Cornelio Villareal

(Idinirekta mula sa Cornelio T. Villareal)

Si Cornelio T. Villareal (11 Setyembre 1904 – 22 Disyembre 1992) ay isang politiko sa Pilipinas na naglingkod bilang Ispiker ng Kapulungan ng mga Kinatawan ng Pilipinas mula 1962 hanggang 1967, at muli mula 1971 hanggang 1972. Kilala bilang Kune, nagtagal ng anim na dekada ang larangan niya sa kongreso bilang kinatawan ng Ikalawang Distrito ng Capiz.


Cornelio T. Villareal
Ispiker ng Kapulungan ng mga Kinatawan ng Pilipinas
Nasa puwesto
Abril 1, 1971 – Setyembre 23, 1972
PanguloFerdinand Marcos
Nakaraang sinundanJose Laurel, Jr.
Sinundan niQuerube Makalintal[1]
Nasa puwesto
Marso 9, 1962 – Pebrero 2, 1967
PanguloDiosdado Macapagal (1962–1965)
Ferdinand Marcos (1965–1967)
Nakaraang sinundanDaniel Romualdez
Sinundan niJose Laurel, Jr.
Kasapi ng Kapulungan ng mga Kinatawan from Ikalawang Distrito ng Capiz
Nasa puwesto
Disyembre 30, 1941 – Setyembre 23, 1972
Nakaraang sinundanJose A. Dorado
Sinundan niBinuwag ang posisyon
Nasa puwesto
Hunyo 30, 1987 – Hunyo 30, 1992
Nakaraang sinundanMuling itinatag ang posisyon
Sinundan niVicente J. Andaya, Jr.
Personal na detalye
Isinilang11 Setyembre 1904(1904-09-11)
Mambusao, Capiz, Pilipinas
Yumao22 Disyembre 1992(1992-12-22) (edad 88)
Kalakhang Maynila, Pilipinas
KabansaanPilipino
Partidong pampolitikaPartido Liberal
AsawaAngeles Lerma
Alma materPamantasang Silliman, Philippine Law School
Trabahoabogado

Karerang pampolitika

baguhin

Ang karerang pampolitika ni Villareal ay nagsimula nang siya ay mapili bilang delegado para sa Konbensyong Konstitusyonal ng 1935 noong 1934. Noong 1941, Si Villareal ay bilang isang Miyembro ng Kapulungan ng mga Kinatawan, mula sa Ikalawang Distrito ng Capiz. Ang kanyang termino ay naantala ng lumusob ang Hapon noong 1941, ngunit nakuha niya muli ang posisyon noong 1945. Siya ay muling nahalal noong 1946 sa ilalim ng Partido ​​Liberal, hanggang 1972. Noong 1951, si Villareal ay hindi pinalad na manalo sa Senado ang Philippine, para sa binakanteng puwesto ni Fernando Lopez, na nahalal bilang Bise-Presidente. Si Villareal ay unang nahalal na Ispiker ng Kapulungan ng mga Kinatawan noong panahon ng ika-5 Kongreso, noong Marso 1962. Sa panahon ng ika-6 na Kongreso, siya ay tinalo ni Jose Laurel, Jr. ng Partido Nacionalista bilang speaker noong 1967. Nabawi ni Villareal ang posisyon mula kay Laurel, Jr. sa panahon ng ika-7 Kongreso noong 1971, at nagsilbi hanggang sa buwagin ang Kongreso nang ideklara ni Pangulo Ferdinand Marcos ang batas militar noong Setyembre 1972. Siya ay nagretiro sa politika hanggang sa mapatalsik si Marcos. Sa edad na 83, muli siyang nahalal sa kanyang upuan sa Ikalawang Distrito ng Capiz noong 1987. Siya ay ang pinakamatandang miyembro ng ika-8 Kongreso, habang ang kanyang kasamahan mula sa Capiz, si Gerardo "Dinggoy" Roxas, Jr, ang pinakabatang miyembro ng Kongreso.

Si Villareal ay hindi na muling tumakbo kasunod ng pag-expire ng kanyang termino noong Hunyo 1992. Namatay siya pagkatapos ng anim na buwan, sa edad na 88.


Mga sanggunian

baguhin
  1. Binuwag ang Kongreso noong 1972, pinalitan ng Batasang Pambansa mula 1978 hanggang 1986
Sinundan:
Daniel Romualdez
Ispiker ng Kapulungan ng mga Kinatawan
1962–1967
Susunod:
Jose Laurel, Jr.
Sinundan:
Jose Laurel, Jr.
Ispiker ng Kapulungan ng mga Kinatawan
1971–1972
Susunod:
Querube Makalintal
Sinundan:
Jose A. Dorado
Kinatawan, Ikalawang Distrito ng Capiz
1941–1972
Susunod:
seat abolished
Sinundan:
Bagong gawa
Kinatawan, Ikalawang Distrito ng Capiz
1987–1992
Susunod:
Vicente J. Andaya, Jr.


   Ang lathalaing ito na tungkol sa Pilipinas at Politiko ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.