag-iibigan sa aktres na si Pekunova", maaaring isang uri ng sakit na naipapasa sa pakikipagtalik. Ipinadala niya si Aleksandr na nakapagpagaling sa kanya. Dalawang beses ikinasal si Blank. Ang kanyang unang asawa ay si Anna Ivanovna Großschopf. Nagkaroon sila ng isang lalaking anak, si Dmitry na nagpakamatay sa edad na 19 dahil sa utang sa pagsusugal, at limang babaeng anak, sina Anna, Lyubov, Yekaterina, Maria, at Sofia. Nag-asawa ang bawat isa sa limang babaeng anak sa mga guro at umiwan ng lima hanggang sampung anak. Si Großschopf ay kalahating Aleman at Suweko; ang kanyang ama ay si Johann Großschopf na ang mga ninuno'y nagmula sa Hilagang Alemanya at ang sangay na kanyang pamilya'y nagbunga ng maraming kilalang Aleman na natuklasang malalayong kamag-anak ni Lenin. Kabilang sa mga ito ay sina Nazing mariskal Walter Model, arkeolohistang Ernst Curtius, at Pangulong Richard von Weizsäcker. Ang kanyang ina ay ang Luteranong si Anna Östedt na ang mga ninuno'y mula sa Estokolmo, Upsala, at Kristinehamn. Pumanaw si Anna Großschopf noong 1838 at pinangasawa ni Blank noong 1842 ang balo ng isang pampamahalaang opisyal sa klaseng XII na si Yekaterina Ivanovna Essen. Walang anak na bumunga sa kanilang relasyon.

Ipinanganak si Maria Aleksandrovna Blank noong 6 Marso [L.I. 22 Pebrero] 1835 sa San Petersburgo. Namatayan ng ina sa murang edad, bumaling ang kanyang ama sa hipag upang humingi ng tulong sa pagpapalaki ng mga anak. Bumili sila ng isang asyendang malapit sa Kazan at lumipat doon. Tinuruan si Maria sa bahay ng wikang Aleman, Ingles, at Pranses, pati na rin ang panitikang Ruso at Kanluranin. Kumuha siya ng titulong panlabas noong 1863 at naging guro sa elementarya. Gayunpaman, inilaan niya ang karamihan ng kanyang buhay sa pagpapalaki sa kanyang mga anak. Matapos niyang pakasalan si Ilya Ulyanov ay nabuhay sila sa katamtamang kasaganaan sa Penza, ngunit nang maglaon ay lumipat sila sa Nizhny Novgorod at pagkatapos ay sa distritong Simbirsk, kung saan hinirang si Ulyanov bilang isang inspektor ng mga primaryong paaralan noong 1869. Limang taon pagkatapos noon ay itinaas ang posisyon niya sa Direktor ng mga Pampublikong Paaralan para sa lalawigan, kung saan pinangasiwaan niya ang pundasyon ng mahigit 450 paaralan bilang bahagi ng mga plano ng pamahalaan para sa modernisasyon. Iginawad sa kanya ang ranggong Aktibong Pampamahalaang Regidor noong 1882 na nagbigay sa kanya ng pribilehiyo ng namamanang nobilidad. Sinamahan ito ng gantimpala ng Ordeng Imperyal ni San Vladimiro, ika-3 Klase. Dahil dito'y nakuha niya ang karapatang tawagin na "Iyong Kamahalan". Itinago ng mga Sobyetikong awtoridad ang dugong Hudyo ni Lenin sa kabila ng apela ni Anna sa isang liham kay Iosif Stalin noong 1932 kung saan sinabi niyang maaaring gamitin ito upang labanan ang antisemitismo; rineaksyonan ito ni Stalin sa utos na walang ni isang salita ang dapat lumabas ukol sa sulat na ito.

Kapanganakan at Pagkabata

Litrato ng pamilyang Ulyanov, taong 1879. Makikita si Vladimir (edad 9) sa kanan na nakaluhod, katabi ang kanyang ama at nasa unahan ng kanyang ateng si Anna.

Ipinanganak si Lenin na Vladimir Ilyich Ulyanov (Ruso: Владимир Ильич Ульянов) noong 22 [L.I. 10] Abril 1870 sa Streletskaya Ulitsa, Simbirsk sa dating Imperyong Ruso. Bininyagan siya sa Katedral ni San Nicolas anim na araw ang nakalipas at kinilala sa kanyang pagkabata sa palayaw na "Volodya", isang diminutibo ng Vladimir. Siya ang ikaapat na anak sa walong magkakapatid; inunahan siya nina Anna, Aleksandr, at Olga (ipinanganak 1868); sinundan siya nina Olga (ipinanganak 1871), Nikolay, Dmitry, at Maria. Namatay sina Nikolay at ang nakatatandang Olga sa kasanggulan. Isang debotong kasapi si Ilya ng Simbahang Ortodokso ng Rusya at sa gayo'y bininyagan ang kanyang mga anak dito, bagaman si Maria ay pinalaking Luterano at di-interesado sa Kristiyanismo, isang pananaw na nakaimpluwensya sa kanyang mga anak. Pareho silang monarkista at konserbatibong liberal: dedikado sa repormang emansipasyon ng 1861, iniwasan nila ang politikang radikal, at walang ebidensyang inilagay sila ng pulisya sa ilalim ng pagbabantay dahil sa subersibong pag-iisip. Tuwing tag-araw ay nagbakasyon sila sa isang rural na manor sa Kokushkino kasama ang mga pinsang Veretennikov ni Maria. Sa kanilang magkakapatid, pinakamalapit si Vladimir kay Olga na kanyang inutus-utusan, nagkaroon siya ng matinding mapagkumpitensyang ugali at kung minsa'y nakakasira ngunit karaniwan niyang inamin ang kanyang mga maling gawi. Isang masigasig na atleta, ginugol niya ang karamihan sa kanyang libreng oras sa labas o paglalaro ng ahedres, ngunit iginiit ng kanyang ama na italaga niya ang kanyang buhay sa pag-aaral. Humantong ito sa kanyang pagiging mahusay sa paaralang Himnasyong Klasikal ng Simbirsk, isang disiplinaryo at konserbatibong institusyon. Tinuruan niya ang kanyang ate ng wikang Latin at nagbigay ng pribadong matrikula sa isang estudyanteng Chuvasio. Mahilig din siya sa asyendang Blank kung saan siya nagtambay sa karamihan ng kanyang pagkabata, ipinagmalaki niya noon na ilarawan ang kanyang sarili bilang anak ng isang eskudero at minsang naglagda bilang "Namamanang Maharlikang Vladimir Ulyanov" sa harap ng pulisya. Napansin ang marangal na pinagmulang ito ng marami, kabilang na sa kanila ang manunulat na si Maksimo Gorky, at sinasabing malaki ang naging impluwensya sa kanyang pagkatao.

Pumanaw si Ilya Ulyanov dahil sa hemorahiyang serebral o pagdurugo ng utak noong 12 Enero 1886, nang si Vladimir ay 15 taong gulang. Di-nagtagal pagkatapos ay naging kalatuwa ang komprontasyonal ang kanyang pag-uugali, at sa kalaunan ay tinalikuran ang paniniwala sa Diyos. Nang panahong iyon ay nag-aaral ang kanyang kuyang si Aleksandr "Sacha" ng biyolohiya sa Pamantasang Imperyal ng San Petersburgo; noong 1885 ay ginawaran siya ng gintong medalya para sa kanyang disertasyon at naihalal siya sa Lipunang Siyentipiko-Literaryo ng unibersidad. Sangkot sa politikal na ahitasyon laban sa absolutong monarkiya ng reaksyonaryong Tsar Alejandro III, pinag-aralan niya ang mga sinulat ng mga ipinagbawal na makakaliwa tulad nina Dmitry Pisarev, Nikolay Dobrolyubov, Nikolay Chernyshevsky, at Karl Marx.