Heike Kamerlingh Onnes

Pisikong Olandes (1853–1926)
(Idinirekta mula sa Heike)

Si Heike Kamerlingh Onnes (21 Setyembre 1853 – 21 Pebrero 1926) ay isang pisikong Dutch. Kanyang pinasimulan ang mga pamamaraan ng repriherasyon at gumamit sa mga ito upang siyasatin kung paanong ang mga materyal ay umaasal kapag pinalamig sa halos absolutong sero. Siya ang unang naglikido sa helium. Ang kanyang produksiyon ng sukdulang mga temperaturang kriyoheniko ay humantong sa kanyang pagkakatuklas ng superkonduktibidad noong 1911: para sa ilang mga materyal, ang electrical resistance ay biglaang naglalaho sa napakababang mga temperatura.[1]

Heike Kamerlingh Onnes
Kapanganakan
Heike Kamerlingh Onnes

21 Setyembre 1853(1853-09-21)
Groningen, Netherlands
Kamatayan21 Pebrero 1926(1926-02-21) (edad 72)
Leiden, Netherlands
NasyonalidadNetherlands
NagtaposHeidelberg University
University of Groningen
Kilala saOnnes-effect
Superfluidity
Superconductivity
Virial Equation of State
ParangalNobel Prize in Physics (1913)
Karera sa agham
LaranganPhysics
InstitusyonUniversity of Leiden
TU Delft
Doctoral advisorRudolf Adriaan Mees
Academic advisorsRobert Bunsen
Gustav Kirchhoff
Johannes Bosscha
Doctoral studentJacob Clay
Claude Crommelin
Wander de Haas
Gilles Holst
Johannes Kuenen
Remmelt Sissingh
Ewoud van Everdingen
Jules Verschaffelt
Pieter Zeeman

Gawang siyentipiko

baguhin

Superkonduktibidad

baguhin

Noong 1911, sinukat ni Kamerlingh Onnes ang elektrikong konduktibidad ng mga purong metal (asoge, at kalaunan ay lata at tingga) sa napakababang temperatura. Ang ilang mga siyentipiko, tulad ni William Thomson (Ginoong Kelvin), ay naniniwala na ang mga electron na dumadaloy sa isang konduktor ay ganap na huminto o, sa madaling salita, ang pagkakaroon ng resistensya ng metal ay magiging walang hanggan na malaki pa sa absolute zero. Ang iba, kabilang si Kamerlingh Onnes, ay nadama na ang resistensya ng kuryente ng isang konduktor ay patuloy na bababa at bababa sa wala. Sinabi ni Augustus Matthiessen na kapag bumababa ang temperatura, kadalasang bumubuti ang kondaktibiti ng metal o sa madaling salita, kadalasang bumababa ang pagkakaroon ng resistensya ng kuryente sa pagbaba ng temperatura.[2][3]

Noong 8 Abril 1911, natuklasan ni Kamerlingh Onnes na sa 4.2 K ang paglaban sa isang solidong wire ng asoge na nahuhulog sa likidong elyo ay biglang naglaho. Napagtanto niya kaagad ang kahalagahan ng pagtuklas (tulad ng naging malinaw nang ang kanyang kuwaderno ay na-decipher makalipas ang isang siglo).[4] Iniulat niya na "Ang asoge ay dumaan sa isang bagong estado, na dahil sa pambihirang mga katangian ng kuryente ay maaaring tawaging superconductive state". Nag-publish siya ng higit pang mga artikulo tungkol sa hindi pangkaraniwang bagay, sa simula ay tinutukoy ito bilang "supraconductivity", at kalauna'y tinawag itong "superconductivity" o sa literal na Tagalog ay "superkonduktibidad".

Mga sanggunian

baguhin
  1. Dirk van Delft, Freezing physics, Heike Kamerlingh Onnes and the quest for cold, edited by Edita KNAW, Amsterdam, 2007.
  2. Matthiessen, A.; von Bose, M. (1862). "On the Influence of Temperature on the Electric Conducting Power of Metals". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 152: 1–27. doi:10.1098/rstl.1862.0001.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  3. Matthiessen, A.; Vogt, C. (1864). "On the Influence of Temperature on the Electric Conducting-Power of Alloys". Philosophical Transactions of the Royal Society of London. 154: 167–200. doi:10.1098/rstl.1864.0004.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. van Delft, Dirk; Kes, Peter (Setyembre 2010). "The Discovery of Superconductivity" (PDF). Physics Today. 63 (9): 38–43. Bibcode:2010PhT....63i..38V. doi:10.1063/1.3490499.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

  Ang lathalaing ito ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.