Dinastiyang Qing

(Idinirekta mula sa Dinastiyang Manchu)

Ang Dinastiyang Qing (Tsino: 清朝; pinyin: Qīng cháo; Wade–Giles: Ch'ing ch'ao, kilala din bilang Dinastiyang Manchu ay ang huling dinastiya na naghari sa Tsina mula 1644 hanggang 1912 (na may maikling, pagbabalik noong 1917). Tinawag din itong Imperyo ng Dakilang Qing (Tsinong pinapayak: 大清国; Tsinong tradisyonal: 大清國; pinyin: Dà Qīng Guó; also anachronistically Tsinong pinapayak: 大清帝国; Tsinong tradisyonal: 大清帝國; pinyin: Dà Qīng Diguó). Si Aisin Gioro (Nurhachi), na isang taga-Manchu ang nagtatag ng dinastiya.[5] Si Puyi ang huling emperador ng dinastiyang ito. Bumagsak ang dinastiya dahil sa Himagsikang Doble-10 at itinatag ang Republika ng Tsina pagkatapos ng rebolusyon.

Dinastiyang Qing
清朝
ᡩᠠᡳᠴᡳᠩ
ᡤᡠᡵᡠᠨ
1644–1912
Watawat ng Dinastiyang Qing
Watawat (1889–1912)
Imperyal na selyo ng Dinastiyang Qing
Imperyal na selyo
Awiting Pambansa: 《鞏金甌》
"Gong Jin'ou"
("Tasa ng Solidong Ginto")
Dinastiyang Qing sa 1765
Dinastiyang Qing sa 1765
KabiseraBeijing (Prepekturang Shuntian)
Karaniwang wikaMandarin (huling imperyal na karaniwang wika), Manchu, Mongolian, Tibetan, Turki (kasalukuyang Uighur),[1] numerous regional languages and varieties of Chinese
Relihiyon
Pagsamba sa kalangitan, Budismo, Katutubong Tsinong relihiyon, Confucianismo, Taoismo, Christianity, Islam, Shamanismo, iba pa
PamahalaanGanap na monarkiya (1644–1911)
Konstitusyonal na monarkiya (1911–12)[2]
Emperador 
• 1644–1661
Shunzhi (una)
• 1908–1912
Puyi (huli)
Rehiyente 
• 1908–12
Zaifeng
Punong Ministro 
• 1911
Yikuang
• 1911–12
Yuan Shikai
PanahonImperyal na panahon
• Panglulupig ng Qing sa Ming
1644
• Unang Opyum na Digmaan
1839–42
• Pangalawang Opyum na Digmaan
1856–60
• Tsina-Hapones na Digmaan
1 Agosto 1894 – 17 Abril 1895
• Rebolusyon ng Xinhai
10 Oktubre 1911
• Pagbitiw ng tungkulin ni Puyi]]
12 Pebrero 1912
Lawak
1790[3][4]14,700,000 km2 (5,700,000 mi kuw)
Populasyon
• 1740
140,000,000
• 1776
268,238,000
• 1790
301,000,000
SalapiCash (wén) Tael (liǎng)
Pinalitan
Pumalit
Dinastiyang Ming
Republika ng Tsina (1912–49)
Bahagi ngayon ng
Dinastiyang Qing
"Dinastiyang Qing" sa Tsino (taas) at Manchu (baba)
Pangalang Tsino
Tsino清朝
Dalikang Qing
Tradisyunal na Tsino
Pinapayak na Tsino
Pangalang Manchu
Sulating Manchuᡩᠠᡳᠴᡳᠩ
ᡤᡠᡵᡠᠨ
AbkaiDaiqing gurun
MöllendorffDaicing gurun
Kasaysayan ng Tsina
Kasaysayan ng Tsina
Kasaysayan ng Tsina
SINAUNA
Neolitikong Tsina c. 8500 - c. 2070 BCE
Dinastiyang Xia c. 2070 – c. 1600 BCE
Dinastiyang Shang 1600–1046 BCE
Dinastiyang Zhou c. 1046 – 256 BCE
  Kanluraning Zhou
  Silanganing Zhou
    Panahon ng Tagsibol at Taglagas
    Panahon ng Nagdirigmaang mga Estado
IMPERYAL
Dinastiyang Qin 221 BCE–206 BCE
Dinastiyang Han 206 BCE–220 CE
  Kanluraning Han
  Dinastiyang Xin
  Silanganing Han
Tatlong Kaharian 220–280
  Wei, Shu & Wu
Dinastiyang Jin 265–420
  Kanluraning Jin Labing-anim na Kaharian 304–439
  Silanganing Jin
Katimugan at Hilagaing mga Dinastiya 420–589
Dinastiyang Sui 581–618
Dinastiyang Tang 618–907
  ( Ikalawang Zhou 690–705 )
Limang Dinastiya at Sampung Kaharian
907–960
Dinastiyang Liao
907–1125
Dinastiyang Song
960–1279
  Hilagaing Song Kanluraning Xia
  Katimugang Song Jin
Dinastiyang Yuan 1271–1368
Dinastiyang Ming 1368–1644
Dinastiyang Qing 1644–1912
MAKABAGO
Republika ng Tsina 1912–1949
Republikang Bayan
ng Tsina
1949–kasalukuyan

Republika ng Tsina
(Taiwan) 1949–kasalukuyan

Mga sanggunian

baguhin
  1. Elliott (2001), pp. 290–291.
  2. Legrand, Jacques. Chronicle of the 20th Century. 1992. Page 155.
  3. Turchin, Peter; Adams, Jonathan M.; Hall, Thomas D. (26 Ago 2015). "East-West Orientation of Historical Empires and Modern States". Journal of World-Systems Research. 12 (2): 222. doi:10.5195/jwsr.2006.369. ISSN 1076-156X. {{cite journal}}: |access-date= requires |url= (tulong)CS1 maint: date auto-translated (link)
  4. Taagepera, Rein (Set 1997). "Expansion and Contraction Patterns of Large Polities: Context for Russia". International Studies Quarterly. 41 (3): 500. doi:10.1111/0020-8833.00053. JSTOR 2600793.{{cite journal}}: CS1 maint: date auto-translated (link)
  5. Cotterell, Arthur. (2007). The Imperial Capitals of China - An Inside View of the Celestial Empire. London: Pimlico. pp. 304 pages. ISBN 9781845950095.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)Elliot, Mark C. (2001). The Manchu Way: The Eight Banners and Ethnic Identity in Late Imperial China. Stanford, CA: Stanford University Press.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)Paludan, Ann. (1998). Chronicle of the China Emperors. London: Thames & Hudson. pp. 224 pages. ISBN 0-500-05090-2.{{cite book}}: CS1 maint: date auto-translated (link)

   Ang lathalaing ito na tungkol sa Kasaysayan at Tsina ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa pagpapalawig nito.