Yugoslavia

Ang Yugoslavia (Serbiyo, Kroato, Bosniyo, Eslobeno: Jugoslavija; Serbiyo, Masedonyo: Југославија) ay isang dating bansa sa Timog-silangang Europa. Ito ay nilikha noong 1918 pagkatapos ng Unang Digmaang Pandaigdig sa ilalim ng pangalang Kaharian ng mga Serbo, Kroato, at Islobeno. Kinilala ang Yugoslavia bilang bansa noong 13 Hulyo 1922. Noong 3 Oktubre 1929, binago ang pangalan ng bansa at naging Kaharian ng Yugoslavia. Sinakop ng Axis powers ang bansa noong 6 Abril 1941. Noong 1943, iprinoklama ng mga Yugoslav Partisans ang Demokratikong Federal ng Yugoslavia. Noong 1944, kinilala ito ng hari bilang lehitimong pamahalaan ng bansa pero noong Nobyembre 1945 ang monarkiya ay binuwag.

Yugoslavia Jugoslavija Југославија
1918–2006
Flag (1945-1992) Emblem (1963-1992)
Salawikain: Bratstvo i jedinstvo "Kapatiran at Pagkakaisa"
Awiting Pambansa: Hej, Slaveni Хеј, Словени "Hey, Slavs"
General location of Yugoslavia over the years.
Kabisera	Belgrade
Karaniwang wika	Serbo-Croatian Slovene Macedonian
Katawagan	Yugoslav
Pamahalaan	Monarchy (1918–1945) Republic (1945–2006)
Pangulo
• 1945–1953	Ivan Ribar (first)
• 1953–1980	Josip Broz Tito
• 1991	Stjepan Mesić (last)
Punong Ministro
• 1945–1953	Josip Broz Tito (first)
• 1989–1991	Ante Marković (last)
Kalihim Pangkalahatan
• 1945–1980	Josip Broz Tito (first)
• 1989–1990-->	Milan Pančevski (last)
Lehislatura	Federal Assembly
• Mataas na Kapulungan	Chamber of Republics
• Mababang Kapulungan	Federal Chamber
Panahon	Unang Digmaang Pandaigdig  • Ikalawang Digmaang Pandaigdig  • Digmaang Malamig  • Yugoslav Wars
• Kaharian ng Yugoslavia	1 Disyembre 1918
• Yugoslav Partisans	Hunyo 1941
• United Nations admission	25 Oktubre 1945
• Socialist Federal Republic	29 Nobyembre 1945
• Federal Republic	28 Abril 1992
• State Union	24 Pebrero 2003
• End of Yugoslavia	5 Hunyo 2006 2006
Lawak
1989	255,804 km2 (98,766 mi kuw)
Populasyon
• 1989	23724919
Salapi	Yugoslav dinar
Kodigong pantelepono	38
Internet TLD	.yu
Pinalitan Pumalit State of Slovenes, Croats and Serbs Kingdom of Serbia Kingdom of Montenegro Free Territory of Trieste Croatia Slovenia Macedonia Bosnia and Herzegovina Serbia Montenegro Kosovo
Bahagi ngayon ng	Serbiya Croatia Bosnia at Herzegovina Slovenia Montenegro Macedonia Kosovo
^ Full name in the Serbo-Croatian language, written in the Latin alphabet (see Name section for details). ^ Full name in Serbo-Croatian and Macedonian, written in Cyrillic. ^ Full name in the Slovene language (Slovene only uses Latin). ^ There was no de jure official language at the federal level, but Serbo-Croatian was de facto official. It was also legally the official language in the federal republics of Serbia, Croatia, Bosnia and Herzegovina, and Montenegro. ^ Official in Slovenia. ^ Official in Macedonia.

Pangkalahatang kinaroroonan ng Yugoslavia. Pabagu-bago ang sukat ng mga hangganan sa loob ng maraming mga taon.

Kasaysayan

Paglikha ng Yugoslavia

Ang konsepto ng Yugoslavia, bilang isang solong estado para sa lahat ng mga mamamayan ng South Slavic, ay lumitaw noong huling bahagi ng ika-17 siglo at nakakuha ng katanyagan sa pamamagitan ng Illyrian Movement ng ika-19 siglo. Ang pangalan ay nilikha sa pamamagitan ng kumbinasyon ng mga salitang Slavic "jug" (timog) at "slaveni" (Slavs). Ang Yugoslavia ay bunga ng Deklarasyon ng Corfu, bilang isang proyekto ng Parlamento ng Serbiano sa pagpapatapon at ang Serbian royal karađorđevi dynasty, na naging Yugoslav royal dinastiya.

Kaharian ng Yugoslavia

Pangunahing artikulo: Kaharian ng Yugoslavia

Banovinas ng Yugoslavia, 1929-39. Pagkatapos ng 1939 ang Sava at Littoral banovinas ay pinagsama sa Banovina ng Croatia Ang bansa ay nabuo noong 1918 pagkatapos ng Unang Digmaang Pandaigdig bilang Kaharian ng Serbs, Croats at Slovenes sa pamamagitan ng unyon ng Estado ng Slovenes, Croats at Serbs at ng Kaharian ng Serbia. Karaniwang tinutukoy ito sa panahong "estado ng Versailles". Nang maglaon, pinalitan ng pamahalaan ang bansa na humantong sa unang opisyal na paggamit ng Yugoslavia noong 1929.

Sa ngayon, nahahati ang dating Yugoslavia sa mga sumusunod na bansa:

Pangalan ng bansa	Kapitolyo	Bandila	Eskudo	Lokasyon
Bosnia at Herzegovina	Sarajevo			Padron:SFRY map
Croatia	Zagreb
Hilagang Macedonia	Skopje
Montenegro	Titograd
Serbia SAP Kosovo SAP Vojvodina	Belgrade Priština Novi Sad
Eslobenya	Ljubljana

Haring Alexander

Noong Hunyo 20, 1928, pinalabas ng Serbian deputy Puniša Račić ang limang miyembro ng oposisyon ng Partidong Pangkagaling sa Croatia sa National Assembly na nagreresulta sa pagkamatay ng dalawang deputies sa lugar at ng pinuno na si Stjepan Radić ng ilang linggo. [6] Noong Enero 6, 1929, sinususpinde ni Haring Alexander ang konstitusyon, pinagbawalan ang mga pambansang partidong pampulitika, na nanunungkulan sa ehekutibong kapangyarihan at pinalitan ang pangalan ng bansa Yugoslavia. Inaasahan niya na pigilin ang mga tendensiyang separatista at pagaanin ang mga pasyonistang pambansa. Ipinataw niya ang isang bagong konstitusyon at isinara ang kanyang diktadura noong 1931. Gayunpaman, ang mga patakaran ni Alexander ay nakaranas ng pagsalungat mula sa iba pang mga kapangyarihang European na nagmumula sa mga pagpapaunlad sa Italya at Alemanya, kung saan ang mga pasista at mga Nazi ay naging kapangyarihan, at ang Unyong Sobyet, kung saan si Joseph Stalin ay naging ganap na pinuno. Wala sa tatlong mga rehimen na ito ang pinapaboran ang patakaran na hinabol ni Alexander I. Sa katunayan, nais ng Italya at Alemanya na baguhin ang mga internasyonal na kasunduan na nilagdaan pagkatapos ng Unang Digmaang Pandaigdig, at ang mga Soviets ay determinadong maibalik ang kanilang mga posisyon sa Europa at ipagpatuloy ang isang mas aktibong internasyunal na patakaran.

Tinangka ni Alexander na lumikha ng sentralisadong Yugoslavia. Nagpasiya siyang wakasan ang mga makasaysayang rehiyon ng Yugoslavia, at ang mga bagong panloob na mga hangganan ay inilabas para sa mga lalawigan o mga banovina. Ang mga banovina ay pinangalanan ayon sa mga ilog. Maraming mga pulitiko ang ibinilanggo o pinanatili sa ilalim ng surveillance ng pulisya. Ang epekto ng diktadura ni Alexander ay upang higit pang magpalayo sa mga di-Serbiano mula sa ideya ng pagkakaisa. Sa panahon ng kanyang paghahari, ang mga bandila ng mga bansa ng Yugoslav ay pinagbawalan. Ang mga ideya sa komunista ay pinagbawalan din.

Ang hari ay pinaslang sa Marseille sa isang opisyal na pagbisita sa France noong 1934 ni Vlado Chernozemski, isang bihasang dalubhasa mula sa Panloob na Macedonian Revolutionary Organization ng Ivan Mihailov sa pakikipagtulungan ng Ustaše, isang pasistang rebolusyonaryong organisasyong Croatian. Si Alexander ay nagtagumpay sa kanyang labing-isang-taong-gulang na anak na si Peter II at isang konseho ng rehimen na pinangunahan ng kanyang pinsan, si Prince Paul.

Ikalawang Digmaang Pandaigdig

Pangunahing artikulo: Ikalawang Digmaang Pandaigdig sa Yugoslavia

Noong 5:12 ng umaga noong 6 Abril 1941, sinakop ng mga pwersang Aleman, Italyano at Hungarian ang Yugoslavia. Ang Aleman Air Force (Luftwaffe) ay nagbomba ng Belgrade at iba pang mga pangunahing lungsod ng Yugoslavia. Noong Abril 17, ang mga kinatawan ng iba't ibang rehiyon ng Yugoslavia ay nag-sign ng isang armistice sa Alemanya sa Belgrade, nagtatapos ng labing isang araw ng paglaban laban sa mga Pwersang Aleman. Mahigit 300,000 opisyal at sundalo ng Yugoslav ang kinuha bilanggo.

Inilagay ng Axis Powers ang Yugoslavia at hinati ito. Ang Independiyenteng Estado ng Croatia ay itinatag bilang isang estado ng satelayt ng Nazi, na pinasiyahan ng mga pasistang milisiya na kilala bilang Ustaše na nanggaling noong 1929, ngunit medyo limitado sa mga gawain nito hanggang 1941. Ang mga hukbong Aleman ay sinakop ang Bosnia at Herzegovina pati na rin ang bahagi ng Serbia at Slovenia, habang ang ibang mga bahagi ng bansa ay inookupahan ng Bulgaria, Hungary, at Italya. Mula noong 1941-45, pinatay ng rehimeng Croatian Ustaše ang humigit-kumulang 500,000 katao, pinatalsik ang 250,000, at isa pang 200,000 ang pinilit na i-convert sa Katolisismo.

Mula sa simula, ang mga pwersang panlaban ng Yugoslav ay binubuo ng dalawang paksyon: ang mga komunista na pinangunahan ng Yugoslav Partisans at ang royalist na Chetnik, na may dating pagtanggap ng Allied lamang sa pagpupulong sa Tehran (1943). Ang mabigat na pro-Serbian Chetnik ay pinamumunuan ni Draža Mihajlović, samantalang pinangunahan ni Josip Broz Tito ang pan-Yugoslav oriented Partisans.

Mga sanggunian

Ang lathalaing ito na tungkol sa Kasaysayan at Europa ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.