Ang Lapiang Malaya (Filipino para sa "Freedom Movement" o "Freedom Party") ay isang panatikong partidong pampulitika sa Pilipinas noong 1950s hanggang 1960s. Sa pamumuno ni Valentin de los Santos, na gumanap bilang pinunong kulto.

Lapiang Malaya
PinunoValentin de los Santos
Itinatag1940s
Binuwag1967

Si Valentin de los Santos ay isang Bikolano at itinatag ang Lapiang Malaya noong 1940s, na pinalaki ang kabuuan nito mula sa mga magsasaka mula sa Timog Luzon . Itinaguyod niya ang tunay na hustisya, tunay na pagkakapantay-pantay at tunay na kalayaan sa bansa. Kasama sa kanyang paraan ng pagkamit ng kanyang mga layunin ang pakikipag-usap sa mga Bathala at mga bayaning Pilipino tulad ni José Rizal, iniugnay ang pagkamit ng kalayaan sa Ikalawang Pagdating ni Kristo, at umaasa sa mga anting-anting at panalangin..[1]

Ang partido ay lumaban sa halalan sa pagkapangulo noong 1957 kung saan sina de los Santos at Restituto Fresto bilang kanilang mga kandidato para sa pagka-pangulo at pangalawang pangulo, ayon sa pagkakabanggit. Parehong natalo ng nanunungkulan na si Carlos P. Garcia, at Diosdado Macapagal, ayon sa pagkakasunod, nakakuha ng mas mababa sa 0.50% ng boto. Ang partido ay lumaban din sa halalan sa Senado noong 1957, bagaman walang sinuman sa kanilang mga kandidato ang nakakuha ng sapat na boto upang manalo ng mga puwesto sa Senado; na may walong puwesto para sa halalan at ang bansa ay gumagamit ng plurality-at-large na pagboto kung saan ang bawat botante ay may walong boto at ang walong kandidatong may pinakamaraming boto ay nahalal, ang pinakamahusay na kandidato ng partido ay nagtapos sa ika-41 na may 8,915 na boto, na nasa likod ng ikawalong kandidato. na mayroong 1,350,868 boto.

Noong Mayo 21, 1967, nagbalak ang grupo na ibagsak ang pamahalaan ni Pangulong Ferdinand Marcos. Armado ng mga bolo at nakasuot ng mga anting-anting, ang grupo na binubuo ng humigit-kumulang 380 indibidwal na nakasuot ng asul na uniporme na may pula at dilaw na kapa, ay nagmartsa patungo sa Palasyo ng Malakanyang. Hinarang sila ng Philippine Constabulary, armado ng mga M-16, sa Taft Avenue, Pasay. Inatake ng grupo ang hanay ng mga pulis at sila ay binaril, na nag-iwan ng hindi bababa sa 33 patay at 47 ang sugatan..[2][3] Ang mga nakaligtas at si de los Santos kalaunan ay inaresto dahil sa sedisyon . Si De los Santos, sa halip na makulong, ay ipinadala sa National Center for Mental Health dahil siya ay napagisipan na isang baliw; karamihan sa mga ulat ay nagsasaad na siya ay binaril at pinatay habang nasa ospital, [3] habang sinasabi ng kanyang mga tagasuporta na siya ay mapayapang namatay lampas 80 taong gulang sa Nueva Vizcaya.[4]

Doon din sa Nueva Vizcaya kung saan ang kanyang mga tagasuporta ay nanirahan sa pag-iisa sa loob ng apatnapung taon. Ang pamunuan ay hinalinhan ni Domingo De Guia, ang manugang ni de los Santos, na sumikat sa pagkakaroon ng kapangyarihang magpagaling at nagtatag ng "Vucal ng Pananampalataya", ang kanilang pamayanan sa lalawigan. Nang mamatay si Domingo noong 2005, hinalinhan siya ng kanyang anak na si Tal De Guia. Noong 2008, nagdaos si Tal ng lechon festival, na ang layunin ay "tuloy-tuloy at dahan-dahang muling maisama ang ating mga kapatid sa kasikatan." Idinagdag pa niya na "Hindi kami masamang tao gaya ng gusto ng ilan na makilala kami." [4]

Mga sanggunian baguhin

  1. Ileto, Reynato Clemeña (1979). Pasyon and revolution: popular movements in the Philippines, 1840-1910. Ateneo de Manila University Press. pp. 1–3. ISBN 971-550-232-6.
  2. "The Philippines: A Bothered Archipelago". Time Magazine. 1967-06-02. Inarkibo mula sa ang orihinal noong December 15, 2008. Nakuha noong 2010-12-26.
  3. 3.0 3.1 "Lapiang Malaya". Philippine Daily Inquirer. 2007-05-21. Inarkibo mula sa ang orihinal noong 2011-09-16. Nakuha noong 2010-12-26.
  4. 4.0 4.1 Taguinod, Floro (2008-09-02). "Lapiang Malaya branch holds 'lechon festival'". GMANews.TV. Nakuha noong 2010-12-26.